Op straat voor een ander asielbeleid

Op zaterdag 2 februari namen in Gent een kleine duizend mensen deel aan de nationale manifestatie voor een humaan asielbeleid. De manifestatie werd georganiseerd door de Asielcoalitie, een recnt opgericht samenwerkingsverband dat door meer dan 140 organisaties werd gesteund. Met de manifestatie wilden we niet enkel een stevig eisenplatform naar voor schuiven, maar ook de andere onderstroom in dit land, die van solidariteit en gastvrijheid, zichtbaar samen brengen, op straat.

Dat de opkomst lager lag dan verhoopt, was waarschijnlijk vooral te wijten aan het natte en gure weer en aan de vele manifestaties rond het klimaat van de afgelopen weken. Voor vele aanwezigen was het niet de eerste keer dat ze in de kou en de regen present gaven. Helaas lieten ook niet weinigen het afweten omdat ze met een griep thuis zaten.

Met het verdwijnen van de N-VA uit de regering en Theo Francken als staatssecretaris kwam voorlopig ook een einde aan de dagelijkse nieuwe uithaal naar asielzoekers en migranten en de wekelijkse nieuwe repressieve maatregel . Niet dat Maggie De Block, voorgangster en opvolgster van Francken , een fundamenteel ander beleid voert, integendeel zelfs, maar voor nogal wat mensen en organisaties lijkt de urgentie om vandaag op straat te komen voor een echt ander asiel- en migratiebeleid minder groot.

Een diverse en strijdbare betoging

Het werd een heel diverse manifestatie, waarin vooral de stevige aanwezigheid van mensen zonder papieren en vluchtelingen opviel. De meeste van hen zijn georganiseerd in verschillende collectieven uit Brussel en Wallonië, maar ook de Refugee Party die vooral in Vlaanderen actief is, was zichtbaar aanwezig. Ook verschillende solidariteitsorganisaties met vluchtelingen waren stevig aanwezig, met ook in hun rangen dikwijls flink wat asielzoekers en mensen zonder papieren : het Burgerplatform, Vriendschap zonder Grenzen, Solidarity for All, Werkgroep Vluchtelingen Gent, Hand in Hand Gent, Een Hart voor Vluchtelingen, Solidair Gent, en vele anderen.

Van de politieke organisaties waren er stevig geanimeerde groepen van de SAP-Gauche anticapitaliste, van LSP, PVDA, Lutte Ouvriére, de PCB, … Toch hadden we het gevoel dat de manifestatie voor sommige linkse partijen geen grote prioriteit was.

De aanwezigheid van ACV en ABVV, waarvan verschillende centrales en gewesten de oproep voor de manifestatie hadden onderschreven, was helaas ondermaats. Er liepen best wat syndicalisten van beide bonden mee, en de beide vakbonden hadden ook een welkome financiële en praktische ondersteuning gegeven, maar van een zichtbare aanwezigheid, laat staan een echte mobilisatie voor de manifestatie was geen sprake. Grote uitzondering hier was het collectief van werknemers (m/v) zonder papieren van het Brusselse ACV, dat met een mooie en strijdbare groep deel nam.

Het werd helaas nog maar eens duidelijk dat er zowel bij de vakbonden als bij een deel van de linkse organisaties nog steeds veel te veel schroom, om niet te zeggen weerstand, bestaat om echt voluit te mobiliseren voor een ander asiel- en migratiebeleid en de kwestie niet alleen door rechts en extreemrechts te laten kapen. De angst om een deel van de eigen achterban, waarin xenofobe vooroordelen en racistische ideeën lelijk tieren, tegen de haren in te strijken speelt hen duidelijk parten .

Een echte nationale manifestatie

Het werd een echte nationale actie, met de gewaardeerde aanwezigheid van collectieven en politieke organisaties uit Luik, Mons, Charleroi, Brussel, Gent, Antwerpen, Leuven, Sint-Niklaas, Brugge, … Ongeveer een derde van de aanwezigen kwam uit Franstalig België, de opkomst uit Vlaanderen had duidelijk ook beter gekund. Voor een eerste grote betoging voor een ander asiel- en migratiebeleid in Vlaanderen sinds verschillende jaren, was het eerder een succes.

Ondanks de kou en de regen werd het zeker geen makke wandeling. Heel wat groepen waren goed geanimeerd, met slogans in het Nederlands, Frans en Engels en er kon onderweg al eens gelachen worden ook. Afsluiten deden we met een slotevenement onder de Stadshal waar de gastvrije mensen van Een Hart voor Vluchtelingen en Kokerellen voor warme dranken, gebak en soep hadden gezorgd, verschillende solidaire activisten, vluchtelingen en mensen zonder papieren het podium kregen en er ook ruimte was voor een streepje muziek. Sneu voor Wereldkoor Karibu dat door een misverstand te laat was, en dan toch maar besloot voor een op dat moment reeds bijna leeg plein te zingen, ‘omdat ze nog niets hadden kunnen doen voor de manifestatie’. Tegen zulk engagement kunnen we niet op …

Hoe verder?

Binnen enkele weken vindt een balansvergadering plaats van de Asielcoalitie, waarvoor alle ondersteunende verenigingen zullen worden uitgenodigd. Er is bij heel wat organisaties zeker zin om verder te werken, de nood aan een nationaal netwerk om samen verder actie te voeren wordt zeker aangevoeld. Een eerste moment waarop opnieuw collectief naar buiten kan worden gekomen, wordt zeker de nationale betoging tegen racisme op 24 maart, maar ook daarna blijft het broodnodig op straat te komen !