Met 8000 op straat tegen Francken

Groot succes

De manifestatie voor het ontslag van Theo Francken en tegen het uitwijzingsbeleid van zaterdag 13 januari bracht rond de 8000 mensen op de been. De betoging werd daarmee een van de grootste manifestaties rond het asielbeleid van de afgelopen jaren. Het was een erg levendige, strijdbare en verscheiden demonstratie met een glasheldere boodschap: Francken buiten, stop het uitwijzingsbeleid. Een fantastisch succes waarop zeker kan verder gebouwd worden.

Het welslagen van de manifestatie, die op zeer korte termijn tot stand kwam, was in de eerste plaats te danken aan de initiatiefcapaciteit en mobilisatiekracht van de zelforganisaties van mensen zonder papieren, de brede beweging van Brusselse burgers die thuis en in de stad asielzoekers opvangen en ondersteunen en een reeks linkse en radicaal linkse organisaties, die op het juiste moment mobiliseerden tegen het beleid van Francken en de regering. Ze kregen daarbij ook de steun van delen van het ACV en ABVV in Brussel en Wallonië en een deel van het Franstalige middenveld.

De rol van actieve zelforganisaties en collectieven van mensen zonder papieren en de goede samenwerking tussen en eenheidsaanpak van de groepen die aan de basis lagen van de oproep, waren cruciale schakels in het succes van de demonstratie. Uiteindelijk leidde dit er ook toe dat ongeveer 50 organisaties de oproep ondersteunden.

Met de SAP – Gauche anticapitaliste en vooral onze jongerengroep JAC (Jeunes Anticapitalistes) hadden we voluit ons steentje bijgedragen aan de voorbereiding en het slagen van de betoging en het zoeken van steun aan het platform. Op de manifestatie zelf stapten we mee met een heel zichtbare en geanimeerde groep. Een engagement dat we in de toekomst zeker zullen verder zetten.

Zwakke aanwezigheid uit Vlaanderen

Toch waren er ook enkele pijnpunten die we moeten onderkennen willen we tot een echte brede, nationale beweging tegen Francken en voor een ander asielbeleid komen. De betoging van zaterdag was hoofdzakelijk Franstalig, de organisaties in Vlaanderen hadden het wel erg laten afweten. Het ABVV riep in extremis op om deel te nemen aan de betoging, maar mobiliseerde hiervoor zo goed als niet in Vlaanderen. Het ACV deed er helemaal het zwijgen toe.

Waaraan ligt dit? De impact van het veel rechtser politieke klimaat in Vlaanderen speelt hierin zeker een rol, maar verklaart niet alles. De afwezigheid van strijdbare en zichtbare zelforganisaties van mensen zonder papieren in Vlaanderen maakt de druk op het progressieve middenveld en de linkse partijen om zich actief te engageren voor een ander asielbeleid kleiner.

De bewuste keuzes van sommige organisaties om de “moeilijke kwesties”, de zaken “die de mensen verdelen”, zoals racisme en het asielbeleid zoveel mogelijk uit de weg te gaan, helpt de opbouw van de beweging niet. Dit speelt zeker een rol in de vakbonden, waar racisme helaas welig tiert bij heel wat leden en de sympathie voor Francken en de N-VA nog steeds al te groot is onder veel leden.

Ook de PVDA had het moeilijk met de betoging van afgelopen weekend en de eis voor het ontslag van Francken. Raoul Hedebouw deed in het parlement een goede tussenkomst rond de kwestie van de Soedanese vluchtelingen en heel wat militanten van de PVDA zijn sinds jaar en dag actief in de solidariteit met vluchtelingen, maar echt mobiliseren rond het ontslag van Francken en voor de manifestatie van zondag was er niet bij. Als partij onderschreef ze ook de oproep niet.

Op de betoging waren het dan ook vooral haar jongerenbeweging COMAC en de aan de PVDA verbonden vzw Vriendschap zonder grenzen die de kastanjes uit het vuur mochten halen. Het gaf een toch wel erg bescheiden blokje voor een partij met 10 000 leden. Na afloop was er vanuit de partij op de sociale media ook erg weinig aandacht voor het succes van de betoging. De PVDA kan zeker een actievere rol spelen in de opbouw van de solidariteitsbeweging met mensen zonder papieren en asielzoekers.

Maar ook bewegingen als Hart boven Hard en de meeste lokale solidariteitsinitiatieven rond vluchtelingen waren afwezig, met de zeer eerbare uitzondering van Solidarity For All dat nimmer verstek laat gaan.

Hoe verder?

Om een echte nationale beweging uit te bouwen, komt het er nu op aan alle organisaties en collectieven actief te betrekken, ook die in Wallonië (waar er o.a. in Luik en Mons goed ingewortelde en actieve platformen bestaan) en Vlaanderen (waar er lokaal ook heel wat beweegt rond het asielbeleid). We hebben er alle vertrouwen in dat dit in de toekomst zal lukken.

Eind januari organiseert het platform dat de betoging van 13 januari organiseerde een balansvergadering waarop ze het initiatief wil nemen tot een breed samenwerkingsverband tegen het uitwijzingsbeleid en de asielpolitiek van Francken en de regering Michel. Een kans om verder te gaan dan de eis tot ontslag van Francken en te komen tot een eisenplatform rond de uitwijzingen, gesloten centra en het ganse beleid van Fort Europa.

We hopen dat ook heel wat Vlaamse organisaties en collectieven zich hierbij aansluiten. De SAP zal er alvast mee haar schouders onder zetten!