De AKP-burgemeester van het district Cinarcik in de stad Yalova, Bülent Gültekin, is enorm tevreden met het bezoek van Erdogan aan Soedan en verklaart: “Na Soedan gaat onze president naar Chad, ik geloof dat de moslimwereld Turkije heeft gekozen als leidinggevende natie, het kalifaat is een noodzaak geworden geworden in Turkije, onder de leiding van Erdogan.”

Belma Erdogan, een AKP – militante, sprak in het district Kahramankazan in Ankara, een congres toe van de vrouwenafdeling van de AKP en stelde: “Onze president is zo’n groot mens, hij is door Allah gezonden als hoop voor de moslimgemeenschap. Hebben wij een andere weg dan hem te volgen en dienen op zijn pad?”

Volgens de Turkse grondwet is het kalifaat op 3 maart 1924 afgeschaft. Maar geschiedenis is niet het sterkste vak van de AKP. Telkens de Turkse president geconfronteerd wordt met interne problemen, trekt hij de kaart van de islam. Want (en dat blijkt uit een bevraging georganiseerd door de AKP), de doorsnee burger in Turkije gelooft niet in het verhaal van de ‘enorme’ economische groei en maakt zich steeds meer zorgen over de koopkracht (begrijpelijk met een inflatie van 13 procent) en de hoge werkloosheid (11 procent).

De enorme stommiteit van Trump om Jeruzalem te erkennen als hoofdstad van Israël, overigens in strijd met alle VN – resoluties, was een ideale kapstok voor de Turkse president om zich op te werpen als ‘leider van moslimwereld’. Turkije is momenteel voorzitter van de OIC (Organisation of Islamic Countries) en riep op om Oost-Jeruzalem te erkennen als hoofdstad van Palestina.

Al-Bashir

Opvallend, vele leden waren afwezig en er woedt een zware strijd tussen de kliek rond Saudi-Arabië en Qatar, Turkije en Iran. Maar de president had de gelegenheid om er zijn goede vriend, Omar al-Bashir, te ontmoeten. De president van Noord Soedan is geen onbesproken figuur, meer nog, hij wordt als oorlogsmisdadiger gezocht door het EHRM (Europees Hof van de Rechten van de Mens) in Den Haag. De man heeft in Soedan de sharia ingevoerd, tussen de twee- en vierhonderdduizend mensen zijn vermoord, twee miljoen mensen zijn op de vlucht. Laat ons een kat een kat noemen, het is een massamoordenaar.

Voor de Turkse president is hij echter een goede vriend. Daarom ging hij er een bezoekje afleggen. Turkije krijgt zelfs het Suakin – eiland in bruikleen (en investeert 650 miljoen dollar) in Soedan. Erdogan zei letterlijk: “Stel je voor, mensen uit Turkije die op hun pelgrimstocht de historische sites van het Suakin-eiland bezoeken, en van daaruit … de overtocht naar Jeddah met de boot maken.”

Twee maten en twee gewichten

Terwijl Turkije wereldwijd het land blijft met de meest opgesloten journalisten, met 12 opgesloten parlementairen, met 80 van de 102 verkozen HDP burgemeesters opgesloten, met meer dan vijftigduizend politieke gevangenen, treedt het gerecht op met de fluwelen handschoen tegen terroristen van de IS.

Het 27e Hoogstrafhof van Istanbul besloot journalist Ahmet Sik uit de rechtbank te verwijderen (omdat zijn redenering politiek was, aldus het hof) en besloot dat een aantal journalisten moesten opgesloten blijven. Ahmet Sik is intussen al 360 dagen opgesloten!

Op 16 december dit jaar, besloot hetzelfde hof echter zeven leden van de IS vrij te laten, overigens leden die hun betrokkenheid bekenden bij de aanslag op 1 januari 2017 in de Reina nachtclub in Istanbul, waarbij 39 mensen om het leven kwamen. Eén van de betrokkenen stelde dat hij na zijn vrijlating terug de jihad zou gaan voeren.

Onder de vrijgelaten is ook Celil Celik, die tijdens zijn verhoor stelde: ‘Of het nu in Syrië of Medina is, ik trek ten oorlog, want ik geloof in de oorlog van de jihad’ . Het is maar één voorbeeld hoe erg het met de rechtsstaat in Turkije is gesteld.

Straffeloosheid voor milities

Op 24 december 2017 verschenen in het Turkse staatsblad (de Resmi gazete) nieuwe decreten. Eerst en vooral was er een lijst van meer dan 2750 mensen die onmiddellijk hun job verloren, zonder aanklacht. De zoveelste slachtoffers van onmenselijke zuiveringen, het zijn er nu bijna 130.000.

Tegelijk werden in de hoogste gerechtshoven (zoals het grondwettelijk hof) meer dan honderd rechters aangesteld, die als privilegie dezelfde gezondheidszorg krijgen als de parlementairen. Tegelijk worden alle ‘militaire’ bedrijven, direct onder controle geplaatst van de president. Hij wordt de voorzitter van de raad van beheer. Toeval of niet, twee familieleden van de president zitten in de Turkse wapenindustrie.

Het ergste decreet is echter dat mensen die reageerden tegen de staatsgreep en misdaden begaan hebben, amnestie krijgen. Blijkbaar vindt de president het vrij normaal dat een milicien de keel werd overgesneden, dat mensen werden gegeseld, praktijken die gemeengoed zijn bij de ISIS. Maar ook misdaden die in de strijd tegen ‘het terrorisme’ worden begaan, krijgen al op voorhand amnestie.

In een land waar zelfs de grootste oppositiepartij het etiket ’terroristisch’ krijgt opgeplakt, is dit een vrijbrief voor extreem rechtse milities om ‘het recht in eigen hand te nemen’, dit is werkelijk een rechtsstaat totaal onwaardig. Overigens, dergelijke wetten moeten in het parlement worden gestemd, want ze zijn zo ingrijpend dat zelfs de laatste restjes van de ‘formele’ democratie worden afgebroken.

Niet alleen de oppositie reageert verontwaardigd. Ook Riza Turmen (een voormalig rechter bij het EHRM), de voorzitter van de advocatenliga tot zelfs voormalig president Gül reageren op deze nieuwe wet. Cihangir, een CHP parlementslid, voormalig rechter, stelt voor om het parlement te boycotten. Terecht, dit gaat inderdaad veel te ver. Orde en rechtszekerheid moeten gehandhaafd worden door de staat. Milities een vrijgeleide geven is ondermijning van de staat.

Dries Lesage herhaalt zijn mantra’s

Dat professor Dries Lesage steeds meer een uitgesproken spreekbuis van de regering Erdogan is geworden,weten we al langer. Dat hij ook in deze weigert een standpunt in te nemen, was te verwachten. Geen woord over het feit dat het parlement volledig buiten spel is gezet, geen woord over de inhoud van deze decreten. Zijn liedje met zijn steeds weerkerende mantra’s is afgezaagd.

Als kers op de taart

Onur Hamzaoglu, de uitgever van het medische tijdschrift Toplum ve Hekim, verklaarde het volgende in een interview met de krant HaberTürk: ‘De nieuwe generatie van Turkse studenten die een opleiding tot dokter volgen, zijn enorm gevoelig als het erop aan komt om te gaan met de andere sekse. Als zij praktijkstudies moeten uitvoeren in relatie met reproductieve gezondheid, geboortes en urologie, willen zij zelfs geen praktijkervaring opdoen met modellen van de andere sekse. Er zijn zelfs gevallen dat zij hun ogen sluiten. Zelfs als zij moeten leren de bloeddruk te nemen, doen zij dit bij studenten van hun eigen geslacht.’

Dit is inderdaad de ‘nieuwe religieuze generatie’. Het is beschamend dat dit toekomstige medisch korps daar problemen over maakt, waar 99 procent van de bevolking in Turkije, er geen problemen over maakt.

Binnenkort gescheiden ziekenhuizen? In drie steden rijden er ‘gescheiden’ bussen, ‘enkel voor vrouwen’, in plaats van seksuele agressie aan te pakken, iets wat helaas veel voortkomt, geeft men de voorkeur aan het invoeren van ‘apartheidssysteem’. Dat dit gebeurt in drie steden waar de AKP de burgemeester levert, is niet te verwonderen.

Na de ‘ster in Bethlehem’ weten jullie nu tenminste ook dat de ‘nieuwe kalief’ op komst is. Vergeef me mijn cynisme. Ik hoop dat ik dit jaar positiever nieuws kan brengen. Om te besluiten sluit ik af met een Portugees gezegde, dat een zout – coöperatieve als motto had in 1975: “Custou mais, sempre foi”. Dat betekent “ook al gaat het moeilijk, we hebben hoop.”