De betoging tegen racisme: een goede start

Geslaagd, maar niet overweldigend

De nationale betoging tegen racisme was met ongeveer 6000 deelnemers zeker een geslaagde betoging, echter geen overweldigend succes. We moeten hierover eerlijk zijn: na de manifestatie tegen het uitwijzingsbeleid van enkele weken geleden in Brussel, die op zeer korte termijn en met veel minder middelen 8000 mensen op straat bracht, lagen de lat en onze verwachtingen hoger.

Het was zeker een strijdbare en diverse manifestatie, met een goede opkomst van heel wat organisaties uit vooral het Vlaamse middenveld en migrantenorganisaties uit Vlaanderen en in mindere mate uit Brussel, waarbij vooral de stevige aanwezigheid van Hart boven Hard opviel, naast kleinere groepen van heel wat van de 120 ondersteunende organisaties. De kop van de betoging werd  gevormd door tientallen jongeren uit migrante jeugdwerkingen, dikwijls gemobiliseerd via Uit De Marge ⁽¹⁾Netwerk voor jeugdwerk en jeugdbeleid met kinderen en jongeren in maatschappelijk kwetsbare situaties. De start was alvast erg militant en met veel ambiance. Voor velen onder hen was het hun eerste betoging.

Vermelden we ook het zeer zichtbaar blok van de Koerdische beweging, waarmee vooral geprotesteerd werd tegen de inval in Afrin en het racisme waarmee de Koerden hier en vanwege de Turkse staat geconfronteerd worden. Achter hen liep niet toevallig een Palestijnse delegatie mee die dan weer extra aandacht vroeg voor het lot van de Palestijnse gevangenen.

Bij de partijen viel vooral de sterke aanwezigheid van de PVDA op. SP.A, Groen en Ecolo en hun jongerenorganisaties waren dan weer veel minder aanwezig. Voor Be.One, de nieuwe partij van Dyab Abou Jahjah en Erdogan-supporters Dries Lesage en Meryem Kaçar, leek de betoging eerder op een heuse afgang, met een wel zeer klein blokje.

Met de SAP-Gauche anticapitaliste en onze jongerengroep JAC vormden we op de betoging een levendige en goed geanimeerde groep in de betoging, met 2 opvallende spandoeken voor het openen van de grenzen en tegen het uitwijzingsbeleid. Op de manifestatie stapten we bewust mee met de organisaties van mensen zonder papieren en in solidariteit met vluchtelingen. Voor de betoging hadden we lokaal in verschillende steden ook actief gemobiliseerd voor de demonstratie, een engagement dat we zeker zullen verder zetten en versterken.

Zwakkere mobilisatie langs Franstalige kant

De Franstalige organisaties waren echter veel minder sterk aanwezig en ook de brede burgerbeweging in solidariteit met de mensen zonder papieren die zich afgelopen maanden vooral in Brussel manifesteerde, was niet met volle kracht aanwezig, evenmin als heel wat migrantenwerkingen uit het Brusselse. Daartegenover waren er wel de collectieven van mensen zonder papieren of tegen het uitwijzingsbeleid uit Brussel, Mons, Luik,…

Te laat betrokken geraakt bij de mobilisatie die ditmaal vooral door Nederlandstalige organisaties werd gedragen? Of was er meer aan de hand, en konden de mensen zonder papieren en de steunbeweging zich niet voldoende vinden in de eerder voorzichtig geformuleerde eisen rond het asielbeleid? In elk geval moeten we hier samen naar de toekomst werk van maken, om te beginnen door iedereen actief bij de voorbereiding en het opstellen van de eisen te betrekken.

Vakbonden ondermaats

Van de vakbonden zagen we eerder bescheiden delegaties van het Brusselse ACV, dat ook actief betrokken is bij de solidariteitsbeweging met mensen zonder papieren, en er ook een actieve werking mee heeft, en van de Algemene Centrale Antwerpen-Waasland, naast heel wat individuele syndicalisten natuurlijk.

Nationaal lieten de vakbonden het echter zowel voor de mobilisatie naar 24 maart als op de betoging zelf, behoorlijk afweten. Van de oproep die in gemeenschappelijk front door ACV en ABVV voor de manifestatie zou worden gelanceerd, was bitter weinig te merken, en ook bij heel wat gewesten en centrales lag de antiracistische betoging niet hoog in de schuif. En uitdaging voor de vele vakbondsmilitanten die maar al te goed begrijpen hoe het gif van racisme en discriminatie de krachtsverhoudingen onderuit haalt, op de werkvloer en in de bredere samenleving.

Wie ook zowat volledig ontbraken, waren de grote nationale jeugdorganisaties als scouts en chiro. Ook hier is er duidelijk terug heel wat werk voor de boeg.

Hoe verder na 24 maart?

Bij de organisaties die aan de basis lagen van de antiracismebetoging bestaat de wil om het niet bij een eenmalige betoging te houden, maar te werken aan een beweging die verder mobiliseert en druk uitoefent. Dat hieraan meer dan ooit nood is, moge duidelijk zijn. Een eerste bijeenkomst om met zoveel mogelijk organisaties en mensen de balans te maken en te bekijken hoe verder te gaan, wordt alvast gepland in april. Het is belangrijk dat het een bijeenkomst zonder taboe’s wordt, waar we de heel goede aanzetten uit het eisenplatform en het begin van hernieuwde mobilisatie en samenwerking versterken, maar ook de zwaktes qua eisen en aanpak onder ogen durven zien.

Wij willen er alvast mee voor gaan en helpen er zoveel mogelijk mensen, collectieven en bewegingen actief bij te betrekken, om opnieuw een nationale beweging tegen racisme, uitwijzingen en discrimininatie de naam waardig uit te bouwen.

Een fotoreportage

Foto’s: Cecile Harnie, Freddy Mathieu, Hamel Puissant, Elisa Rigo, Gerry Van de Moortel, Ellen Verryt