Momenteel hoor je Erdogan, de president van Turkije, niet. Nochtans is hij altijd alomtegenwoordig in de media om zijn mening over alles en nog wat te geven. Vandaag kruipt hij terug in zijn witte paleis en is hij niet bereikbaar.

Dankzij zijn verklaringen was de Turkse lira immers in vrije val geraakt. Mister President had immers duidelijk gemaakt dat hij de Turkse Centrale Bank (TCB) ging controleren als hij opnieuw president was. En de financiële markten stortten ineen. De val was zo groot dat na de verklaringen van Mister President de TCB een noodmeeting bijeenriep en dat zij de rentevoet met maar liefst 300 punten verhoogden (van 13,5% naar 16,5%). Minister Simsek, afkomstig uit Merryll and Linch, een volbloed kapitalist die slaafs zijn meester volgt, moest het vuur gaan blussen en verzekerde iedereen dat de TCB ‘onafhankelijk’ bleef.

Mister President – wat een lafaard – zweeg in alle talen. Alle rentevoeten (ook van de Turkse staatsobligaties) schoten de hoogte in. Turkije plooide voor de financiële markten. Op één van zijn meetings verklaarde Mister President, dat hij stond voor meer democratie (hoeveel meer mensen moeten in Turkije nog in de gevangenis belanden?), meer vrijheid (wat betekent vrijheid in een land waar voor de zevende keer de noodtoestand is verlengd?) én, dat hij stond voor een ‘vrije markteconomie’.

Diegenen die nog enige illusie hadden (Dries Lesage en co hier ten lande) dat Erdogan een ‘progressief’ was, moeten ook die ideeën wegsteken, mister president stelde heel duidelijk dat hij de vrije markt nooit zou belemmeren.

Een totale nederlaag, die de Turkse economie miljarden dollars of euro’s heeft gekost. Die investeerders heeft weg gedwongen van de Turkse markten! Waar zit je nu, Erdogan? In je illegaal gebouwde paleis.

Gaat het nu beter met de Turkse economie? Als ik naar de wisselkoersen kijk dan is de ‘winst’ heel beperkt. De TL blijft zweven tussen 5,5 en 5,6 voor een euro, voor de dollar is het nog slechter (de dollar neemt toe in waarde, ook tegenover de euro).

De verhoging van de rentevoeten zal de bubbeleconomie wel tijdelijk een halt toeroepen. Tegelijk heeft de TCB een mechanisme in het leven geroepen, dat de ‘schulden’ tot ‘juist na de verkiezingen’ (1 juli) aan een goedkope koers, zal inwisselen. Wie nu moet terug betalen zal voor één miljoen euro slechts 4,900,000 tl moeten terugbetalen (de werkelijke wisselkoers is 5,500,000 tl). En wie gaat dat geld ophoesten. Wie Mister President? Dat geld zal je terughalen via indirecte belastingen. Na de verkiezingen, als jij en je AKP winnen, wordt zelf het meest kale kieken gepluimd.

De Turkse economie glijdt weg in een fantasie, een fantasie waarvoor de de rekening zal gepresenteerd worden via indirecte belastingen, en die tegelijk alleen de tegenstellingen zal vergroten.