Het akkoord dat op 28 januari door president Trump werd gepresenteerd, was geen echt akkoord aangezien de Palestijnen er niet bij betrokken waren. Deze ‘deal of the century’ is een duidelijke voortzetting van de zionistische politiek van annexatie en etnische zuivering die al decennia voortduurt. Sterker nog: het is een poging om deze zuivering een extra steun in de rug te geven.

Sinds de Nakba en daarmee de bloederige oprichting van de staat Israël in 1948 hebben de Palestijnen alleen maar meer annexaties en zuiveringen moeten verduren. Tijdens die Nakba, wat in het Arabisch zoveel als ‘ramp’ of ‘catastrofe’ betekent, werden meer dan 800.000 Palestijnen door zionistisch geweld tot vluchteling gemaakt. Het overgrote deel van Palestina werd ingenomen en etnisch gezuiverd. Duizenden Palestijnen werden in dit proces van kolonisering op gruwelijke wijze vermoord.

En die Nakba, de zuivering van Palestijnen uit Palestina, is eigenlijk nooit opgehouden. Nog steeds worden Palestijnen met geweld uit hun woonplaats verjaagd door kolonisten. Deze illegale annexaties worden in de Verenigde Naties steevast verdedigd door de VS, de imperialistische mogendheid die al decennia de grootste bondgenoot van Israël is. De VS onder Trump deden hier nog een schep bovenop door eind vorig jaar Jerusalem, dat niet officieel Israelisch grondgebied is, als hoofdstad van Israël te erkennen.

Sinds het begin van het zionistische project is elk getekend akkoord een verdere goedkeuring en legitimering van de bezetting geweest. Dit geldt niet alleen voor de akkoorden die de Palestijnen hebben moeten tekenen, maar ook voor de vredesakkoorden die Arabische staten in de regio met Israël hebben gesloten. Ook in het ‘vredesplan’ dat Trump presenteerde wordt benadrukt dat Arabische ‘normalisering van de relaties’ met Israël noodzakelijk is om de bezetting permanent te maken. Met de Verenigde Staten pal achter Israël is antizionistisch verzet soms moeilijk door te zetten. Laten we ons hier de woorden van de Palestijnse auteur en verzetsheld Ghassan Kanafani herinneren, die stelde dat elk edialoog met Israël altijd een ‘gesprek tussen het zwaard en de nek’ is.

Het akkoord dat op 28 januari door president Trump werd gepresenteerd, was geen echt akkoord aangezien de Palestijnen er niet bij betrokken waren. Deze ‘deal of the century’ is een duidelijke voortzetting van de zionistische politiek van annexatie en etnische zuivering die al decennia voortduurt. Sterker nog: het is een poging om deze zuivering een extra steun in de rug te geven.

Een plan voor ‘vrede’

Maar met de ‘Deal of the Century’ zijn de Palestijnen niet eens onderdeel geweest van het gesprek. Het is ook duidelijk dat het doel van het plan van Trump niet is om vrede te sluiten tussen Palestijnen en Israël, maar dat de Verenigde Staten hun expliciete steun willen uitspreken voor Israëls permanente bezetting van de regio. Ook wordt de kans aangegrepen om de rechten van Palestijnen nog verder te ondermijnen – inclusief het recht op verzet tegen onderdrukking en bezetting.

Het woord ‘bezetting’ wordt überhaupt niet gebruikt in het 81 pagina’s tellende ‘Peace to Prosperity’-plan. De illegale nederzettingen op Palestijns grondgebied worden officieel Israëlisch grondgebied. Volgens Trump is het echter een win-winsituatie, aangezien Israëlische gebieden waar de bevolking overwegend Palestijns is naar de zogenaamde Palestijnse ‘staat’ zouden gaan. Het is echter een verpakte toezegging voor apartheid: het vervult een al wat ou dere zionistische wens om zo min mogelijk Palestijnen op Israëlisch grondgebied te laten leven. Bovendien zijn de Palestijnen onder veel effectievere, structurele controle van Israël wanneer zij in hun ‘eigen’ gebied terechtkomen.

De Palestijnen krijgen met dit plan een staat, rapporteren de media vrolijk in navolging van Trumps triomfantelijke aankondiging. Maar wat betekent dit eigenlijk concreet? De grenzen van de Palestijnse staat, het luchtruim, de territoriale wateren, de elektriciteit, en eigenlijk alles wat mensen in staat stelt hun leefruimte te controleren, blijven onder Israëlisch gezag. Terwijl burgers van de Israëlische staat alle bewegingsvrijheid hebben, zullen de vlekjes op de kaart die Palestina moeten voorstellen, worden verbonden door een netwerk van speciale bruggen, wegen en tunnels. Deze infrastructuur is overigens ook volledig onder controle van de bezetter. Deze ‘staat’ zou vervolgens ook verplicht zijn om een enorm scala aan hervormingen door te drukken. Ook moet Palestina ‘terrorisme afwijzen’, wat in feite het einde zou betekenen voor legitieme Palestijnse strijd tegen kolonialisme en onderdrukking: volledige capitulatie dus.

Ook zal Palestina verplicht worden haar schoolboeken te censureren om de inhoud hiervan overeen te laten komen met de zionistische geschiedvervalsing. Volgens het plan beslist uiteindelijk de bezetter of deze hervormingen gelukt zijn of niet – en dus of Palestina een staat mag worden. Het plan zou ook voor Palestijnse vluchtelingen, inclusief slachtoffers van de Nakba, een ramp zijn. Het plan stelt expliciet dat het recht op terugkeer wordt afgenomen. In plaats daarvan mogen verdreven Palestijnen in een ander land of op Palestijns grondgebied gaan wonen.

Conferentie

Op de conferentie in het Witte Huis waar Trump en Netanyahu het wanstaltige plan presenteerden, zegt Trump: ‘Ook al zijn compromissen nodig voor vrede, wij zullen Israël nooit vragen om veiligheid in te leveren’. Naast hem staat een van trots glimmende Netanyahu, die op een latere conferentie nog even expliciet maakt wat vrede voor het zionistische project inhoudt. Ten eerste, stelt hij, moeten de Palestijnen Israël als legitieme staat erkennen. Ten tweede zal Israël militaire controle moeten houden over de hele regio van de Jordaan tot de Middellandse Zee. Hier is geen enkel compromis in te vinden.

Tegen de Palestijnen, die al decennialang onder verschrikkelijk geweld leven, zegt Trump dat zij zich in de komende jaren moeten gaan bewijzen. Ze hebben volgens hem veel potentieel, maar ze voldoen nog niet aan de eisen om een eigen staat te mogen hebben. De neerbuigendheid van het plan tegenover de Palestijnen is overduidelijk, en in de kamer vol met Amerikaanse en Israelische functionarissen is de racistische minachting te proeven.

De VS belooft miljarden aan investeringen in Palestina zodra deze staat is opgebouwd. Trump verzekert ons ervan dat er meer landen staan te popelen om mee te doen met investeringen. De enige belofte die hier werkelijk wordt gedaan, is dat – naast de dagelijkse onderdrukking door de bezetter – Palestijnen ook nog eens heviger zullen worden uitgebuit door het grootkapitaal.

Mahmoud Abbas, de president van de Palestijnse Autoriteit, die niet heeft meegeschreven aan het plan, boycotte de conferentie. Abbas liet weten wel open te staan voor nieuwe onderhandelingen, maar nooit met de VS als mediator. Inderdaad, de VS is zo ongeveer de minst onafhankelijke speler. Het imperialistische project genaamd Israël heeft een aanjager nodig om Kanafani’s ‘zwaard’ op de nek van Palestina te zijn.

Palestina

Na het nieuws over het plan van Trump gingen mensen in Palestina massaal de straat op: leden van Fatah, Hamas, Volksfront voor de Bevrijding van Palestina (PFLP) en vele andere groepen stonden schouder aan schouder om het plan af te wijzen. Die eenheid onder Palestijnen zal nog belangrijk worden — net als een rechte rug onder de hogere functionarissen en politici in het Palestijnse bestuur zelf.

Ook is het zaak dat solidariteit over de hele wereld wordt georganiseerd. Landen in de regio van Palestina spelen hierin een sleutelrol: in onder andere Jordanië, Tunesië, Jemen en Algerije werden al grote demonstraties georganiseerd. Maar ook zeker binnen de Westerse landen die Israël steunen is solidariteit broodnodig. De heersende klasse ondermijnt deze solidariteit met Palestina door deze te demoniseren en te criminaliseren. In Duitsland, Frankrijk, de VS, en ongetwijfeld ook in Nederland worden al serieuze stappen gezet om uiteindelijk alle fundamentele kritiek op Israël te verbieden.

Een ding is zeker: hoe graag Israël en hun Amerikaanse bondgenoten ook een vrij Palestina willen ondermijnen, dit zal niet zonder slag of stoot gaan. De strijd voor een vrij Palestina van de rivier tot de zee met gelijke burgerrechten voor alle etnische en religieuze groepen is pas voorbij als de Palestijnen dat zeggen.

Dit artikel verscheen oorspronkelijk op socialisme.nu.