De Europese Unie heeft weer een nieuwe ‘strategie’: de “EU-strategie inzake vrijwillige terugkeer en re-integratie”. Dat werd op 27 april aangekondigd door de commissaris voor de bevordering van onze Europese levenswijze (sic) en die van Binnenlandse Zaken. Hierdoor krijgt het zeer omstreden grensagentschap Frontex een bijkomend mandaat: het “ondersteunen van lidstaten in alle stadia van het proces van vrijwillige terugkeer en re-integratie van wie geen recht op verblijf heeft in de EU”.
Van wie geen verblijfsrecht heeft zou nu maar een derde terugkeren, maar slechts in één van de drie gevallen is dit op vrijwillige basis. De meeste ‘terugkeerders’ worden dus onder dwang uitgezet. Hoe Frontex meer vrijwilligheid zal afdwingen wordt niet uitgelegd, maar dat dit EU-agentschap weinig last heeft van humanitaire overwegingen is ondertussen voldoende gebleken.
Verleden week nog verdronken 130 mensen in de Middellandse Zee; humanitaire organisaties vingen de noodsignalen op en verwittigden Frontex… dat alleen een vliegtuig stuurde om het drama vanuit de lucht gade te slaan. Frontex is ook medeplichtig aan het volledig illegale onderscheppen en terugsturen van vluchtelingen op weg naar de EU, de beruchte pushbacks.
Aan een dergelijk agentschap wordt dus de taak toegewezen om afgewezen asielzoekers te overreden tot vrijwillige terugkeer en zogezegd een persoonlijk traject uit te stippelen voor een geslaagde re-integratie in hun thuisland… Dat heeft alleen maar voordelen voor iedereen, volgens de Commissie, al was het maar dat een ‘vrijwillige’ terugkeer gemiddeld 560 € kost, tegen 3414 voor een gedwongen. De deportatie-unie moet uiteindelijk ook haar 10.000 grenswachters betalen.
Herman Michiel is actief in Ander Europa. Dit artikel verscheen oorspronkelijk op Ander Europa.
