Etnische zuivering escaleert in Palestina: VS zegt ‘blijf kalm’
De geschiedenis herhaalt zich: de eerste Palestijnse Intifada begon in december 1987 toen dagloners uit Gaza omkwamen bij een verkeersongeluk bij een Israëlische grensovergang. De tweede uitbarsting vond plaats in september 2000 nadat Ariel Sharon, die campagne voerde om premier van Israël te worden, een opzettelijk provocerende mars naar de ‘Tempelberg’ in Jeruzalem hield, vergezeld van 1.000 zwaarbewapende politiemensen.
De oorsprong van de huidige explosie is niet duister. Premier Benjamin Netanyahu, die vecht om aan de macht te blijven te midden van zijn corruptieproces en Israëls disfunctionele politieke impasse, stuurde het leger en de politie naar de al-Aqsa moskee in het hart van bezet Oost-Jeruzalem, op het meest gevoelige moment tijdens de gebeden in de slotdagen van de ramadan.
Deze provocatie vond plaats op het moment dat ultranationalistische bendes van ‘Jewish Power’ rond marcheerden en met geweld Arabische bewoners aanvielen en de massale onteigening van Palestijnse huizen in de Sheikh Jarrah-wijk om plaats te maken voor Israëlische kolonisten (op basis van 19e-eeuwse eigendomsaanspraken) die wacht op behandeling in het zwaar overbelaste Israëlische rechtssysteem. Palestijnen verzetten zich in de straten van Jeruzalem tegen de escalerende Israëlische repressie met onder meer rubberkogels, giftig pepperspray en waterkanonnen, waarbij vele honderden gewonden vielen en gearresteerd werden.
In Gaza, waar de populariteit van de regerende Hamas-beweging is afgebrokkeld, vuren haar strijdkrachten raketten af op Israëlische steden. De onverwachte reikwijdte van de Hamas-raketten verhoogt voor het moment het prestige van Hamas, terwijl het een massale Israëlische reactie met bombardementen op Gaza teweegbrengt, die al tientallen kinderen het leven heeft gekost. Zoals altijd dient het opvoeren van de militaire confrontatie de doelen van de Israëlische staat, aangezien de militaire arena de plaats is waar het absolute eenzijdige superioriteit heeft – en ook het voorwendsel om de burgerbevolking te ‘verdedigen’ tegen de gevolgen van haar eigen geweld.
Volgens veel berichten is een opkomend kenmerk van de huidige strijd de groeiende betrokkenheid van Palestijnse Arabische burgers in Israël bij de gevechten en de verdediging van Oost-Jeruzalem tegen de escalerende etnische zuivering. De betekenis op lange termijn van deze ontwikkeling en de vraag of het huidige moment het begin is van een nieuwe Intifada of een nieuwe neerwaartse spiraal in de koloniale-apartheid van de Israëlische vernietiging van Palestina, zal tijd vergen om te bepalen en kan niet van buitenaf worden voorspeld.
Wat wel duidelijker is, is de onmiddellijke reactie van het verrotte zooitje dat bekend staat als ‘de internationale gemeenschap’, zoals gewoonlijk geleid door de Verenigde Staten. Onder ‘normale’ omstandigheden is wat er in Palestina/Israël gebeurt niet langer een ernstige zorg van het imperium. Het is al tientallen jaren geleden dat de Palestijnse strijd voor zelfbeschikking werd gezien als een revolutionaire bedreiging voor de regionale belangen van de grootmachten. De formele ‘normalisering’ van de staatsbetrekkingen tussen Israël en de Arabische Golfregimes, in een politiek-militaire alliantie tegen Iran, heeft duidelijk gemaakt wat officieus al verscheidene jaren aan de gang is. De bezorgdheid van de Verenigde Staten is dat de huidige explosie deze belangrijke regeling kan ondermijnen.
De verklaringen van de regering Biden concentreren zich dan ook vooral op één punt: ‘Stop het geweld (aan beide zijden, uiteraard). De-escaleer en herstel de kalmte om het vredesproces nieuw leven in te blazen.’
In ondergeschikte, bijna onhoorbare zinnen legt Washington natuurlijk zijn bezorgdheid vast over de huisuitzettingen in Palestijnse wijken. Laten we duidelijk zijn over wat deze rotzooi werkelijk betekent: Israël’s etnische zuivering van Sheikh Jarrah, Silwan, de zuidelijke Hebron heuvels en zoveel andere plaatsen in heel Palestina is niet echt een probleem zolang het in relatieve duisternis en ‘stilte’ gebeurt. Maakt het de imperialistische elites werkelijk uit hoeveel kogels er nog worden afgevuurd op het allang dode lijk van de ’twee-staten-oplossing’? In de fantasiewereld van diplomatie en gekonkel kan de pretentie dat ze relevant blijft tot in het oneindige blijven bestaan. De Israëlische staat weet dat het fundament van zijn ‘speciale relatie’ met de Verenigde Staten intact blijft, ondanks tijdelijke verlegenheid.
In de echte wereld, waar Palestijnen wanhopig vechten om hun huizen en hun vaderland te behouden, is het de wereldwijde reactie van gewone mensen die telt. In veel Amerikaanse steden worden in hoog tempo demonstraties en bijeenkomsten georganiseerd door Palestijnse activistische groepen en solidariteitsorganisaties, waaronder Jewish Voice for Peace, ter ondersteuning van het verzet en ter herdenking van de verjaardag van de Nakba (Palestijnse catastrofe) in de oorlog van 1948. Wij dringen er bij Amerikaanse activisten voor sociale rechtvaardigheid en politieke activisten op aan deze activiteiten op te bouwen en zich erbij aan te sluiten. Voortdurend zijn er politieke en juridische campagnes die ondersteund moeten worden.
Een belangrijke kwestie op dit moment is een wetsvoorstel dat in het Congres is ingediend door de Republikein Betty McCollum (DFL-Minn.), HR 2407, bekend als ‘Zo behandel je een kind niet’, waarin wordt opgeroepen tot het stopzetten van de militaire hulp van de VS aan landen die kinderen gevangen zetten. Israël is in dit verband bijzonder berucht, onder meer omdat het kinderen zonder proces opsluit onder omstandigheden die volgens het internationaal recht neerkomen op foltering. Een lijst van meer dan twee dozijn mede-indieners, samen met feiten en links naar mensenrechtenrapporten, is hier te vinden. Dit initiatief is bijzonder belangrijk op een moment dat de voorstanders ervan in het Congres in wezen de onvoorwaardelijke steun van de regering-Biden aan Israël tarten.
Het is ook van cruciaal belang om de wereldwijde BDS-campagne (Boycot/Desinvestering/Sancties) ter verdediging van de Palestijnse rechten uit te breiden en te verdedigen. Om te begrijpen waarom, zou iedereen het explosieve nieuwe rapport van Human Rights Watch van 27 april 2021 moeten lezen: ‘A Threshold Crossed: Israeli Authorities and the Crimes of Apartheid and Persecution.’
We weten niet hoe lang de onmiddellijke crisis die wereldwijd de krantenkoppen en de media haalt, zal duren, of ze zal leiden tot een aanhoudende nieuwe ronde van verzet en het doorbreken van de politieke impasse aan Palestijnse kant, of mogelijk tot een nieuwe oorlog en massale verdrijving van Palestijnen, waarvoor bedachtzame waarnemers in Israël hebben gewaarschuwd dat die zou kunnen komen. De tijd om te spreken en te handelen is nu gekomen.
Dit artikel verscheen oorspronkelijk op Solidarity. Nederlandse vertaling: redactie Grenzeloos.
