Premiejagers zijn terug, gefaciliteerd  door de meerderheid van het Hooggerechtshof van de VS. In een 5-4 stemming die de dissidente rechter Sonia Sotomayor ‘verbijsterend’ noemt, verklaarde de meerderheid van het Hof dat ze geen andere keus hadden dan een ongrondwettelijke Texaanse wet van kracht te laten worden zodat een ‘complexe en nieuwe vraag van procedurele aard’ kan worden beantwoord.

Wat is de vernieuwing? Simpelweg dat de wet iedere particulier de bevoegdheid geeft om een rechtszaak aan te spannen tegen iedereen die een vrouw zou helpen die na de zesde week van haar zwangerschap een abortus wil laten uitvoeren. Texas Right to Life heeft al tiplijnen opgezet om diegenen te activeren die geïnteresseerd zijn in het vervolgen van dergelijke medeplichtigen, of het nu de familie van de vrouw is, personeel van een abortuskliniek of de taxichauffeur die haar naar een kliniek heeft gebracht.

Aangezien de Texaanse wet, SB8, ook elke burgerwacht die de aanklacht in de rechtbank bewijst een beloning van 10.000 dollar plus juridische kosten toekent, intimideert de wet diegenen die een vrouw die haar zwangerschap niet wil voortzetten, zouden kunnen helpen. Texaanse klinieken hebben al aangekondigd dat ze geen andere keus hebben dan zich te conformeren aan deze opzettelijk ongrondwettelijke wet door hun abortuspraktijken te beëindigen.

De anti-abortusrechters in het Hof gebruiken het excuus dat SB8, omdat het eerder wrekersburgerwachten dan overheidsambtenaren macht geeft, een ‘ongekende’ aanpak is die moet worden getoetst in de uitspraken van lagere rechtbanken. Terwijl de wet zich een weg baant door het systeem, zullen Texaanse klinieken gedwongen worden te sluiten. Zelfs als het Hooggerechtshof de wet uiteindelijk terugdraait, zal er al veel schade zijn aangericht.

Bijna vijftig jaar lang heeft rechts geprobeerd om het Roe v. Wade arrest van het Amerikaanse Hooggerechtshof uit 1973 ongedaan te maken. Ze hebben gedeeltelijke overwinningen behaald door wetten toe te staan die vernederende regels oplegden aan abortusprocedures en vrouwen demoniseerden, in het bijzonder vrouwen die een late abortus nodig hadden. In de loop der jaren hebben anti-abortus fanaten picketlines gehouden bij klinieken, nepklinieken opgezet om vrouwen die een abortus wilden te lokken en vervolgens te intimideren, gelogen over de veiligheid van abortus en deze onwaarheden opgenomen in propaganda die aanbieders moeten verspreiden voordat de medische procedure wordt uitgevoerd.

De Texaanse wet legt de abortuslimiet op zes weken en bouwt een netwerk van premiejagers op. De wet is opgesteld om grondwettelijke bezwaren te omzeilen, maar heeft een onmiddellijk effect op miljoenen Texaanse vrouwen. Hoewel Texanen die een abortus willen laten uitvoeren over de staatsgrenzen heen kunnen reizen, verhoogt dit de kosten van de procedure, zowel in termen van tijd als van geld. Aangezien Afro-Amerikaanse vrouwen vaker een abortus laten uitvoeren dan witte vrouwen, heeft SB8 een grotere impact op meer kwetsbare vrouwen.

SB8 bestraft iedereen die een abortus uitvoert of daartoe aanzet. Medische abortus was in Texas toegestaan volgens het FDA-protocol dat abortus tot 10 weken zwangerschap mag worden toegepast. Een eerdere staatswet die telegeneeskunde verbood voor artsen om de abortusmedicijnen voor te schrijven, beperkte echter al de toegang voor mensen die niet in de buurt van een abortusverlener wonen. Een nieuwe wet, SB4, die abortus met medicijnen expliciet beperkt tot 49 dagen na het begin van de zwangerschap is naar het bureau van de gouverneur gestuurd. Om deze nieuwe beperking op abortus door medicijnen in Texas te omzeilen, zouden zwangere mensen toegang kunnen krijgen tot de medicijnen via telegeneeskunde met aanbieders in andere staten. In een poging om deze weg af te snijden, verbiedt SB4 de levering van abortus-medicijnen via de post in Texas. Het is onduidelijk hoe dit kan worden gehandhaafd; maar het vormt wel een andere barrière voor de toegang.

Verder dan Texas

SB8 heeft niet alleen gevolgen voor vrouwen in Texas, maar zal ook worden overgenomen door rechtse wetgevers in andere staten. De voorzitter van de senaat van Florida, Wilton Sampson, heeft al aangekondigd  dat deze wet in 2021 op hun agenda zal staan.

In de praktijk biedt SB8 een rechts model over hoe om te gaan met progressieve wetten door juridische uitdagingen te omzeilen totdat ze door burgerwachten zinloos zijn geworden. In feite biedt de geschiedenis van de VS een model voor hoe dit kan worden uitgevoerd! De goedkeuring van het 14e, 15e en 16e amendement schafte de slavernij als wettelijke instelling af en garandeerde  burgerschapsrechten  aan hen die ontmenselijkt waren. Maar binnen 12 jaar resulteerde een meedogenloze tegenaanval in het ‘verlossen’ van de blanke elites, het vernietigen van de multiraciale democratie die was opgebouwd en het inperken van de rechten van voormalige slaven door middel van moord en intimidatie door de burgerwacht.

Kan dit nu gebeuren? Natuurlijk. We moeten ons bewust zijn van het gevaar dat SB8 vertegenwoordigt, niet alleen voor Texaanse vrouwen, maar voor iedereen. En wetten die burgerwachten in staat stellen het stemrecht te beperken, zijn al in de maak.

De beslissing van het Hooggerechtshof is weer een nagel aan de doodskist van deze zogenaamd publieke instelling, omdat het de behoeften en aspiraties van vrouwen en degenen die ons steunen met voeten treedt. Waarom zouden negen individuen zoveel macht hebben? Het is absurd.

Wat kunnen we doen? Trek lering uit vroegere bewegingen in de geschiedenis van de VS die ambtenaren dwongen tot standpunten die ze liever niet innamen. Onze onmiddellijke eis is dat het Congres reproductieve rechten garandeert door middel van noodwetgeving en niet toestaat dat de Senaat dit blokkeert door extreem lang te rekken. Ten tweede, sta niet toe dat federale rechtbanken hun verplichting ontlopen om SB8 ongrondwettig te verklaren onder het absurde procedurele voorwendsel dat het burgerwachten als wetshandhavers instelt in plaats van overheidsfunctionarissen.

De huidige crisis biedt een kans om het recht op een volledig programma van reproductieve rechtvaardigheid naar voren te brengen. Dit begint met seksuele voorlichting gebaseerd op wetenschap en niet op bijgeloof, een toegankelijk systeem van gezondheidszorg en een gezonde omgeving om kinderen op te voeden. Zo’n programma verplicht ons om een beweging op te bouwen die put uit onze kracht, creativiteit en vastberadenheid. Het verplicht ons om een bondgenootschap aan te gaan met andere bewegingen voor sociale rechtvaardigheid die met dezelfde intimiderende vijanden te maken hebben, van Black Lives Matter en inheemse rechten tot milieurechtvaardigheid.

Dit artikel verscheen oorspronkelijk op Solidarity. Nederlandse vertaling: redactie Grenzeloos.