Links Robbie Ghekiere (†), verder Peter Duerinck (†), Cathy Cornelissen, Vincent Pauwels (†) (Foto archief Willie Panhuis)
In Gent overleed op 11 augustus Robbie Ghekiere (°Moorslede, 13 juli 1947), oud-militante van de Socialistische Jonge Wacht en de RAL (Revolutionaire Arbeidersliga) en actieve syndicaliste bij de ACOD.
Robbie heeft in mijn politieke vorming een belangrijke rol gespeeld. Samen met Peter Duerinck animeerde ze halverwege de jaren zeventig in Gent een jaarlijks weerkomende cyclus die de naam van Léon Lesoil kreeg. Tot vandaag onderhoud ik contact met enkele makkers die in die tijd via deze vormingscyclus het marxisme leerden kennen. Ik stuurde hen het overlijdensbericht en een van hen, Frans Van Heddeghem, reageerde met het ophalen van herinneringen die nauw verwant zijn aan de mijne.
“Mieke en ik waren geschokt toen we het overlijden van Robbie vernamen.
We hebben haar lang elk jaar tijdens de Gentse Feesten weergezien, maar nu was het toch al een hele poos geleden. We herinneren ons dat ze altijd heel oprecht vriendelijk was. Ze heeft het nochtans niet altijd gemakkelijk gehad. En telkens moesten we dan ook terugdenken aan de zeer jong overleden Peter Duerinck.
Zelf denk ik terug aan de periode van de Leon Lesoil vorming in Gent, die me zelfs enkele jaartjes tot ’trotskist’ heeft gemaakt. En al is er om allerlei redenen niet zoveel terecht gekomen van de wel zeer hooggespannen idealen van weleer, toch blijf ik dankbaar terugdenken aan de fijne, slimme, geëngageerde, onbaatzuchtige mensen die ik er heb ontmoet en waarvan ik er sommigen wat beter heb leren kennen. Robbie was daar een van. De marxistische vorming van Lesoil was op niveau, heb ik altijd gevonden. Voorbereidende documenten, verslag van de lezing of het debat en van de documenten, vermoedelijk ook het gedegen werk van de altijd vlijtige Robbie. Zij zat altijd aan het tafeltje aan de ingang.
Het toeval wil dat ik onlangs, bij het opruimen van mijn oude archieven een bundel uitgeschreven teksten van de Lesoil-vormingsavonden heb teruggevonden, tussen oude nummers van Rood en tussen meestal Franstalige diepgravende teksten van de Vierde Internationale. Ik heb veel weggegooid, maar die grijze wat harde pagina’s met Lesoilteksten heb ik behouden. Ze dateren uit de periode 75-76-77. Het gaat onder meer om lezingen van Ernest Mandel, Pol Verbraecken, Mark Van Ryssen, Tony Van den Heurck, Eric Coryn, François Vercammen, Freddy De Pauw, W. Jansen, Eddy Labeau, Guy Desolre…”
