Afghanen terugsturen naar Afghanistan: not in our name!

Het is moeilijk om de juiste woorden te vinden om te beschrijven hoe laag onze bewindvoerders gevallen zijn. De regeringen van België,  Denemarken, Duitsland, Oostenrijk, Nederland en Griekenland stuurden een brief naar de Europese Commissie  waarin ze aandringen op het verderzetten van het deportatiebeleid – lees: gedwongen repatriëring – van Afghanen uit de betrokken landen en de EU in het algemeen.⁽¹⁾Noot van de redactie: Duitsland en Nederland gooiden intussen al het roer om en beslisten om voorlopig toch geen Afghaanse vluchtelingen meer terug te sturen. Zie: Germany and the Netherlands halt deportations to Afghanistan | Afghanistan | The Guardian. Wordt de Belgische Vivaldi-regering met groenen en sociaaldemocraten straks de meest hardvochtige onder hen? Hieronder is deze uitgelekte brief terug te vinden. Hij komt op het ogenblik dat de Taliban zich in snel tempo in de macht installeren in Afghanistan na het terugtrekken van de Westerse legers.

Men kan redelijkerwijze verwachten dat een deel van de bevolking het land zal willen ontvluchten, in het bijzonder degenen die met de Westerse bezetters hebben samengewerkt. Niet alleen zeggen onze zes regeringen – in een leugenachtige interpretatie van de akkoorden van Genève – dat zulke toekomstige vluchtelingen ‘in de regio’ moeten opgevangen worden (te verstaan: Turkije, maar ook Pakistan en  Iran worden expliciet vermeld), maar dat Afghanen die momenteel in de EU wonen moeten kunnen ‘gerepatrieerd’ worden, willens, nillens (“Moreover, we would like to highlight the urgent need to perform returns, both voluntary and non-voluntary, to Afghanistan.” Verantwoording: “stopping returnes sends the wrong signal and is likely to motivate even more Afghan citizens to leave their home for the EU“).

Op Griekenland na zijn de ondertekenende landen zowat de rijkste van de EU, en zelfs van de wereld in het algemeen.  Ze hebben allen deelgenomen aan de militaire operaties in Afghanistan onder NATO-vlag, onder instigatie van Washington, dat eigengereid de terroristische aanslagen op de WTC-torens interpreteerde als een ‘oorlogsdaad’ door Afghanistan. Ze hebben er een militair bewind geïnstalleerd, en als ze na twintig jaar vaststelden dat hun  militaire aanpak alleen voor nog meer ontwrichting zorgde, hebben ze zich teruggetrokken. Zelfs voor de Afghanen die ze in dienst hadden hebben ze geen consideratie  meer. Zeggen dat Sammy Mahdi, de Belgische christendemocratische  staatssecretaris die de brief ondertekende, de zoon is van een Iraakse vluchteling…

“Not in our name” was de leuze in 2001 tegen de militaire wraakoefeningen van het Westen. Het blijft de leuze van iedereen die zich schaamt voor de walgelijke politiek van de leiders alhier.

Herman Michiel is actief in Ander Europa. Dit artikel verscheen oorspronkelijk op Ander Europa.