Elke dinsdag komen Algerijnse studenten in actie tegen het systeem en voor hun eigen eisen. Adlène Belhmer, een studentenactiviste van de Algerijnse Socialistische Arbeiderspartij (PST), vertelt ons over de mobilisatie in Bejaia en de rest van het land.

Hoe gaat het met de mobilisatie op universiteiten?

De universiteit loopt voorop in de voortdurende volksbeweging. Naast hun betrokkenheid bij de grote demonstraties op vrijdag, demonstreren de studenten elke dinsdag met hun eigen leuzen. In veel universiteiten is er een dynamiek van zelforganisatie aan het ontstaan die door de oprichting van democratisch gekozen commissies in gang is. Toegegeven, deze dynamiek beperkt zich tot bepaalde grote universiteiten, maar het idee van zelforganisatie van studenten vindt zijn weg.

Sommige mantelorganisaties die als aanhangsel van de politieke macht binnen de universiteit fungeren, worden in diskrediet gebracht. Studenten heroveren hun plek na een lange autoritaire periode die de dynamiek onder studenten heeft bevroren. Er worden regelmatig debatten georganiseerd rond thema’s die verband houden met de huidige beweging en studenten sluiten zich massaal aan bij de oproep tot staking, zoals we deze week hebben gezien. In deze dynamiek van studenten zien we een dialectische uitdrukking van de theorie en praktijk die een bewuste en radicale aanpak definieert voor het beëindigen van een systeem dat lange tijd de collectieve aspiraties van de massa’s van het volk heeft ondermijnd.

Welke eisen worden er naar voren gebracht?

De eisen van de studenten zijn in lijn met die van de volksbeweging, dat wil zeggen weg met het hele regime. Maar er worden ook eisen gesteld die specifiek zijn voor de situatie op de universiteit, zo staat op sommige spandoeken: ‘Voor een openbare, gratis en kwaliteitsvolle universiteit’. De studenten verbinden dus de belangrijkste eis van het vertrek van het hele regime met andere eisen die verband houden met de realiteit van de Algerijnse universiteit.

Aan de andere kant wordt de leuze van een grondwetgevende vergadering steeds meer gesteund door studenten. Voor hen kan alleen een grondwetgevende vergadering een getrouwe weergave van de eisen van het volk zijn. Een grondwetgevende vergadering met als basis de samenleving georganiseerd rond democratische volkscomités en ondersteund door gekozen en terugroepbare vertegenwoordigers.

Hoe wordt Bensalah’s verkiezing tot president gezien?

In de eerste plaats is Bensalah niet gekozen. Hij maakt deel uit van het presidentiële derde deel van de senaat dat door de president van de republiek is benoemd, is lid van de groep rond voormalig president Bouteflika en een gehoorzame dienaar van het regime. Zijn benoeming tot interim-president maakt deel uit van de wettelijke regeling voor de toepassing van artikel 102. Vanaf het moment dat hij het presidentiële paleis betrad – dat samenviel met de repressie van studenten in Algiers – hebben demonstranten zijn legitimiteit betwist omdat die in belangrijke mate gebaseerd is op het bestaande systeem.

Vanaf nu staat hij op de top van het podium van de ‘3 B’s’ waarvan het volk het vertrek eist, namelijk Bensalah, Belaiz (die net ontslag heeft genomen) en Bedoui. Voor de volksmassa’s die in beweging gekomen zijn en voor de 8e week op rij mobiliseren, is het vertrek van alle politici van het oude regime niet onderhandelbaar. De regering handhaaft de mogelijkheid om zich te beperken tot constitutioneel formalisme. Dat stadium zijn de demonstranten al voorbij. Zij verzetten zich tegen de constitutionele oplossing die de machthebbers proberen te verkopen met een politieke oplossing die tot uitdrukking komt in de slogan ‘soevereine grondwetgevende vergadering’.

Hebben jullie last van de repressie?

Studenten van de universiteit van Bejaia demonstreren elke vrijdag zonder door de politie lastig te worden gvallen. Op enkele discrete agenten in burger na, is er eigenlijk geen sprake van aanwezigheid van de politie. In Algiers daarentegen werd de demonstratie van vorige week sterk onderdrukt, met verschillende gewonden tot gevolg. Dat komt omdat een perifere regio als Bejaia niet het zenuwcentrum van de macht is, zoals Algiers.

In zijn toespraak keurt Generaal-majoor Ahmed Gaïd Salah, de sterke man van dit moment, het gebruik van geweld door politiediensten af. Dit is een veelzeggend bewijs van de spanningen die nu de kringen van de hoogste autoriteiten door elkaar schudden. In de demonstratie van vandaag in Bejaia, waaraan ik heb deelgenomen, hebben de studenten hun solidariteit betuigd met hun kameraden in Algiers. Er moet echter aan herinnerd worden dat de onderdrukking van studenten in Algiers een van de redenen was voor de voortzetting van de stakingsbeweging op veel universiteiten.

Dit artikel verscheen oorspronkelijk op de website van de NPA. Nederlandse vertaling: redactie Grenzeloos.