Op zondag 22 november 2020 werd in het hele land actiegevoerd tegen het verbijsterend wijdverbreide geweld tegen vrouwen. Dat was ook in Antwerpen het geval. Zo’n 150 mensen verzamelden er aan de voet van Vrouwe Justitia, voor de trappen naar het Justitiepaleis aan de Bolivarplaats, om zich te keren “tegen de pandemie van geweld tegen vrouwen.” De actie verliep volledig corona-proof, want “we moeten onze verantwoordelijkheid nemen om ieders veiligheid te respecteren.”

Slachtoffers

De protestactie werd georganiseerd door het Antwerpse Collectief 8 Maars, samen met het nationale platform Mirabal. Op de trappen voor het Justitiepaleis werden naast bordjes met eisen en bedenkingen ook eenentwintig bloemen neergelegd, ter ere van 21 slachtoffers van femicide, die in de loop van het voorbije jaar hun leven verloren.

Pandemieën

In een toespraak wees Maartje De Vries names het collectief 8 maar.s Antwerpen en het platform Mirabal op het verband tussen de corona-pandemie en de pandemie van het geweld tegen vrouwen: “Geweld tegen vrouwen is geen nieuw probleem. Maar de coronacrisis doet het geweld zienderogen toenemen. Achter de pandemie van het virus, schuilt de pandemie van geweld. De Vlaamse hulplijn 1712 kreeg tot 70 procent meer oproepen over huiselijk geweld sinds de uitbraak van de crisis. Ook de Antwerpse politie kreeg sinds 14 maart tot 25 procent meer meldingen over intra familiaal geweld. Niet alleen thuis maar ook op straat zijn we minder veilig. En toch is er tot nog toe geen echte maatregel die naam waardig genomen.”

Erger: afgelopen zomer kwamen er meer meldingen van (jonge) vrouwen dat ze werden lastig gevallen op straat. Zowel in de openbare ruimte als in de privéomgeving en op sociale media nam het geweld en de agressie tegen vrouwen toe. Vrouwen die binnenshuis opgesloten zaten met hun geweldpleger hadden het nog moeilijker om hulp of opvang te vinden of om te ontsnappen.

Concrete eisen

De aanwezigen kwamen echter niet alleen om aan te klagen. Ze brachten ook concrete eisen naar voor:

  • Een echt politiek debat en een échte strategie, die beantwoord aan de uitdagingen waar we voor staan en aan de realiteit van de situatie.
  • Een toepassing van het Verdrag van Istanboel dat België heeft geratificeerd:
  • Met aanbevelingen zoals een goede en doorgedreven vorming van politie, justitie en hulpverlening.
  • Het belang van een laagdrempelige mogelijkheid om geweld te melden.
  • Een echte politiek van preventie.
  • De verbetering van de opvang, begeleiding en bescherming van slachtoffers en hun kinderen.
  • Voldoende middelen, ook voor de middenveldorganisaties, die dagelijks de strijd tegen geweld tegen vrouwen aangaan.

Voor een nationaal actieplan

In haar toespraak keerde woordvoerster Maartje De Vries zich naar de nieuwe federale regering: “Kortom een echt nationaal actieplan is nodig. Eerder gisteren dan vandaag! De nieuwe regering komt met een engagement om van de strijd tegen geweld tegen vrouwen een prioriteit te maken. Eindelijk. Een stap vooruit. Maar wij zullen waakzaam moeten blijven. Het beleid moet vandaag op de kar springen. Wij laten dit dan ook niet los! Wij blijven op straat komen totdat het geweld tegen vrouwen stopt!”

Zonder vrees

Na deze toespraak werden de namen van de 21 slachtoffers één voor één voorgelezen door Ellen Verryt, in een indrukwekkende stilte. Elk slachtoffer kreeg een naambordje, bij het voorlezen werd door een jonge vrouw bij elke naam een bloem neergelegd. Afgesloten werd er met het zingen van het uit Mexico afkomstige krachtige strijdlied ‘Cancion sin Miedo’, ofwel het ‘Lied Zonder Vrees’. Drie Latina vrouwen, respectievelijk uit Mexico en Argentinië namen de vertolking van het lied op zich.

Blind, doof en stom?

Het is weinig waarschijnlijk dat de blinde Vrouwe Justitia voor het Antwerpse Justitiepaleis door deze actie minder doof en stom geworden is. Dat geldt echter niet voor de samenleving. Daarom zullen de organisatoren op straat blijven komen totdat het geweld tegen vrouwen stopt!

Namen noemen

Tijdens de acties werden overal de namen voorgelezen van de vrouwen die dit jaar al stierven door geweld in ons land.

“Vandaag willen we ook stilstaan bij de vrouwen die er niet meer zijn. Slachtoffers die het geweld dat ze meemaakten niet hebben overleefd. We willen de namen noemen van de 21 ons bekende slachtoffers, een bloem neer leggen om hen te eren. Stilstaan bij de families die zonder hen verder moeten. We sluiten af met een minuut stilte gevolgd door een minuut lawaai.

17.11.2020 – Ghislaine T., 63 ans, Plombières

16.11.2020 – France G., 56 ans, Mont-Saint-Martin

16.11.2020 – Sofie M., 40 jaar, Testelt

10.11.2020 – N.V, 50 jaar, Lebbeke

24.10.2020 – Salwa, 36 ans, Molenbeek

01.10.2020 – Sofie VDS, 37 jaar, Nijlen

29.08.2020 – Françoise D., 40 ans, Spa

06.08.2020 – Varduhi H., 35 jaar, Aalst

03.08.2020 – Ilse U., 53 jaar, Aalst

22.06.2020 – Marie-Paule L., 77 ans, Fontaine-Valmont

22.06.2020 – Jessika O., 27 ans, Berloz

12.06.2020 – Myriam B., 59 ans, Andenne

11.05.2020 – Une femme, Uccle

24.04.2020 – Cynthia H., 60 ans, Rocourt

2020 – Katja, 47 jaar, Tessenderlo

12.04.2020 – Anja V., 49 jaar, Halen

03.04.2020 – Naomi M., 25 jaar, Zonhoven

11.03.2020 – Christianne A., 83 jaar, Vlekkem

09.03.2020 – Megane T., 22 ans, Bressoux

22.02.2020 – Shamza M., 21 jaar, Heusden-Zolder

28.01.2020 – Een vrouw, 39 jaar, Beersel”

Een fotoreportage

Foto’s: Peter Veltmans