De covid-19-pandemie vertoont geen tekenen van afname terwijl het dodental over de hele wereld steeds verder stijgt. Ashley Smith interviewde voor Spectre epidemioloog Rob Wallace over de wereldwijde kapitalistische wortels van de huidige pandemie, de waarschijnlijkheid van toekomstige pandemieën en de vormen van georganiseerd verzet die nodig zijn om ze te voorkomen.
Ashley Smith: Natuurlijk moeten we met Trump beginnen. Wat is uw mening over hem, nu hij het virus heeft opgelopen? Wat maakt het duidelijk over de manier waarop zijn regering en de politieke klasse als geheel met de pandemie omgaat?
Rob Wallace: Om eerlijk te zijn, had ik gisteren tenminste een beetje het geluk om niet aan Trump te denken. Op die momenten besteed ik mijn gedachten en aandacht aan mijn bijdrage aan het activisme en onderzoek om ons uit de catastrofe te helpen.
Wat betreft Trump die covid-19 krijgt, dat vind ik een spektakel en een paleisintrige – het dient als afleiding. Het feit alleen al dat hij het heeft opgelopen is tegelijkertijd belachelijk, verbazingwekkend en toch volkomen voorspelbaar.
Wetenschappers waarschuwen al minstens tien jaar voor een pandemie als deze. En radicale wetenschappers stellen dat dergelijke uitbraken geen ongeluk zijn, maar het resultaat van een kapitalistisch systeem dat winst boven het milieu, de mens en de volksgezondheid stelt. Wat een radicaal idee: dat onze sociale systemen onze epidemies beïnvloeden!
Wat we zien onder de regering-Trump, is de ineenstorting van het Amerikaanse exceptionalisme, zelfs als ideologie. Na de Tweede Wereldoorlog nam de VS de rol op zich van het runnen van het wereldwijde kapitalistische systeem door zijn politieke en militaire macht aan de hele wereld op te leggen om de winsten voor zijn bourgeoisie en degenen die er zich bij aansloten te beschermen.
Als onderdeel van hun imperialistische overheersing hielden de Verenigde Staten zich bezig met uitbraken. Het CDC (Centers for Disease Control and Prevention) was een van de wapens in deze operatie, dat vooral potentiële pandemieën onder controle en buiten de VS hield.
Het CDC werd zich er steeds meer van bewust dat het slechts een kwestie van tijd was totdat een virus het Amerikaanse schild zou doorboren, en het waarschuwde opeenvolgende regeringen voor die bedreigingen. Maar Trump negeerde de memo’s die het CDC naar verschillende overheidsinstellingen stuurde.
Dat Trump erin slaagde om het presidentschap te veroveren, is om te beginnen zelf al een teken van zwakte van het hele politieke establishment, zowel het Republikeinse als het Democratische. Ze waren niet in staat om hem uit te filteren en te zorgen voor de voortzetting van het beheer van het imperium.
De verantwoordelijkheid voor de opkomst van Trump ligt geheel bij de Democratische Partij. Onder Obama zijn de omstandigheden voor de overgrote meerderheid dramatisch verslechterd, vooral in zones waar geen kapitalistische investeringen meer werden gedaan, met inbegrip van de agrarische graanschuren en de voorheen geïndustrialiseerde streken in het Midden-Westen.
In die regio’s was er een enorme toename van wanhoopziekten zoals de opioïdenverslaving. Kijk maar naar de plekken met hoge percentages van dergelijke ziekten. Die gebieden zijn overgestapt van Obama in 2012 naar Trump in 2016, vooral in het Midden-Westen en het Zuiden.
Ze zijn overgestapt omdat het neoliberale beleid van de Democraten hen in de steek liet, waardoor ze voor zichzelf moesten zorgen. Neem Obamacare. Zelfs als je een verzekering hebt bij één van de marktpartijen, heb je nog steeds te maken met hoge premies, eigen bijdragen en een eigen risico. Erger nog, Obamacare helpt niet eens de 28 miljoen mensen die nog onverzekerd zijn en de 44 miljoen mensen die onderverzekerd zijn.
Dergelijke omstandigheden van werkloosheid en verslechtering van de levensstandaard, maar ook alle woede en wanhoop die daarmee gepaard gaat, leidt in sommige kringen tot het kiezen voor fascistoïde politiek. Vooral als er weinig alternatieven zijn op links. In die zin is Trump een acuut symptoom van het totale falen van de Democratische Partij om aan de werkelijke behoeften van mensen tegemoet te komen.
Trump profiteerde van die situatie en liep ruw over allerlei instellingen die het imperium runden, waaronder het CDC, heen. Hij heeft er een politieke propaganda-eenheid van gemaakt die zelfs een grote uitbraak binnen onze eigen grenzen niet aankan. De VS begint de kenmerken van een mislukte natiestaat te vertonen.
De pandemie vertoont geen tekenen van afname en is door een groot deel van de ontwikkelde kapitalistische wereld heen gescheurd. Dat gebeurde ook in het Zuiden. Wat kunnen we de komende maanden en jaren verwachten?
Gebaseerd op de modellen die er tot nu toe zijn gemaakt, voorspellen de ongunstigste scenario’s dat we in 2024 nog steeds middenin de pandemie kunnen zitten. De meest optimistische voorspelling is dat we er over een jaar uit zullen zijn. Hoe dan ook, we staan nog maar aan het begin van de crisis.
Er is geen enkel leiderschap van de Republikeinen, noch van de Democraten om het echt aan te pakken. Het ergste zijn natuurlijk de Republikeinen. Zij houden zich bezig met brute sociale eugenetica.
Ze doen geen deugdelijke uitspraken; ze geven verkeerde signalen af en doen alsof hun aanhangers ongevoelig zijn voor de gevolgen van hun eigen beleid. Daarom is het geen verrassing dat Trump het virus heeft opgelopen: het verspreidde zich door een groot deel van het Witte Huis en nu door zijn bolwerken van steun in het hele land.
Maar de Democraten in de meeste grote steden en blauwe [Democratische] staten hebben het niet veel beter gedaan. Ze kozen allemaal voor een neoliberale aanpak. Ze hebben niet gedaan wat China, Vietnam en Nieuw-Zeeland hebben gedaan: sterke maar kortere lockdowns opleggen, op massale schaal tests uitvoeren, systemen voor bron- en contactonderzoek organiseren, en op zijn minst een soort van massale en goed georganiseerde reactie op het gebied van de volksgezondheid geven.
In het beste geval heeft de VS zich beziggehouden met tijdelijke lockdowns in sommige delen van het land, gevolgd door een snelle heropening van de economie en het weer op gang brengen van de winst. Het resultaat is een gruweldaad die hun eigen hoop op economisch herstel in gevaar bracht.
Ze zijn zo ongeorganiseerd dat de voorstanders van heropening van de economie, van Trump af aan naar beneden toe, niet eens het alibi van groepsimmuniteit gebruikten, zoals Groot-Brittannië en Zweden met dodelijke gevolgen deden, waardoor ze het leven van duizenden van hun eigen aanhangers opofferden. Nu de pandemie in de VS in wezen uit de hand is gelopen, zijn de politici nog maar net begonnen met praten over groepsimmuniteit, in feite als een excuus om niets te blijven doen.
Ze geven vooral niet om mensen die het meest getroffen zijn: ouderen, werknemers in essentiële beroepen en zwarte en bruine mensen. Het is griezelig vergelijkbaar met hun reactie op hiv. Ze lieten dat virus door de bevolking heen woekeren omdat het in eerste instantie is uitgebroken onder homomannen en zich heeft verspreid naar de BIPOC (Black, Indigenous, and People of Color).
Maar, zoals hiv bewezen heeft, betekent concentratie geen inperking. Een pandemie zal op één plaats beginnen en zich dan uitbreiden naar de rest van de bevolking. Op vrijwel dezelfde manier – we zien het nu met het begin van een tweede golf aan de oostkust – zal covid-19 door het hele land blijven slingeren en de uitgeklede volksgezondheidszorg overweldigen.
Om deze crisis onder controle te krijgen, hebben we lockdowns nodig, gevolgd door een zorgvuldige heropening, met uitgebreide plannen voor testen en bron- en contactonderzoek om nieuwe uitbraken te stoppen. Maar geen enkel bestuursniveau komt in de buurt van de test- en bron- en contactonderzoekcapaciteit die we nodig hebben, met inbegrip van de staten en steden die door Democraten worden bestuurd.
Beide partijen hebben de infrastructuur van de volksgezondheid uitgehold en weigeren hun prioriteiten in de uitgaven te herzien en de rijken te belasten om deze infrastructuur weer op te bouwen. De federale, staats- en stedelijke overheden hebben dus niet de capaciteit om de crisis aan te pakken.
Ze struikelen gewoon door de pandemie heen. Het enige positieve is dat dankzij de heldhaftige inspanningen van het medisch personeel, dat in de loop van de pandemie heeft geleerd hoe je mensen moet behandelen, het sterftecijfer daalt. Maar zelfs met die stap voorwaarts zullen nog tienduizenden mensen sterven aan een virus waarvan de eerste golf in slechts twee tot drie maanden onder controle had moeten zijn.
Hoe zit het met een vaccin? Wanneer kunnen we er een verwachten en zal dat een einde maken aan de crisis?
We moeten begrijpen hoe de roep om vaccins in het gedrang komt door de manier waarop de regering de volksgezondheid verwaarloosd heeft. De regering werkt nu vooral via particuliere farmaceutische bedrijven, die zich vooral bezighouden met het verdienen van geld.
Natuurlijk ben ik niet tegen vaccins en antivirale middelen. Links eist al lang de ontwikkeling en levering van medische innovaties om het leven van mensen te verbeteren, ongeacht of ze het kunnen betalen of niet.
Maar de combinatie van winstbejag en reactionaire politiek – om Trump herkozen te krijgen bijvoorbeeld – kan de volksgezondheid van de ene op de andere dag in gevaar brengen. Dit beleid kan het vertrouwen van het publiek, dat van het grootste belang is, ondermijnen.
Neem bijvoorbeeld de aanpak door de VN van ebola in Congo. De VN werkte samen met de lokale maffia bij het opzetten van operaties in Congo en vervreemdde de bevolking van het proces. De gewone mensen daar gooiden dus stenen naar gezondheidswerkers van de VN, niet omdat ze buiten zinnen waren of anti-wetenschap, zoals media van het establishment hen afschilderden, maar omdat ze boos waren dat de VN de lokale dieven en maffia aan het versterken was.
Hetzelfde risico wordt gevormd door de manier waarop Trump omgaat met zijn druk op een vaccin. Hij dringt aan op een uitrol vóór de verkiezingen om de verkiezingen te winnen en iedereen weet dat. Dus, in combinatie met de bevolking die ervan overtuigd is dat het virus geen bedreiging vormt, is er al een wijdverbreid wantrouwen ten aanzien van een vaccin. Als gevolg daarvan zegt slechts 50 procent van de ondervraagde Amerikanen dat ze zich zullen laten inenten.
De wetenschappers die aan het hoofd staan van overheidsinstellingen hebben de situatie er niet beter op gemaakt. Het hoofd van het National Institute of Allergy and Infectious Diseases, Anthony Fauci, schreef bijvooerbeeld aan het begin van de pandemie een commentaar waarin hij aangaf dat het sterftecijfer voor covid leek op dat van griep. Dat soort standpunten hielp Trump bij het verspreiden van verkeerde informatie en ondermijnde het vertrouwen van het publiek in het CDC.
We zouden Fauci dus niet moeten verheerlijken zoals liberalen dat doen. Vergeet niet dat hij een lange en bezoedelde staat van dienst heeft, waaronder zijn foute aanpak van de aids-crisis onder Reagan. Hij richt zich op geen enkele manier op systeemproblemen die pandemieën veroorzaken.
Ondanks zijn roep om mondkapjes en dergelijke, omarmt Fauci de aanpak waarin volksgezondheid grotendeels bestaat uit vaccins en medicijnen. Systematisch gestuurde verschillen in de blootstelling aan ziekten en de resultaten ervan worden zelden besproken. Waarom? Omdat dat betekent dat het systeem zou moeten veranderen.
Bij de productie van een vaccin worden de gezondheidsautoriteiten geconfronteerd met serieuze problemen. Er is nog nooit een succesvol vaccin tegen een coronavirus geweest. Daar komt bij dat de bedrijven nu de gebruikelijke veiligheidsprotocollen overslaan, waarbij sommige vaccins direct van het laboratorium naar de mens gaan zonder dierproeven of er enkele stappen in het testen op mensen worden overgeslagen.
Als gevolg daarvan hebben ze al moeten stoppen met het testen van één potentieel vaccin in Engeland vanwege de slechte bijwerkingen die laat in het proces van het testen op mensen zijn ontdekt. De inspanningen om vaccins in recordtijd op de markt te brengen, leiden tot omissies die het vertrouwen van het publiek nog verder ondermijnen.
Veel mensen zullen het vaccin niet krijgen als het vóór de verkiezingen of voor het einde van het jaar met spoed wordt uitgeprobeerd om de belofte van Trump waar te maken. Dus, uit angst dat ze de schuld krijgen van eventuele slechte bijwerkingen of sterfgevallen en schade aan hun reputatie op de markt, hebben zelfs de farmaceutische bedrijven afstand genomen van de belofte om die deadline te halen.
We staan voor twee heel moeilijke uitdagingen: een vaccin ontwikkelen en het vertrouwen van het publiek winnen. Er is een grote kans dat er in de verschillende laboratoria een vaccin wordt ontwikkeld dat in ieder geval gedeeltelijk effectief is. Dat is beter dan niets, maar het betekent niet het einde van de uitbraak.
We kunnen cyclische uitbraken zien komen en gaan. Sommige virussen doven zelf uit en verdwijnen. Andere zoals hiv, tuberculose en malaria blijven bestaan. Ze vinden nieuwe paden om de mens te besmetten als een belangrijke wijze van overdracht wordt afgesneden.
We hebben antiretrovirale middelen voor hiv, die effectief zijn bij de behandeling van mensen die symptomen vertonen. Maar hiv blijft zich over de hele wereld verspreiden, deels vanwege de slechte infrastructuur van de gezondheidszorg, maar ook omdat de meeste nieuwe infecties zich voordoen voordat mensen erachter zijn gekomen dat ze geïnfecteerd zijn. Dezelfde soorten complicaties gelden voor andere dergelijke ziekten, zoals malaria en tuberculose.
Zo zou covid-19 een seizoensgebonden ziekte kunnen worden zoals griep, of een ziekte met episodische uitbraken. Het zou kunnen dat het niet zo dodelijk is als voorheen, omdat virulentie kan verzwakken. De immuniteit van de groep kan uiteindelijk, jaren later en als dat zo is alleen door een gedeeltelijk effectief vaccin, tot stand komen. Maar het is absoluut absurd om te denken dat het virus door de bevolking laten lopen de oplossing is.
Dat soort verwaarlozing is eigenlijk slechts een verklaring van een hardvochtige overgave. Het is moord. Het aantal doden zou astronomisch zijn. De schattingen zijn dat het vrijlaten van covid-19 kan leiden tot meer dan 600.000 doden alleen al in de VS.
Laten we eens inzoomen op de relatie van de pandemie met het kapitalisme. Burgerlijke economen en Trump beweren dat de ziekte uit de lucht kwam vallen en niets met het systeem te maken heeft. Waarom is dat een fout argument? Wat zijn de ontwikkelingen in het wereldwijde kapitalisme die de voorwaarden hebben geschapen voor dit soort pandemieën?
In feite is de bourgeoisie heel goed op de hoogte van de relatie tussen het systeem waarvan ze profiteert en de pandemie, net zoals ze op de hoogte was van de relatie tussen roken en kanker. Het systeem werkt hard om geheugenverlies te cultiveren zodat we onvoldoende verbanden leggen om er iets aan te doen.
Veel wetenschappers weten dat de bourgeoisie dat doet, maar ze houden hun mond dicht om hun financiers uit het bedrijfsleven te vriend te houden, zonder wie ze hun laboratoria niet zouden kunnen runnen. Er is een structureel zwijgen over de kapitalistische wortels van de pandemieën.
De wereldwijde kapitalistische ontwikkeling, met name van de internationale agrobusiness en haar grootschalige boerderijen die als fabriek functioneren, hebben zoveel van de natuurlijke wereld opgeslokt dat onze samenleving steeds dichter bij voorheen geïsoleerde ecosystemen komt. Hierdoor kunnen virussen van voorheen geïsoleerde wilde dieren in het voedselsysteem komen en op landarbeiders overspringen en zich vervolgens via voedselproducten en reizigers in een aantal weken over de hele wereld verspreiden.
Met andere woorden, het tijdperk van het wereldwijde kapitalisme is een tijdperk van pandemieën. De vogelgriep, oftewel de H5N1, werd het eerste virus dat de aandacht trok toen het eind jaren negentig van de vorige eeuw ontstond. Dat alarmeerde de kapitalistische staten en de internationale organisaties die zij financieren, zoals de VN, en wezen hen erop dat het probleem van de pandemieën plotseling een reële dreiging was.
VN-organisaties als de Wereldorganisatie voor Diergezondheid, de Voedsel- en Landbouworganisatie en de Wereldgezondheidsorganisatie kwamen bij elkaar om uit te zoeken hoe de sprong van wilde dieren via het vee naar de mens plaatsvindt.
Deel uitmaken van de natuur is altijd een riskante onderneming. We moeten ons de middelen van de natuur toe-eigenen om te overleven. Zo is het leven. Maar het vernietigen van de grote totaliteit van de natuur op onze weg naar het vullen van de zakken van een paar miljardairs, plaatst ons aan de rand van uitsterven.
Het drijft ook het ontstaan van meerdere dodelijke ziekten aan, de ene na de andere. In een rationele samenleving zouden we ons tot de natuur verhouden, rekening houdend met de bescherming van het milieu waarvan we allemaal afhankelijk zijn. Anders zijn we niet in staat om ons sociaal te reproduceren van generatie op generatie.
Dat lijkt vanzelfsprekend, maar zo werkt het mondiale kapitalisme niet. De kapitalistische klasse die het kapitalisme bestuurt, is bijna uitsluitend gericht op winst in het volgende fiscale kwartaal. Zodra bedrijven een lokale omgeving uitputten, gaan ze zich bezighouden met wat men noemt een ‘ruimtelijke oplossing’, en verhuizen ze naar andere plaatsen om te plunderen.
Maar er zijn naast Congo en het Amazonegebied nog maar weinig plaatsen over om te plunderen, en agrobusiness, mijnbouw en houtkapbedrijven zijn hard bezig om de laatste van die bossen kaal te plukken. Waarom? Omdat wat minder beschikbaar is en nog steeds essentieel voor het systeem, waardevoller wordt. Er is dus haast bij om dit laatste stuk binnen te halen – niet, zoals de voorstanders van het groene kapitalisme beweren, een stimulans om het te beschermen.
Kapitalisten en wetenschappers weten wat het gevolg is: de volledige vernietiging van de laatste restanten bos en daarmee uitbraken van pandemieën. Maar ze kunnen zichzelf niet tegenhouden omdat de drang van het systeem om te concurreren voor de winst, hen ertoe drijft om door te gaan, zelfs als dat de ineenstorting van de ecosfeer betekent.
Ik heb daar een probleem mee. Ik heb een 12-jarige zoon en wil zijn toekomst beschermen. Ik denk dat we daar bijna allemaal een probleem mee hebben. Maar onze productiesystemen veranderen de aarde snel in een soort Mars. Ik wil met mijn zoon kunnen gaan wandelen zonder ruimtepak. Ik denk dat bijna de hele mensheid wil kunnen genieten van zulke eenvoudige zaken, zonder te lijden onder het kortzichtige wrakgoed dat in het kielzog van het kapitaal achterblijft.
Het systeem en zijn kapitalistische bedrijven verhinderen alles wat deze nachtmerrie, waarvan ze weten dat hij opdoemt, zou kunnen stoppen. Zo vraagt One Health met de steun van de VN en groepen als de EcoHealth Alliance aandacht voor de plundering van de laatste bossen, maar hun inspanningen worden ondersteund door bedrijfsfinanciering, terwijl bedrijven de bescherming van de volgende generatie zoeken in greenwashing.
Dus in plaats van de echte schuldigen aan te wijzen, geven deze goed gefinancierde wetenschappers de schuld aan inheemse groepen en lokale kleine boeren. Of ze richten zich op de lokale omstandigheden die hebben geleid tot de verspreiding van de ziekte. Natuurlijk moeten we deze omstandigheden bestuderen en begrijpen, maar dan wel in de context van het totale systeem.
Als we dat niet doen, worden lokale actoren tot zondebok gemaakt en worden het systeem en de grootste bedrijven groen gewassen. We moeten kijken naar het grotere geheel of naar wat geografen relationele geografie noemen – kijken naar hoe wat er aan de ene kant van de aarde gebeurt, verbonden is met wat er aan de andere kant gebeurt.
We moeten ons richten op kapitaalstromen in het wereldwijde systeem en hoe ze pandemieën veroorzaken. Met dat in gedachten zouden we plaatsen als New York, Londen en Hong Kong als de ergste ziektehaarden moeten aanwijzen, omdat dat de centra van het kapitaal zijn die in de eerste plaats de ontbossing en ontwikkeling financieren die leiden tot de verspreiding van de ziekte.
Dit alles zou vrij duidelijk moeten zijn, en iedereen, inclusief de bourgeoisie en de politieke klasse die voor haar werkt, weet dit. Maar omdat ze belang hebben bij de huidige orde, blokkeren ze alle serieuze oplossingen. De hoogopgeleide en goedgemanierde politieke klasse, enkele van de aardigste mensen die je ooit tegen zou kunnen komen, is in werkelijkheid structureel sociopathisch.
Een van de punten die u maakt in Big Farms Make Big Flu is dat de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) geen rol speelt in het uitdagen van de dynamiek die u net hebt uiteengezet. In plaats daarvan helpen ze de boosdoeners die de omstandigheden creëren die leiden tot pandemieën: kapitalistische staten en bedrijven. Hoe doet de WHO dat?
De WHO is medeplichtig omdat ze structureel verbonden is met kapitalistische staten en bedrijven. Vroeger werd ze gefinancierd door de staten die geld hadden. Net als alle andere VN-agentschappen waren ze dus afhankelijk van donorlanden en waren ze gebonden aan hun belangen.
De belangrijkste donorlanden zijn die in het Noorden van de wereld, de imperialistische landen, met name de Verenigde Staten. Het beleid van de WHO weerspiegelt dus onvermijdelijk hun prioriteiten: het handhaven van een systeem waarin 20 procent van de wereldbevolking 80 procent van de grondstoffen verbruikt.
Deze imperialistische staten plunderen de wereld en richten instellingen op zoals de WHO om hen te dekken en de armste slachtoffers, waaronder de inheemse groepen en de kleine boeren in de bossen, tot zondebok te maken. Nu hebben echter zelfs de rijkere landen de financiering van de WHO en andere VN-instellingen verminderd. ‘Filantropische’ kapitalisten zoals Bill Gates hebben het vacuüm opgevuld. Vandaag de dag is ongeveer 70 procent van het WHO-budget afkomstig van particuliere donaties.
De kapitalisten geven nu dus rechtstreeks vorm aan het beleid van de WHO, en de imperialistische staten en hun politieke klasse dus minder. Dat is als het laatste bedrijf van het neoliberalisme: je ondermijnt de rol van de staat zozeer dat deze zijn vroegere functies niet kan vervullen en kapitalisten nemen het over, gebruiken hun donaties als belastingaftrek. Ze gebruiken de verandering in het volksgezondheidsbeleid om door de pandemie in waarde gedaalde obligaties af te betalen ten koste van de mensen in de frontlinies van de gezondheidszorg, dit alles in naam van de filantropie.
Deze ‘filantropische kapitalisten’ versterken alleen maar de aanpak die imperialistische staten nastreefden – ze ontlasten hun systeem, concentreren zich op het opruimen van een aantal van de gevolgen in plaats van op de oorzaken, en maken de plaatselijke bevolking tot zondebok.
Een van de dingen waar u op wijst in Big Farms is de strijd tussen de VS en China over de WHO. Ze hebben die gebruikt als een soort politiek voetbal, waarbij elke partij probeert haar wangedrag te verdoezelen en de ander de schuld te geven. Wat is uw beoordeling van wat elke staat heeft gedaan met de WHO?
Het uitgangspunt is hoe de VS het wereldsysteem sinds de Tweede Wereldoorlog heeft geleid. De verkiezing van Trump moet gezien worden als een teken dat de VS in verval is als imperiale macht, die nog steeds het systeem beheert, maar vanuit een zwakkere positie. En onder Trump dreigt de VS zijn rol als globaal manager op te geven en zich op zichzelf terug te trekken.
De dreiging van Trump om dat te doen is een symptoom van het feit dat onze bourgeoisie nog kortzichtiger is geworden dan ze al was. Aan het einde van deze cyclus van de accumulatie, verzilveren de rijken hier het imperium en verkopen zijn infrastructuur.
Hoe verklaar je anders de zaak van het fracken in hun eigen land en het vergiftigen van ons water? Ze verkopen gewoon alles, inclusief de Amerikaanse gezondheidszorg van de afgelopen 40 jaar.
In het proces breken ze Fort Amerika af en maken ze het mogelijk dat de gevaren die ze buiten hadden gehouden en geëxternaliseerd naar het Zuiden, binnen de grenzen van de VS opduiken. Slavernij, genocide en apartheid waren natuurlijk de basis van het Amerikaanse systeem vanaf het begin.
En ik sta niet achter een nativistische opstelling om Amerika’s onrechtmatig verkregen winsten te verdedigen ten koste van het globale Zuiden. Ik wijs alleen maar op de terminale toestand die het neoliberalisme heeft gebracht in zijn eigen imperiale centrum.
Wat betekent dat voor ons? Wat we zouden moeten doen is samenwerken met mensen over de hele wereld om de wortels van problemen als pandemieën en klimaatverandering aan te pakken.
Andere centra van het kapitaal hebben misschien andere plannen. Met de VS in verval als de wereldwijde beheerder van het kapitalisme, is China in opkomst als een potentiële uitdager om de VS te vervangen. Maar het is onduidelijk of ze in staat zijn dat te doen omdat ze, eigenlijk net als alle kapitalistische staten, tegen ecologische grenzen aanlopen. Wat blijft er nog over om te grijpen en kapot te maken?
De rivaliteit tussen de VS en China in deze context is eigenaardig. De twee landen lijken tegenover elkaar te staan, maar tegelijkertijd zijn ze volledig afhankelijk van elkaar, van China dat de schuld van Washington overgenomen heeft tot de in elkaar grijpende directies van bedrijven, die in elkaars economie investeren en geïntegreerd zijn in de productie en handel.
Zo heeft Goldman Sachs, nadat de woningmarkt in 2008 ineenstortte, zijn bedrijven gediversifieerd door het kopen van boerderijen in het midden van China. Aan de andere kant kocht een Chinees geleid consortium Smithfield, de Amerikaanse varkensreus, op.
Dat gezegd hebbende, sluit hun onderlinge afhankelijkheid niet uit dat deze kampen conflicten kunnen krijgen, of zelfs oorlogen. De VS en China zijn dus, in de typering van Marx, ‘strijdende broeders’. Ze vechten voor voordeel in een wereldwijd systeem dat ze allebei accepteren.
Wat zorgwekkend is, is hoe elk van de twee machten probeert zijn bevolking rond zijn vlag te verzamelen om de schuld van de problemen van het systeem op de ander af te schuiven. De VS en China gebruiken beide de WHO en andere intergouvernementele agentschappen als wapen in deze rivaliteit.
Trump dreigt geld te onttrekken aan de WHO wegens het samenspannen met China bij het verspreiden van het virus. En China gebruikt de WHO om zijn imago in het wereldsysteem op te poetsen in de hoop zijn wereldwijde positie ten opzichte van de VS te verbeteren.
We moeten dergelijke pogingen om arbeiders over de hele wereld te verdelen in de lijn van deze rivaliteit afwijzen. Arbeiders hebben over de grenzen heen meer gemeen met elkaar dan met hun heersers.
Ironisch genoeg maakt de pandemie dit overduidelijk. Ik kreeg al vroeg covid-19. Mijn ervaring met de ziekte is op geen enkele manier uniek. Mijn dokter wilde me niet zien; ik werd naar een computersysteem verwezen en werd gediagnosticeerd door een online verpleegster die me zelfs nooit heeft getest.
Niemand van de gezondheidsdienst kwam bij mij langs en geen enkele gezondheidswerker onderhield contact met me. Stel dat tegenover de onmiddellijke en door de overheid gefinancierde behandeling die Trump in het Walter Reed hospitaal kreeg.
Of neem het voorbeeld van het basketbalteam de Brooklyn Nets In de eerste dagen van de uitbraak werden al hun spelers onmiddellijk getest, terwijl de verpleegkundigen op de EHBO-afdelingen van New York City, zelfs degenen die duidelijk geïnfecteerd waren, niet konden worden getest. Het is bijna alsof de Amerikanen in verschillende landen wonen, ook al lopen ze elkaar voortdurend op straat tegen het lijf.
De meeste Amerikanen hebben meer gemeen met West-Afrikanen die besmet waren met ebola dan met meer welvarende Amerikanen.
Dat onderlijnt waarom werkende mensen overal ter wereld gemeenschappelijke belangen hebben in solidariteit met elkaar. Ondanks onze verschillen in plaats en cultuur, bevinden we ons uiteindelijk in vergelijkbare posities en worden we geconfronteerd met vergelijkbare problemen die geworteld zijn in een kapitalistisch systeem dat georganiseerd is rond de bescherming van de bourgeoisie, ongeacht haar nationale afkomst.
Hoe hebben de staten de WHO gebruikt om hun wangedrag te verdoezelen?
In Big Farms laat ik zien hoe de meer welvarende staten en de agro-industrie druk uitoefenen op de WHO en andere VN-agentschappen om hen van iedere schuld te ontslaan. De dreiging van het verlies van financiering is een effectieve knuppel.
Deze bedreigingen leiden tot een rechtstreekse bedreiging van de wetenschap, direct en indirect. Ze filteren wetenschappers met wat in deze context radicale opvattingen lijken te zijn, zoals het beschermen van lokale bossen en hun gemeenschappen tegen landroof. Dat heeft weer gevolgen voor de studies die de WHO produceert.
Natuurlijk is dat niet altijd en overal het geval. Deze instellingen zijn geen monolieten. Er zijn overal briljante mensen. Sommige onderzoekers doen belangrijke studies, zelfs bij de Wereldbank, om de gevolgen van het neoliberalisme op de armoede op te sporen, bijvoorbeeld. Ook zijn er mensen bij de WHO die de waarheid over de pandemieën opschrijven.
Maar de dissidenten zijn de uitzondering, niet de norm. De norm is respect voor de financierende staten, particuliere filantropen en bedrijven. Zo kon de WHO optreden om China te beschermen, dat in het geval van sars-1 probeerde de ernst van de dreiging te verdoezelen. De WHO heeft daarna wel een koerscorrectie uitgevoerd. Maar de mogelijkheid dat de oorsprong van sars-2 op deze manier in de doofpot wordt gestopt, is weer aan de orde.
Ik geloof dat sars-2 in het veld is ontstaan uit vleermuizen, dat het werd overgedragen op voedseldieren, en vervolgens op mensen. Maar er is nog een andere hypothese waar we in ons nieuwe boek Dead Epidemiologists over rapporteren, namelijk dat het misschien uit een laboratorium in Wuhan is voortgekomen.
Nu wil ik deze versie van de hypothese onderscheiden van de samenzweringstheorie van Trump dat de Chinese regering het virus opzettelijk heeft losgelaten. Dat alles is gewoon Sinofobe onverdraagzaamheid die hij gebruikt om China de schuld te geven van zijn catastrofale aanpak van de pandemie – precies het soort schuldverschuiving waar we het al over hadden.
Ook al steun ik de veldhypothese van de oorsprong van covid, is er reden om de mogelijkheid te onderzoeken dat een ongeluk in het lab het virus heeft veroorzaakt. We zijn nog maar tien maanden na het begin van de pandemie. Er is ruimte om deze oorsprong te onderzoeken.
Zelfs veel pijlers van het establishment, zoals journalist Laurie Garrett en wetenschappers Marc Lipsitch en Alison Galvani, maken zich al lang zorgen dat zo’n ongeluk steeds waarschijnlijker wordt. Er zijn in de nasleep van 11 september duizenden laboratoria die virussen van over de hele wereld testen. Dit maakt deel uit van een poging om te begrijpen hoe virussen werken en hoe ze te stoppen.
Sommige van de landen die dergelijke laboratoria hebben opgericht, hebben geen robuuste systemen van regelgeving of handhaven geen wereldwijde veiligheidsnormen. Dat geldt ook voor de VS. Dat geeft de mogelijkheid van ongevallen met de oversprong van virussen. Maar zelfs alleen al het aantal betrokken laboratoria maakt een zeldzame gebeurtenis als een laboratoriumongeluk onvermijdelijk. In de VS zijn er meerdere ongelukken gebeurd, waaronder het per post versturen van monsters van de dodelijke vogelgriep.
Er waren ook meerdere ongelukken in China met sars-1. De bezorgdheid over een ongeval is deze keer dus niet zonder reden en moet grondig worden onderzocht. De EcoHealth Alliance werkte samen met Chinese wetenschappers aan winstgevende studies waarbij een virus zich op zijn eigen manier kan ontwikkelen om het menselijk immuunsysteem te doorbreken. Zelfs als het bioveiligheidssysteem van je laboratorium rigoureus is, dragen dergelijke experimenten de enorme risico’s in zich dat een dodelijk virus in de bevolking terechtkomt.
Daarom werd in de VS een moratorium ingesteld op op winst gerichte experimenten. Na het moratorium heeft de EcoHealth Alliance zijn NIH (National Institutes of Health)-financiering gebruikt om de experimenten in China weer op gang te brengen. Dus, ten goede en, in dit geval, ten kwade, de in elkaar grijpende directies breiden zich uit naar de wetenschappelijke praktijk. Die opende de deur voor Trump om China de schuld te geven van het virus.
Maar we moeten de directe bron van het virus, of het nu in vleermuizen of in een laboratorium is, niet de oorsprong van pandemieën laten vertroebelen. De oorzaak blijft grotendeels de aantasting door de landbouwindustrie, de mijnbouw en de houtkap van de laatste overgebleven bossen ter wereld. Dergelijke invasies vergroten het raakvlak tussen voorheen geïsoleerde wilde dieren die dodelijke ziekteverwekkers herbergen en vee en de arbeiders die deze dieren verzorgen.
Noch het uitzoeken van de directe bron van een virus, noch het bedenken van vaccins zal deze toenemende overdracht oplossen. Geen enkele studie van de EcoHealth Alliance – betaald door Colgate, die de ontbossing ten behoeve van palmolie stimuleert – zal de kapitaalstromen die de ontwikkeling van deze ziekten veroorzaken, aanpakken.
Dus zowel politici als onderzoekers, en niet alleen Trump, zijn medeplichtig aan het verdoezelen van de gedocumenteerde oorsprong van pandemieën. Een klassiek voorbeeld is het ontstaan van de H1N1 pandemie in 2009 onder het toeziend oog van Obama.
Agrobusiness bedrijven zoals Smithfield, die een groot deel van de Amerikaanse economie vormen, maakten gebruik van NAFTA om een vestiging in Mexico op te zetten, waardoor kleine Mexicaanse varkenshouders hun activiteiten stopzetten. Een reeks genetische studies toonde aan dat de agrobusiness activiteiten in de VS en Canada deze nieuwe fabrieksboerderijen en hun varkens besmetten met de Mexicaanse varkenspest die zich ontwikkelde tot de H1N1 pandemie. Daarom noemde ons team het virus de ‘NAFTA-griep’. Moleculaire gegevens ondersteunden die karakterisering.
Vergelijk dat met Obama’s reactie op de uitbraak. Hij zorgde ervoor dat voor het virus de meer algemene term ‘H1N1’ gebruikt werd, ook al kwam de pandemische stam duidelijk naar voren uit Amerikaanse varkenshouderijen. Obama wilde er zeker van zijn dat er geen ‘varkensgriep’ werd gebruikt, omdat hij de varkensindustrie wilde beschermen tegen de gevolgen van het krijgen van de schuld. En hij kreeg de WHO zover om met hem mee te gaan.
Trump is vreselijk, maar hij is zeker niet de eerste president die politieke spelletjes speelt met pandemieën. Het is een praktijk van beide politieke partijen.
Laten we het nu hebben over de gevolgen van de pandemie in de VS. Ze heeft de arbeidersklasse onevenredig zwaar getroffen, vooral degenen die zwart en bruin zijn. Dit gebeurt op hetzelfde moment dat we deze ongelooflijke door zwarten geleide multiraciale rebellie tegen politiegeweld, politiemoorden en racisme in het algemeen hebben gehad. Wat betekent de opstand voor de strijd rond de volksgezondheid?
De pandemie en de opstand onderlijnen het feit dat het kapitalisme vanaf het begin een raciaal kapitalisme is geweest. Het was grotendeels gebaseerd op raciale slavernij en kolonialisme en de heersers hebben sindsdien het racisme gebruikt om arbeiders te verdelen en te overheersen. De Amerikaanse politiek is gericht op de dagelijkse heropvoering van deze oorsprong: raciale slavernij, genocide en uitbuiting.
Het verband tussen racisme en de pandemie moet duidelijk zijn. Volksgezondheidsactivisten hebben het politiegeweld lange tijd omschreven als de volksgezondheidscrisis. Ik snap waar ze dat vandaan halen, want wreedheid is ook een gezondheidsblootstelling. Maar ik denk dat deze inlijving de systemische bedoeling van racistisch politiegeweld en moord vertroebelt.
Recente studies tonen aan dat er veel meer zwarte mensen door de politie worden gedood die ongewapend zijn dan blanke mensen die worden gedood als ze gewapend zijn. Als je kijkt naar waar die politiemoorden zich concentreren, dan bevinden ze zich in de meest gesegregeerde steden, die gekenmerkt worden door apartheidsachtige verdeeldheid over alle aspecten van het leven en de gemeenschap, inclusief huisvesting en werkgelegenheid.
Ja, racisme heeft gevolgen voor de volksgezondheid en er is een wisselwerking met racistisch politiegeweld.
Rechtse mensen zoals het Republikeinse lid van het huis van afgevaardigden Peter King probeerden de politiemoord op Eric Garner te karakteriseren als een gevolg van zijn slechte gezondheid in plaats van de arm van de agent die om Garners nek knelde. Het is natuurlijk een argument dat gebruikt wordt om te proberen het slachtoffer de schuld te geven van zijn eigen dood.
Tegelijkertijd zijn politiegeweld en een slechte gezondheid beide het gevolg van raciale onderdrukking onder het kapitalisme. De politie vermoordt buitenproportioneel veel zwarte en bruine mensen als onderdeel van de rassenpolitiek om de arbeidersklasse te verdelen en te overheersen. En institutioneel racisme en hogere armoedecijfers leiden tot slechte gezondheidsomstandigheden.
Door de vele bronnen van slechte gezondheid lijden zwarte en bruine mensen meer aan besmettelijke en chronische ziekten. Dat geldt ook voor covid-19. In Georgia bijvoorbeeld, was 80 procent van de mensen die in het begin van de uitbraak naar het ziekenhuis gingen voor covid-19, zwart. Dat is waarschijnlijk de reden waarom Georgia heeft besloten de economie te heropenen.
Je ziet dit racisme ook zeer duidelijk op nationaal niveau in de manier waarop Trump met de pandemie is omgegaan. Hij heeft de Defense Production Act niet gebruikt voor de productie van persoonlijke beschermingsmiddelen. Hij gebruikte zijn macht om vleesverpakkers aan te merken als mensen met een essentieel beroep, waardoor onevenredig veel zwarte en bruine werknemers gedwongen werden om te blijven werken of weer aan de productielijn te gaan werken, zelfs ondanks de buitensporige blootstelling aan het dodelijke virus.
Toen sommigen weigerden terug te gaan naar de fabrieken in Iowa, verklaarde de gouverneur daar dat deze werknemers niet in aanmerking zouden komen voor een werkloosheidsuitkering. Als gevolg daarvan werden duizenden van die werknemers in Iowa en in het hele land gedwongen terug te keren naar de fabrieken, waar vele honderden covid-19 opliepen.
Er is een lange geschiedenis van een dergelijke staatsdwang van zwarte en bruine arbeid in de agrobusiness die teruggaat tot de racistische slavernij. Zoals historici Walter Johnson en Monica Gilsolfi hebben betoogd, lagen de wortels van de agrobusiness in de slavernij vóór de Amerikaanse Burgeroorlog. Veel van de arbeidspraktijken van de slavenlandbouw werden door het Jim Crow-tijdperk heen doorgezet tot op de dag van vandaag.
Zoals Malcolm X al zei: de spelers kunnen veranderen, maar het spel blijft hetzelfde. We zijn getuige van een nieuwe herhaling van het racistische kapitalisme waarop het land is gebouwd. Het drukt zich uit op tal van manieren, van politiegeweld tot slechte gezondheidsomstandigheden.
George Floyd’s leven en dood illustreren dit alles. Zijn levenskansen werden geblokkeerd door racisme, de racistische politie vermoordde hem en zijn autopsie onthulde dat hij covid-19 had. Omdat covid-19 een vaatziekte is die het vasculaire systeem aantast, werden veel van de vleesverpakkers die door racistische arbeidspraktijken weer aan het werk werden gezet en gedood door covid-19, met het soort bloedvernauwing [waardoor de bloedcirculatie naar de hersenen verstoord wordt] die ook Floyd’s leven beëindigde.
Gezien uw analyse van de wortels van de pandemie is het duidelijk dat we een massale structurele verandering van het hele wereldwijde economische systeem nodig hebben. Wat voor soort hervormingen moeten activisten nu eisen? Wat voor soort systeemverandering hebben we nodig om pandemieën te stoppen?
Er zijn twee belangrijke bronnen van pandemieën. De ene is de plundering van de bossen, waardoor de menselijke samenleving wordt opengesteld voor virussen, ook van de vleermuizen die de ebola en de coronavirussen herbergen. Complexe, dichte en geïsoleerde bossen werken meestal om ziekteverwekkers binnen hun gastheerpopulaties en misschien een paar andere soorten op te vangen.
Als de agrobusiness eenmaal het bos penetreert, gebeuren er een paar dingen. De complexiteit van het bos dat de ziekteverwekkers had ingesloten wordt vereenvoudigd. Dat ontketent de ziekteverwekkers om gemakkelijker naar andere soorten te springen en geografisch verder weg te komen.
De typische gastheersoorten verlaten ook hun vroegere leefgebieden. Ze sterven niet alleen uit. Velen zijn gedragsmatig flexibel. Wanneer vleermuizen uit het bos worden verdreven, vinden ze nieuwe huizen dichter bij menselijke populaties, waardoor nieuwe paden worden geopend voor de verspreiding van virussen.
Wanneer het moeras langs de Golf van Mexico waarin ganzen leven, wordt vernietigd, schakelen de ganzen over op het eten van graan op grootschalige boerderijen tot in het noorden van Minnesota. Al dat graan leidt tot een explosie van de ganzenpopulatie. De nieuwe leefgebieden vergroten ook de raakvlakken tussen deze gastheren van de ziekte en de mens, waardoor nieuwe besmettingshaarden voor de overdracht van virussen ontstaan.
Het is duidelijk dat we onmiddellijk moeten stoppen met het kappen van bos. We moeten de uitzetting van inheemse bewoners en kleine boeren stoppen. Samen oefenen zij het soort agro-ecologie uit dat helpt om de bossen te behouden en die praktijken schenden ze alleen als ze onder kapitalistische druk staan. Wanneer de agrobusiness in beweging komt, dwingt het de lokale bevolking om te kappen in het nabijgelegen bos om te kunnen overleven.
De andere grote bron van pandemieën is de vee- en pluimvee-industrie. Die bouwt grootschalige boerderijen met bijna genetisch identieke dieren om de stadsbevolking te voeden. Dat is de meest efficiënte manier om de slechtst denkbare ziekteverwekkers te selecteren.
Denk er eens over na. Als je 15.000 bijna genetisch identieke kalkoenen in een stal zet, verwijder je alle immunologische brandgangen die nodig zijn om te voorkomen dat ziekteverwekkers zich verspreiden. Dat selecteert ziekteverwekkers die het snelst door deze onbeschermde dieren heen kunnen breken. Het selecteert dodelijker stammen.
De andere praktijk van grootschalige boerderijen die het probleem verergert, is dat de dieren niet ter plaatse worden gefokt. De industrie kweekt morfometrische kenmerken zoals snellere groei bij varkens en grotere borsten bij kippen en kalkoenen. Dit alles wordt gedaan door fokkerijen van het pluimvee ver van de boerderij.
Dat kweken homogeniseert populaties en maakt ze minder resistent tegen virussen. Maar het blokkeert ook de veepopulaties om direct te reageren op een circulerende ziekte. Zeg dat een ziekte uitbreekt in een schuur en het grootste deel van het vee doodt, maar sommige overleven. Logischerwijs zou je die resistente dieren nemen om mee te fokken om de kudde een bijgewerkte weerstand tegen de circulerende ziekteverwekker te laten hebben. Maar zonder dieren ter plaatse te fokken, kan je dat niet doen. Je hebt de natuurlijke selectie als veeteeltkundig middel verwijderd.
In plaats daarvan vertrouwt de agrobusiness meer op interventies zoals vaccins en antibiotica die vaak niet werken tijdens een uitbraak. Deze lucratieve grondstoffen verklaren de overlapping en de onderlinge verbondenheid tussen de agrobusiness, farmaceutische bedrijven en de chemische bedrijven.
Zij concurreren met de natuur. Waarom? Omdat het winstgevend is. Als ze zich ontdoen van vruchtbare grond, kunnen ze kunstmest verkopen. Als ze zich ontdoen van het vermogen van kuddes om zichzelf te beschermen door het ontwikkelen van immuniteit, kunnen ze vaccins en antibiotica verkopen.
Er zit een geografie aan vast. Dit agro-farma-chemische industriële complex is geen plattelandsindustrie. Het is een industrie in de buitenwijken van steden. Bijna al hun hoofdkwartieren bevinden zich in de buitenwijken, terwijl de landelijke gebieden worden behandeld als opofferingszones. Dit is het geval in zowel het mondiale Noorden als het mondiale Zuiden.
De uitputtende oorlog tegen de bestaansmiddelen op het platteland en de controle van de gemeenschap verklaart de wanhoopziekten zoals alcoholisme, de opioïde-epidemie en de verkiezing van Trump in 2016. In die plattelandsgemeenschappen werden de boeren die onder het neoliberalisme van het Obama-tijdperk leefden, gedwongen hun boerderijen te verkopen omdat ze het niet konden bolwerken en moeite hadden om werk te vinden in hun omgeving.
De boeren die in staat waren om te overleven en hun buren uit te kopen, hebben geen geld omdat bijna al hun inkomsten bestemd zijn voor de aankoop van de grondstoffen die de agrobusiness aan hen verkoopt, van antibiotica tot chemische meststoffen. De inkomsten van de boeren circuleren dus in wezen niet lokaal om een lokale economie te reproduceren, maar worden in de kas van grote bedrijven gezogen. Als gevolg daarvan blijven de landelijke gebieden kapot en verarmd achter.
Het beschermen van onszelf tegen de evolutie en verspreiding van dodelijke ziekteverwekkers is dus nauw verbonden met het recht van de boeren om hun autonomie uit te oefenen. Van de boerderijpoort naar buiten toe over het landschap.
Links moet de specifieke kenmerken van deze dynamiek op het platteland leren kennen en het verzet helpen ondersteunen. Maar we moeten niet in de val lopen en de mensen vertellen wat ze moeten doen. We moeten met hen samenwerken in hun strijd om hun boerderijen te verdedigen, de agrobusiness af te weren en ecologisch verantwoorde landbouwmethoden te herontwikkelen, zoals het vervangen van monoculturen door diverse gewassen en het kweken van natuurlijk gevarieerde en resistente dierpopulaties.
We moeten ons verzetten tegen ecomodernisten ter linkerzijde die ons argument als anti-arbeidersklasse afschilderen. We moeten ervoor pleiten dat mensen die in de stad werken allianties aangaan met inheemse volkeren en kleine boeren.
Mijn collega’s en ik leggen in Dead Epidemiologists in detail uit hoe. Wij stellen dat onze beweging zich moet richten op het overwinnen van de metabole kloof die op dit moment het platteland en de stad binnen landen en wereldwijd verdeelt. Stedelijke arbeiders, kleine boeren en inheemse mensen hebben duidelijk gemeenschappelijke belangen in het uitdagen van de kapitalistische agrobusiness.
We moeten deze krachten verenigen en niet toestaan dat onze strijd wordt verdeeld en afzonderlijk wordt overwonnen. Veel te veel van een hoogopgeleide, maar onervaren stedelijke linkerzijde beperkt de strijd tot alleen maar mensen die in de stad werken, terwijl we zouden moeten helpen om de scheiding tussen de stedelijke en de landelijke arbeidersbevolking te overbruggen.
We moeten doen wat Martin Luther King heeft gedaan. Hij was in staat om de VS en de wereld te laten zien en als hun eigen verhaal te laten begrijpen en te assimileren wat er in Alabama, Georgië en Mississippi op het platteland gebeurde.
We moeten een beweging opbouwen die de mensen in de straten van Philadelphia zich zorgen laten maken voor wat er op het platteland van Nebraska gebeurt en vice versa. Dat maakt deel uit van het overwinnen van de politieke kloof die ook de ecologische kloof weerspiegelt.
Historisch gezien, zoals King ons heeft laten zien, kunnen we dat binnen de VS ook doen. We deden het ook internationaal in de jaren zestig toen een groot deel van het Amerikaanse volk zich identificeerde met de bevrijdingsstrijd van het Vietnamese volk. We moeten ons op dat soort solidariteit richten, zowel in eigen land als in de rest van de wereld.
We moeten meer gaan samenwerken met mensen met wie we het niet noodzakelijkerwijs overal mee eens zijn, maar met wie we het wel eens zijn over de onmiddellijke gevechten over alles, van vervuilde waterwegen tot de bronnen van dodelijke uitbraken, huisvesting, faillissementen van boerderijen, politiegeweld, conflicten op de werkplek, racisme en oorlog.
Van het Amerikaanse Zuiden tot het globale Zuiden moeten we ons verenigen in concrete gevechten en ons uitgraven uit wat de ene na de andere ramp lijkt.
Daarbij denk ik dat we ons recht om onze wereld opnieuw te verbeelden kunnen heroveren. De mensen zullen zich realiseren dat we de huidige beschaving moeten vervangen. Het is vooral gebaseerd op de kapitalistische productiewijze en is de bron van bijna al onze gevaarlijkste problemen. Samen zijn we onze eigen weg naar een betere wereld.
Rob Wallace is een evolutionair epidemioloog bij het Agroecology and Rural Economics Research Corps. Hij is auteur van Big Farms Make Big Flu en het zojuist uitgebrachte Dead Epidemiologists: On the Origins of COVID-19.
Dit artikel verscheen oorspronkelijk op Spectre. Nederlandse vertaling: redactie Grenzeloos.
