… van haar multinationals
Is het geen geruststelling dat de Europese Unie waakt over onze voedselkwaliteit, dat ze streng toeziet op het gebruik van chemicaliën, op de kwaliteit van het zwemwater en de ozonconcentratie? Daar is iets van aan, maar het verschil tussen wat aan het publiek verteld wordt en wat achter de schermen gebeurt is minder geruststellend. Een nieuw staaltje daarvan blijkt uit een bericht van Reuters.
Is de Europese Commissie zich bewust van de gevaren voor de volksgezondheid van junk food en allerlei frisdranken? Zeker! Op 20 mei stuurde ze nog een uitgebreide nota naar het Europees Parlement en de Raad over het nut van labels op voedselverpakkingen die aangeven hoe (on-)gezond de inhoud is. Obesitas is inderdaad een wereldwijde plaag aan het worden, niet verspreid door een virus, wel door de winsthonger van Westerse multinationals.
Maar zie: Mexico zit ook met het zwaarlijvigheidsprobleem, en wil vanaf oktober dat voedselverpakkingen een label dragen dat duidelijk de gezondheidsrisico’s beschrijft van te veel suiker, zout, gesatureerde vetten of calorieën.
Wie verzet zich daartegen? De Amerikanen natuurlijk, die nemen het altijd op voor hun bedrijven. Ook Zwitserland, thuishaven van Nestlé. Zo ook Canada, dat eveneens een aantal food and beverage bedrijven huisvest. Maar de EU met haar veeleisende voedselvoorschriften en bescherming van de volksgezondheid? Ja, ook de EU wil dat Mexico zijn labeling uitstelt, en wel met twee jaar…
Zo onverwacht is dit evenwel niet, want in haar uitgebreide nota aan het Parlement en de Raad drong de Europese Commissie ook aan op een “geharmoniseerde” aanpak binnen de EU. De voedselgiganten hadden haar immers in het oor gefluisterd dat anders de markt “gefragmenteerd” en de consumenten “verward” konden zijn.
Herman Michiel is actief bij Ander Europa. Dit artikel verscheen oorspronkelijk op Ander Europa.
