Op vraag van de AKP en de toenmalige eerste minister Erdogan, heeft Turkije zich voluit ingeschakeld in de kapitalistische wereldeconomie. Dat ging een tijdje goed en door het bijdrukken van geld in zowel de VS als in de EU stroomden dollars en euro’s naar de opkomende economieën waarvan Turkije er eentje was. The sky was the limit.

Maar geldstromen in het kapitalisme veronderstellen ook een redelijke stabiliteit en rentevoeten boven de inflatie. Na de ‘coup’ van 2016 en zelfs voor het vestigen van een presidentieel systeem, regeerde Erdogan met volmachten. Niet voor niets stelde hij dat ‘de coup een geschenk uit de hemel was’.

Sindsdien is het alsmaar slechter gegaan. Niet alleen werd de scheiding der machten volledig tenietgedaan, tegelijk kon de AKP enkel overeind blijven dankzij de steun van de fascistische MHP. En de economische politiek was absurd. Om de Turkse lira te ondersteunen gaf de Turkse Centrale Bank, via de niet geprivatiseerde banken, zomaar eventjes 128 miljard dollar uit om de koers van de Turkse Lira te ondersteunen. Rekening houdend met de swaps zit de TCB nu volledig in het rood.

Tegelijk speelden twee andere factoren mee. Eerst en vooral een zo goed als galopperende inflatie, vandaag ongeveer 17 procent, daarnaast de coronacrisis die vooral op het gebied van toerisme voor minder inkomsten zorgde. En aan inkomstenzijde is dat enorm belangrijk voor de Turkse economie.

Hoewel er een verbod was op ontslagen gebruikte het Turkse regime en het patronaat, deze crisis om massaal syndicalisten van de onafhankelijke vakbonden te ontslaan, zogezegd omdat zij fouten tegen het arbeidsreglement hadden gemaakt.

Het stakingsrecht, hoewel voorheen beperkt door een anti-syndicale wetgeving, werd nog verder uitgehold door het instellen van overheidscommissies om iedere vorm van staking te verbieden.

De economie moest blijven doordraaien. Arbeidsters in een bedrijf in Istanbul die in twaalf uren shiften werkten, mochten weken niet naar huis en moesten leven in containers van het bedrijf tot het coronavirus was uitgewerkt.

Ondanks enorm veel besmettingen, waren er in de eerste fase onvoldoende maskers beschikbaar voor het personeel in de ziekenhuizen. We kregen vijf maskers per persoon. Gratis. Maar in die maanden werden iedere maand of liever iedere dag testen uitgevoerd op de president en zodra een vaccin beschikbaar was, kreeg de president ze als eerste. Iedere dag worden 45.000 testen uitgevoerd op politici en vriendjes van de president. Zelfs al zijn ze gevaccineerd.

Volgens de orde van geneesheren in Turkije zijn de cijfers absoluut niet in overeenstemming met de realiteit. Zij moeten voor de rechtbank verschijnen… Hoewel er volgens officiële statistieken een dodencijfer is van ongeveer 50.000 slachtoffers aan corona, is er in vergelijking met vorige jaren een oversterfte van maar liefst 150.000 mensen.

In een land waar ik zoveel jaren heb geleefd, is alle hoop op een democratische besluitvorming verdwenen.

Vandaag is een aanval ingezet op de LGBTQ-beweging, om de economische ellende te verzwijgen en weer een conservatief islamitisch parcours te voeren. Walgelijk gewoon.  Tegelijk wil men de HDP verbieden. Een politieke partij die meer dan tien procent van de stemgerechtigden haalt, een partij die meer dan zes miljoen stemmen krijgt.

Turkije de uitspraken van het Europees Hof van de Rechten van de Mens – EHRM – treedt met de voeten en weigert een zakenman, Kavala, en de voormalige leider van de HDP, Demirtas, vrij te laten.

Ikzelf werd bedreigd door jonge fascisten een paar maand geleden. Zij maakten het teken van de Grijze Wolven en riepen slogans die ik niet verstond. Gelukkig konden zij niet binnen geraken.

Tegelijk weegt de economische crisis op de bevolking. Ik ben niet iemand die geld geeft aan bedelaars, ik zeg dat heel eerlijk, maar als ik zie hoe oudere mensen hun rekening niet meer kunnen betalen, of hoe jonge gezinnen geen pampers meer kunnen kopen voor hun kinderen, dan geef ik. Het is een druppel op een hete plaat, ik weet het. Maar het is hier heel erg…