Veroordeling van R Kelly is boodschap dat zwarte meisjes en vrouwen ertoe doen

R&B-zanger R Kelly ⁽¹⁾Robert Sylvester Kelly (Chicago, 8 januari 1967), beter bekend als R. Kelly, is een Amerikaans r&b-zanger. Hij begon als lid van de groep Public Announcement en startte vervolgens in 1993 een solocarrière. R. Kelly had enkele grote hits met I believe I can fly en If I could turn back the hands of time. Daarnaast is hij actief als songwriter en muziekproducent. is op 27 september veroordeeld voor afpersing en sekshandel, na decennialang vrouwen en minderjarige meisjes te hebben geronseld voor seks. Ooit een van de grootste namen in de populaire muziek, kan hi nu tientallen jaren gevangenisstraf tegemoet zien.

Het is een overwinning voor zwarte meisjes en vrouwen. Historisch gezien werd er niet naar hen geluisterd in gevallen van verkrachting en seksueel geweld. De verkrachtingscultuur is wijdverbreid in de samenleving, ook in de Afro-Amerikaanse gemeenschap.

Vanwege het structurele racisme zijn veel mensen in de zwarte gemeenschap bang om de kwestie van verkrachting door zwarte mannen aan de orde te stellen, omdat dit zou kunnen leiden tot valse beschuldigingen door witte mensen, vooral witte vrouwen.

R Kelly – en zijn verdedigingsteam – probeerden bewust die angst te gebruiken om zijn beschuldigsters aan te vallen en van zichzelf een slachtoffer te maken. Een van zijn advocaten deed zelfs de bizarre uitspraak dat Kelly leek op burgerrechtenleider Martin Luther King Jr.

Kelly is een seksueel roofdier dat 25 jaar lang jonge zwarte vrouwen en meisjes (en jongens) misbruikte, voordat hij uiteindelijk zijn slachtoffers onder ogen moest komen toen ze gerechtigheid zochten.

Genoeg

De veroordeling was niet onvermijdelijk. Zoals een van zijn slachtoffers zei: ‘Mensen zullen zeggen: ”Nou, waarom is het niemand opgevallen?” Het antwoord is dat we het allemaal gemerkt hebben. Het kon niemand iets schelen, want we waren zwarte meisjes.’

‘Onze realiteit is dat onze samenleving zwarte vrouwen en meisjes gewoon niet als geloofwaardig beschouwt’, vertelde Kenyette Barnes, medeoprichter van de #MuteRKelly-campagne, aan de New York Times (NYT). ‘We gaan ervan uit dat 15-jarige zwarte meisjes het vermogen hebben om een volwassen man te manipuleren.’

Zoals Lorraine Ali van de Los Angeles Times schreef: ‘Een dubbele standaard van empathie en verantwoordelijkheid maakte het voor Kelly makkelijk om zich op gekleurde vrouwen te richten.’

Kelly had de macht en invloed aan zijn kant, schreef Ali. ‘Medeplichtigen in zijn directe omgeving waren cruciale spelers in zijn plan om kwetsbare slachtoffers te vangen.’

De veroordeling voor afpersing, zo schreef Ali, is ‘gebaseerd op de betrokkenheid van de entourage van de zanger, die hem hielp om vrouwen en meisjes aan te trekken en die een actieve rol speelde bij het laten zwijgen van zijn slachtoffers.’

Troy Closson schreef in de NYT dat de vervolging ‘de aandacht vestigde op wat is omschreven als de ”schikkingsfabriek” die zijn beschuldigers liet zwijgen’, en presenteerde bewijs van Kelly’s ‘betalingen aan vrouwen die hem beschuldigden in ruil voor hun zwijgen.’

Als dat niet werkte, ‘gebruikte Kelly zijn handlangers om bedreigingen te uiten en wraak te nemen’, zei een aanklager ‘door vrouwen te chanteren met naaktfoto’s van zichzelf of gênante informatie.’

Volgens de NYT werd Kelly ook beschuldigd van ‘het betalen van getuigen om niet samen te werken met de autoriteiten in de aanloop naar zijn proces en vrijspraak in 2008. Ze zeiden dat de zanger enkele getuigen had laten weten dat ze ”fysiek letsel konden oplopen” als ze door zouden gaan.’

Volgens de NYT ‘blijven sommigen van Kelly’s trouwe aanhangers geloven dat hij het slachtoffer is van een grotere, racistische samenzwering om te voorkomen dat succesvolle zwarte mannen floreren’. Volgens deskundigen was deze mening ‘voor zijn proces wijdverbreid in zwarte gemeenschappen.’

Aantijgingen tegen Kelly kwamen voor het eerst aan de oppervlakte in de jaren negentig. Volgens de NYT trad hij, nadat hij ‘niet schuldig had gepleit voor de aanklachten die tot zijn proces in 2008 hadden geleid, op dezelfde dag nog op samen met kinderen in een kerk in Chicago. Hij werd in de armen gesloten door de kerkgemeenschap.’

Kelly dacht dat hij in 2021 weer zou worden vrijgesproken.

Waarom nu?

Ali schreef dat Kelly ’tot aan zijn veroordeling immuun leek te zijn voor de afrekening die Hollywood-titanen als Bill Cosby en Harvey Weinstein ten val bracht.

‘Nu is hij de meest prominente muzikant die door de #MeToo-beweging ten val is gebracht en een van de weinige artiesten die ter verantwoording is geroepen in een bedrijfstak die bol staat van misbruikers en handlangers. Van beroemde artiesten tot promotors en machthebbers, de muziekindustrie beschermt haar misbruikers nog steeds alsof het 1999 is.

‘Ondanks Kelly’s huwelijk met een 15-jarige toen hij 27 was, de videoband  die circuleerde waarop hij urineerde op een 14-jarig meisje tijdens een seksuele daad en jaar na jaar verklaringen van minderjarige slachtoffers over verkrachting, opsluiting en erger door de artiest, bleef hij miljoenen albums verkopen, Grammy-nominaties binnenhalen en werkte hij samen met tijdgenoten als Lady Gaga, Chance the Rapper en Celine Dion.

‘Het is dus logisch dat de televisie, niet de muziekwereld, Kelly uiteindelijk neerhaalde.

‘De Lifetime-documentaireserie Surviving R. Kelly uit 2019 en de opvolger Surviving R. Kelly Part II: The Reckoning uit 2020 markeerden het einde van de jaren waarin Kelly ongestraft kon opereren. Samen maakten ze een zaak tegen de artiest, grotendeels dankzij de kracht van de verhalen uit de eerste hand van zijn beschuldigsters, van wie velen hun verhalen niet publiekelijk hadden verteld voordat ze in de documentaire verschenen.

‘De gevolgen van de documentaire volgden snel. RCA Records liet Kelly uiteindelijk vallen en binnen enkele weken klaagde een grand jury in Cook County, Illinois hem aan op tien punten van ernstig crimineel seksueel misbruik. Negen van die aanklachten identificeerden de slachtoffers als 13 tot 16 jaar oud.

‘Surviving R. Kelly heeft decennia van stelselmatig misbruik – mentaal en fysiek – opgetekend door de verhalen van vrouwen die zeiden dat ze Kelly’s doelwitten waren aan elkaar te rijgen.

‘Kelly regelde  meisjes en jonge vrouwen, sommigen zelfs nog maar 13 jaar oud, gebruikte zijn beroemdheid om ze in zijn binnenste cirkel te lokken en misbruikte ze vervolgens. Hij en zijn begeleiders gebruikten verschillende vormen van intimidatie om hen het zwijgen op te leggen als ze beschuldigingen uitten.

‘Individueel zijn hun schrijnende verhalen verwoestend en moeilijk om naar te kijken. Lizzette Martinez herinnerde zich dat ze Kelly ontmoette in het winkelcentrum in Florida, waar hij vaak op zoek ging naar meisjes. Ze was een tiener toen hij haar naar Chicago vloog en haar daar dagenlang in een hotelkamer opgesloten hield. Hij eiste dat ze hem papa noemde, eiste dat ze toestemming vroeg om de badkamer te gebruiken en dwong haar seksuele handelingen met hem te verrichten in het bijzijn van zijn vrienden.

‘Dominique Gardner was een van de  slachtoffers van Kelly’s misbruik die sprak in de aflevering van de Lifetime-serie in 2020. Ze woonde tot 2019 bij Kelly in een sekteachtige compound met meerdere vrouwen. Haar verslag illustreert dat hij nog steeds aasde op jonge gekleurde vrouwen, ondanks het onderzoek dat door jarenlange beschuldigingen tot stand was gekomen.’

​​​​​​​Ras en seksueel geweld

Closson schreef op 28 september in de NYT : ‘Degenen die de raakvlakken van ras en aanranding bestuderen, merken al lang op dat zwarte vrouwen voor unieke uitdagingen staan als ze zwarte mannen beschuldigen van misbruik of aanranding en schrijven dit toe aan verschillende factoren: wantrouwen in het criminele rechtssysteem; een geschiedenis van valse beschuldigingen tegen zwarte mannen door blanke vrouwen; en een verlangen om zwarte mannen te beschermen.

‘Kimberlé Williams Crenshaw,  professor aan de Columbia Law School en de rechtefaculteit van de University of California Los Angeles, zei dat ze hoopt dat het huidige momentum het verhaal verandert, waarin de beschuldigingen van zwarte vrouwen worden gelijkgesteld aan ‘niet loyaal zijn aan zwarte mannen en hen openstellen voor misbruik en oneerlijkheid.’

Kenyette Tisha Barnes, mede-oprichter van de #MuteRKelly-campagne om de muziek van de zanger te boycotten, zei tegen de NYT: ‘We moeten de cultuur van seksueel geweld in onze gemeenschap serieus nemen‘. ‘Het is een lelijk verhaal om uit te pakken, maar we moeten de korstjes eraf rukken en het laten doorbloeden.

‘Er moet een verandering komen in de manier waarop we praten over seksueel geweld binnen de gemeenschap, zodat wanneer er echte gevallen zijn, er een referentie is die mensen in hun gedachten hebben’, zei Burke. ‘En het meer wordt dan alleen maar ”Dit is niet waar”, want dat is wat de geschiedenis heeft laten zien.’ Kelly is op geen enkele manier Emmett Till.'⁽²⁾De moord op de veertienjarige Emmett Till op 28 augustus 1955 in het plaatsje Money, Mississippi was een brute lynchpartij die een katalysator vormde voor de prille burgerrechtenbeweging in de Verenigde Staten.

De jury beraadslaagde negen uur om tot haar oordeel te komen. Kelly zal op 4 mei 2022 worden veroordeeld door dezelfde federale rechter die toezicht hield op zijn proces van afpersing en sekshandel. Hij riskeert 10 jaar tot levenslang in de gevangenis.

Kelly wordt ook aangeklaagd in ten minste twee andere staten, waaronder voor kinderpornografie en het belemmering van de rechtsgang.

Kelly’s veroordeling is een cruciale stap voorwaarts tegen de verkrachtingscultuur en voor de rechten van zwarte vrouwen.

Dit artikel verscheen oorspronkelijk op Green Left. Nederlandse vertaling: redactie Grenzeloos.