De RTUK is het orgaan dat toezicht op de media moet houden in Turkije. De Raad van Bestuur wordt samengesteld op basis van de verkiezingsuitslag en is in meerderheid in handen van de AKP-MHP, de Volksalliantie. Datzelfde orgaan geeft nu de zendtijd weer die op de TRT, radio en TV, de nationale staatsomroep, is gegeven aan politieke partijen in de maand februari. De Volksalliantie, AKP-MHP, kreeg 53 uur zendtijd. De Nationale Alliantie, CHP-IYI, kreeg 6 uur zendtijd. De HDP, zeg maar de progressieve Koerdische Partij, kreeg 7 minuten zendtijd. De SP, zeg maar Conservatief Islamitische Partij, kreeg 2 minuten zendtijd.
Hoewel het om lokale verkiezingen gaat, houdt de president elke dag twee verkiezingsmeetings. Daarvan wordt natuurlijk uitgebreid verslag gebracht. Maar er is meer. Bijna dagelijks is er de opening van hetzij een nieuwe tramlijn, hetzij een nieuw museum, hetzij een nieuw centrum, en die worden, toeval of niet, telkens ingehuldigd door hetzij de president, hetzij iemand van de Volksalliantie. Dat wordt niet beschouwd als zendtijd voor politieke partijen, hoewel de verkiezingsboodschap duidelijk wordt meegegeven.
De vrije zenders zijn bijna allemaal spreekbuizen van diezelfde Volksalliantie en doen hetzelfde. Meer nog, zij zenden ook straatinterviews uit. Haber Turk, een pro -egeringszender, ligt nu onder vuur. Het blijkt dat de spontane interviews eigenlijk iets minder spontaan zijn en dat fervente aanhangers van de president, soms vooraf ingehuurd, heel spontaan gedurende enkele minuten hun bewondering uitzingen voor de president en in de overige minuten plots als getalenteerde politici de oppositie onder vuur nemen. Men doet lacherig over Noord-Korea, maar in Turkije gebeurt net hetzelfde, alleen is het ene land een communistische diktatuur en Turkije een land met zogezegd vrije media.
Het Europese Parlement stemde een niet bindende resolutie om de toetredingsbesprekingen van Turkije tot de EU op te schorten. De reden ligt bij het rapport dat is opgemaakt door Kati Piri over de toestand in Turkije. De reactie van Turkije: deze stemming is van nul en generlei waarde. De US geeft ieder jaar voor de Senaat een overzichtsrapport van de toestand in alle landen ter wereld. Het rapport over Turkije is vernietigend. De reactie van Turkije: dit rapport is van nul en generlei waarde.
Overigens, ook alle rapporten of bevindingen van NGO’s over vrouwenrechten, vakbondsrechten, persvrijheid,… worden onmiddellijk naar de Turkse prullenmand verwezen. Blijkbaar is er maar een waarheid, die van de Turkse president. Je zou de vraag kunnen stelllen wat de oppositie doet? Wel, die oppositie heeft geen klankbord. Het parlement is in feite door het presidentiële systeem zo goed als alle zeggingsmacht ontnomen en de media zijn in handen van de meerderheid.
Zesduizend. Een getal dat op zich niks zegt. Wel, er zijn door de president in de loop van 2018 zesduizend klachten ingediend, zesduizend rechtszaken, tegen journalisten, politici, gebruikers van sociale media, parlementsleden, burgemeesters,… Dat zijn er 16,43 per dag, dat wil zeggen, iedere dag van 2018 diende de president om de 90 minuten, dag en nacht, een klacht in. Je vraagt je dan wel af of er nog tijd is om het land te besturen?
Alle kandidaat-burgemeesters zijn gescreend door de verkiezingsraad die toezicht houdt op de verkiezingen. Ook in deze raad heeft de Volksalliantie een meerderheid. Alle kandidaat-burgemeesters die nu op de lijsten staan, er zijn er ook geweigerd, kregen dus een gunstig advies. Wat zegt de president nu? ‘Ik zal er voor zorgen dat alle verkozen burgemeesters met terroristische linken zullen afgezet en vervangen worden’. Dit is natuurlijk een verwijzing naar alle dorpen en steden waar een HDP-burgemeester zal verkozen worden. Van de meer dan honderd bij de vorige verkiezingen verkozen HDP-burgemeesters werden er meer dan honderd afgezet.
Maar tijdens deze verkiezingscampagne beschuldigt de president ook de CHP en IYI van steun aan terrorisme. Moest dit echt het geval zijn dan is bijna de helft van de bevolking in Turkije gelinkt aan terrorisme. In feite zegt de president, enkel de burgemeesters die op het ticket van de Volksalliantie zijn verkozen, zijn geen terroristen of gelinkt aan terrorisme. Waanzin natuurlijk. Maar zover zijn we gekomen.
Net als ieder weldenkend mens reageer ik scherp tegen de moorden, uitgevoerd door een extreem rechtse fascist, in Nieuw Zeeland. Ook de Turkse president doet dat, maar hij gebruikt tijdens zijn verkiezingscampagne beelden van de moordpartij en daarna komt de leider van de CHP aan bod, alsof die man daar iets mee te maken heeft. Het was vroeger grof, maar nu is lager dan plat bij de grond. Toppunt is dat de president dan zegt dat haatboodschappen niet kunnen, terwijl hij zelf niet anders doet dan de maatschappij polariseren en criminaliseren. Eerlijk gezegd, als ik dat zie dan zeg ik dat Goebbels lessen had moet nemen bij de Turkse president. Daar kots ik van.
Intussen gaan de zuiveringen onverminderd door. En ja, dat schept een klimaat van angst. De polarisatie, die al ongekende hoogten kende, gaat nu over naar criminalisatie. Het erge is dat de rechterlijke macht, net als de media, gecontroleerd wordt door diezelfde Volksalliantie. Maar het is nog erger dan dat. Naast de veiligheidsdiensten zijn er ongeveer 500.000 gewapende niet officiële diensten, zoals bewakingsfirma’s maar ook echte para-militaire organisaties. Al deze organisaties en bedrijven zijn gelinkt aan de Volksalliantie.
Ik ben niet paranoïde, ik geef gewoon de cijfers en de feiten. Conclusies moeten jullie zelf trekken. De realiteit is, dit is geen normale kiescampagne meer. Daarnaast is er het kiezersbedrog, zelfs AKP-aanhangers geven toe dat er fraude gebeurt. Ook tijdens het tellen van de uitslagen zullen er weerom problemen zijn. Nu, dat kiesbedrog is er steeds geweest, maar de mate waarin het nu gebeurt, overtreft alles.
Wat mij vooral schokkeerde was het feit dat de nationale kiescommissie twee miljoen niet afgestempelde stembiljetten als geldige stemmen aanvaard heeft, hoewel dit in tegenstrijd was met de kieswetgeving. Als dat gebeurt, en het gebeurde, op de dag der verkiezingen, dan kan je op zijn minst vraagtekens stellen. Overigens, nu worden ook niet afgestempelde kiesbiljetten als geldig erkend. Voor alle duidelijkheid, vroeger was het zo dat de lokale kiescommissie telkens de stembiljetten afstempelde, en enkel deze biljetten waren geldig. Nu is dat niet meer het geval!
Het grote probleem is dat in het verleden de AKP kon rekenen op een comfortabele meerderheid, maar dat dit nu niet meer het geval is. Enkel met de steun van de MHP blijft de AKP overeind, hoewel ze afgetekend de grootste partij blijft. En eerlijk gezegd, de kiezers zijn het beu. Voorheen was er economische stabiliteit maar die is verdwenen. Iedereen krijgt het moeilijk en de middenklasse is aan het verdwijnen. Want laat ons eerlijk zijn, ellenlange wachtrijen om goedkoop groenten en fruit te kopen, zijn geen teken van rijkdom zoals de president ons wil laten geloven, het is een teken van bittere armoede.
Los van de verkiezingsuitslag, blijven de problemen bestaan. Het werkloosheidscijfer van de maand januari is toevallig gisteren gepubliceerd, 13,5%. Turkije zit in een recessie, de industriële productie daalt en de wijze waarop de media de officiële cijfers ge- of beter misbruiken, doen niets af aan het feit dat het slecht gaat. Erover schrijven mag je niet, tenzij je de interpretaties van de Volksalliantie overneemt. Hoe sterker men streeft om de macht te behouden, hoe verder de democratie wordt afgebroken. Maar dat interesseert de man/vrouw in de straat niet meer, wel het probleem om het einde van de maand te halen.
Dagelijks knip ik mijn nagels, want hoewel ik geen nagelbijter ben, zou ik er uit frustratie aan beginnen.
