Emmanuel Macron werd afgelopen zondag herkozen tot president door 18 miljoen Franse kiezers, van wie minstens de helft uit weerzin voor uiterst-rechts. Marine Le Pen behaalde 42 %, wat toch nog altijd 13 miljoen kiezers zijn. En 17 miljoen die niet gingen of blanco en ongeldig stemden.
Opluchting dat uiterst-rechts niet aan de macht komt, maar tegelijk de vaststelling dat 13 miljoen kiezers heel veel is. Dat is meer dan het aantal kiezers voor wie Macron eerste keuze was. Macron heeft zijn herverkiezing tenslotte te danken aan de vele vele miljoenen wier afkeer voor Le Pen groter was dan hun afkeer voor de president.
Opmars
In 2002 haalde vader Jean-Marie Le Pen in de tweede ronde 18 % tegen Jacques Cirac. In 2017 haalde Marine Le Pen in de tweede ronde 35 %. Nu 42 %. Nu krijgen we nog 5 jaar Macron die door zijn beleid uiterst-rechts in de kaart speelde en dat wellicht verder zal doen. Met als lichtpunt dat er links iets mogelijk wordt.
Macron, dat waren de besnoeiingen in talrijke sociale uitgaven, zoals de woontoelage, de werkloosheidsuitkering. Dat was de afschaffing van de ISF, belasting op de fortuinen. Dat waren de vele cadeaus aan het patronaat in o.m. de vorm van belastingvermindering en lagere sociale uitgaven.
Macron, dat was het brutale massale politiegeweld tegen de ‘gilets jaunes’ van wie velen zwaargewond werden en sommigen nu toch voor Macron kozen omdat Le Pen de politie nog groter geweld zou laten gebruiken. Geweld zoals Macrons naaste medewerker Alexander Benalla persoonlijk demonstreerde door deelnemers aan 1 Mei af te ranselen, waarop Macron dat in de doofpot wou stoppen. Macron, dat wordt ook een asociale pensioenhervorming.
Nog 5 jaar Macron, zijn laatste ambtstermijn zodat hij niet wakker moet liggen van herverkiezing. Waarom zou hij dan niet verder gaan met het beleid dat hij voerde, of nog erger?
Derde ronde
Jean-Luc Mélenchon, die 21,95 % behaalde in de eerste ronde, kan met zijn prestatie in die ronde links, dat in de touwen lag, een elan te geven in de derde ronde, de parlementsverkiezingen van juni. Mélenchons La France insoumise (LFI) en de ‘Union populaire’ (etiket waarmee de campagne werd gevoerd), zijn bereid tot linkse frontvorming. Maar wel onder hun voorwaarden, en dat behelst onder meer een akkoord over het programma (pensioenleeftijd op 60, minimumloon 1400 €, herstel van rijkentaks ISF, einde van de vaccinatiepas en van Macrons veiligheidswet….).
Dit artikel verscheen oorspronkelijk op Uitpers.
