We publiceren hieronder de uitgebreide versie van het pamflet dat we zullen verspreiden tijdens de komende Europese betoging voor solidariteit met het Palestijnse volk.

In de Gazastrook is 2025 begonnen zoals 2024 eindigde: met bloedbaden. Al bijna 500 dagen voert Israël een genocide-oorlog op Palestijns grondgebied. Minstens 46.000 Palestijnen zijn omgekomen, meer dan 100.000 gewond geraakt, en meer dan 90% van de bevolking is onder onmenselijke omstandigheden ontheemd geraakt zonder enige bescherming tegen de kou, terwijl het gezondheidssysteem op instorten staat door de Israëlische aanvallen.

Dit is de situatie op het moment dat er eindelijk een sprankje hoop lijkt te ontstaan voor de Palestijnen in Gaza en de families van Israëlische gijzelaars: op 15 januari is een akkoord over een staakt-het-vuren bereikt. Als dit volledig wordt uitgevoerd, zou het de overlevenden in Gaza in staat stellen naar huis terug te keren en het lange proces van rouw en wederopbouw te beginnen, terwijl de Israëlische troepen zich uit het gebied zouden terugtrekken.

Toch blijft het wantrouwen groot, en niet zonder reden. Joe Biden, die deze genocide-oorlog mogelijk heeft gemaakt, en Trump, die ermee gedreigd heeft de hel te laten losbreken, maken van het staakt-het-vuren een persoonlijke overwinning. Welke garanties zijn aan het neofascistische regime van Israël gegeven om het te overtuigen “toe te geven” na 15 maanden oorlog? Hoewel de extreemrechtse krachten die koste wat het kost de oorlog willen voortzetten momenteel in de minderheid lijken, is er niets dat garandeert dat Israël zijn beloftes zal nakomen gedurende de drie lange fasen van het akkoord. Zoals gewoonlijk aarzelde het Israëlische leger niet om de bombardementen te intensiveren in de dagen na de ondertekening. Bovendien gaat het regime door met militaire invallen in Libanon en intensiveert het de bombardementen op de Syrische Golan. Het regime zet de gewelddadige bezetting en de geleidelijke annexatie van de Westelijke Jordaanoever voort, terwijl de Palestijnse Autoriteit – de beheerder van een zogenaamde ‘Palestijnse staat’ zonder enige echte autonomie – Israël helpt om de controle te behouden en elke vorm van verzet te onderdrukken. Israël kan rekenen op de steun van Trump om het staakt-het-vuren te verbreken, de Palestijnen gewelddadig te blijven onderdrukken en de annexatie van de Westelijke Jordaanoever te versnellen.

Ongeacht de uitkomst van dit proces blijven de humanitaire, sociale en politieke uitdagingen enorm. Een einde aan de oorlog betekent niet het einde van de bezetting, het apartheidsregime en het dagelijkse geweld dat het Palestijnse volk al generaties lang treft. De hele wereld heeft de rol van de Verenigde Staten in dit conflict kunnen waarnemen, evenals deze van de EU, die ondanks haar loze verklaringen over mensenrechten bleef handelen met en wapens leveren aan Israël. Internationale instellingen zoals de VN, die zelf worden gedomineerd door machtspolitiek, hebben zich opnieuw machteloos getoond.

Tegelijkertijd is er een internationale solidariteitsbeweging ontstaan, geleid door jongeren van over de hele wereld, om het door Israël gevoerde genocidale beleid en de apartheid te bestrijden. De recente val van het regime van Bashar Al-Assad in Syrië, ondersteund door volksopstanden in het hele land, kan alleen maar bijdragen aan bevrijdingsstrijd elders: geen enkel dictatoriaal, repressief en moorddadig regime kan de bondgenoot zijn van een onderdrukt volk!

Zolang de fundamentele rechten van het Palestijnse volk niet worden gerespecteerd, kunnen we niets anders doen dan de druk blijven opvoeren – op straat, op school en op de werkvoer, en via campagnes voor boycot, desinvesteringen en sancties (BDS).

  • Stop de bezetting en de Israëlische agressie in de Westelijke Jordaanoever, Libanon en de Syrische Golanhoogte
  • Verbreken van diplomatieke en handelsbetrekkingen met Israël zolang het koloniale apartheidsregime voortduurt
  • Recht op terugkeer voor de Palestijnen
  • Gelijke rechten voor alle inwoners van historisch Palestina