Op de wandeldijk van Oostende staat een uit twee stukken bestaand ding dat de voorbijganger (en uiteraard de voorbijgangster) op het eerste gezicht voor een “installatie” neemt. Ik heb het niet over die reusachtige geblutste rode blikken iets verderop, maar over twee rechtopstaande gele stukken die de vierkante haakjes van de typografie voorstellen.
Dit moderne kunstwerk is het product van het team dat vorm heeft gegeven aan een actie van de Vlaamse regering: het verbeeldt de zogeheten Vlaamse Veerkracht. Overal in Vlaanderen zie je die gele vierkante haakjes in diverse formaten op gevels en panelen prijken. Overal worden we erop gewezen dat onze regio veerkrachtig is. Want we kunnen tegen een stootje. De covid-epidemie krijgt de Vlaamse Leeuw niet klein. O neen! Grrrrauwww!
Vlaanderen is vanuit nationalistisch oogpunt een heel bijzonder land, althans in de ogen van onze minister-president wiens Franse naam op zijn Vlaams wordt uitgesproken. In het septembernummer van Mediaplanet geeft hij enige uitleg over zijn veerkrachtige campagne. Het gaat over “onze” economie, d.w.z. die van de Voka-bazen. Dankzij de snelle en krachtige ingreep van de Vlaamse regering (4,3 miljard investeringen in de komende jaren voor 180 projecten) wordt de covidverlamming voor een stuk opgevangen. Zowel de consumenten als de ondernemers hebben daarom het volste vertrouwen in de toekomst. Het plan zal niet alleen ons economisch maar ook ons maatschappelijk weefsel verder herstellen. Er schijnt een verband tussen beide te zijn, maar welk is niet erg duidelijk.
De toekomst (ondanks de klimaatverandering en de wankele economische toestand op wereldmarkt) ziet er stralend uit. Althans in Vlaanderen, een land dat op zich schijnt te bestaan en hopelijk binnenkort helemaal onafhankelijk wordt. Het regeringsplan voert ons naar een nieuwe hoogte: “Het Vlaanderen van morgen zal welvarender, innovatiever, duurzamer en digitaler zijn. Het Vlaanderen van morgen zal beter zijn dan ooit”. Indachtig het cliché Hoop doet leven.
Maar pas op. Daarvoor is de inzet van alle Vlamingen hoogdringend nodig. Velen stemmen immers nog steeds voor federalistische liberalen, Vooruit-socialisten, stuurloze christendemocraten en uiterst rechtse vendelzwaaiers, in plaats van hun lot in handen te leggen van de neoliberale nationalistische partij die de eigenheid, de ziel, de hartslag enzovoort van Vlaanderen belichaamt. Er moet een nieuwe “mindset” worden gecreëerd. Samen moeten we Vlaanderen naar de top brengen. “Iedereen moet meebouwen aan het Vlaanderen van de toekomst (er blijk namelijk een ander, ongewenst, Vlaanderen te bestaan), aan het duurzame herstel van onze economie en onze maatschappij.”
‘Parole, parole’, zeggen de Italianen. ‘Blabla’, zeggen wij. Ronken doen al die jambonse en andere bibelebomse woorden wel, maar of ze zoden aan de dijk brengen is een andere kwestie. De verkiezingen zullen het weldra uitwijzen. Veerkracht in de betekenis van herstellingsvermogen (in het Engels resilience en in het Frans résilience) is een begrip dat tegenwoordig door psychologen kwistig wordt gebruikt in verband met terroristische aanslagen en andere calamiteiten. En nu door politici. Maar welk trauma heeft de bevolking in Vlaanderen dan wel opgelopen? Het overstromingstrauma in Wallonië lijkt mij veel reëler. Maar wat kan ons dat schelen? Alles voor Vlaanderen, Vlaanderen voor de N-VA.
