Het regent in westerse parlementen resoluties om de “genocide” tegen de Oeigoeren in Xinjiang, een provincie van China, te veroordelen. Vaak zijn ze afkomstig van “groene” politici die weinig gehinderd worden door achtergrondkennis maar wel door emoties. In contrast daarmee is er de mondiale stilte rond het lot van Kasjmir, tot 5 augustus 2019 een autonome deelstaat van India, tot premier Narendra Modi Kasjmir and Jammu opdeelde en onder rechtstreeks gezag van New Delhi plaatste.
Bezet gebied
Dat rechtstreeks gezag is er onder meer in de vorm van meer dan 700.000 Indiase militairen. Die waren er ook al vóór de zomer van 2019, want Kasjmir is al decennia lang een van de meest gemilitariseerde gebieden van de wereld. Sinds het opdoeken van de autonomie, handhaven ze op nog forsere manier dan vroeger Modi’s orde. Die bestaat uit nog meer opsluitingen, personen die verdwijnen en vaak nooit terugkeren, executies in de vorm van een zogenaamd gewapend treffen’.
Dat is allemaal een uitloper van het feit dat Kasjmir in 1948 tegen de wil van de meerderheid van de bevolking in, een deelstaat van de Indiase Unie werd. De meeste Kasjmiri zijn moslims die liever bij Pakistan wilden – een deel van Kasjmir is nu een Pakistaanse provincie – of sommige nog liever een onafhankelijk Kasjmir wilden. Maar het was de wil van de lokale hindoe-heerser die telde.
Als moslims behoren die Kasjmiri tot een van de grootste gediscrimineerde groepen van de wereld, de moslims van India, ca 200 miljoen. Vooral na Modi’s succes bij de verkiezingen van 2019 is de toestand van die minderheid in snel tempo achteruit gegaan. De ideologie van Modi’s Baratiya Janata Party (BJP), de hindutva, gaat ervan uit dat alleen hindoes volwaardige staatsburgers zijn.
Zwijgen (1)
Het opdoeken van de autonomie ging gepaard met het isoleren van Kasjmir. Zowel telefoon als internetverbindingen werden afgesneden, de buitenwereld mocht niet weten wat er gaande was. De corona lockdown bood gelegenheid om dat isolement nog op te drijven. Organisaties die de mensenrechten trachten te volgen, meldden alleen al voor de eerste helft van vorig jaar 229 mensen die in diverse gewelddadige incidenten omkwamen. De Indiase overheid zegt dan meestal dat de doden terroristen waren, met vaak de beschuldiging erbij dat ze vanuit Pakistan zijn gestuurd.
Amnesty International, dat vanaf de zomer van 2019 herhaaldelijk de toestand in Kasjmir aanklaagde, moest in september vorig jaar in India zijn werkzaamheden stoppen. De politie was de kantoren van Amnesty binnengevallen en had ook de bankrekening van de organisatie bevroren. Vooral de klachten van Amnesty over Kasjmir, lagen Modi en vooral zijn minister van Binnenlandse Zaken Amit Shah zwaar op de maag. Amnesty is één van de slachtoffers van Shah’s heksenjacht tegen alle organisaties die de repressie in Kasjmir aanklagen.
Vrijbrief
Die harde repressie duurt nu al meer dan dertig jaar. Om de Indiase militairen de vrije hand te geven, kwam er in 1990 een wet, de ‘Armed Forces (Special Powers) Act’, die deze militairen zogoed als een vrijbrief geeft in hun strijd tegen de terroristen. De militairen kunnen krachtens die wet willekeurig mensen arresteren, doen verdwijnen, doden, zonder meer. Sinds 1990 is er geen enkele aanklacht tegen die bezettingsmacht behandeld. Het aantal doden ligt sindsdien naargelang de bronnen tussen 30.000 en 70.000.
Er zijn inderdaad gewapende opstandelingen en sommige worden inderdaad gesteund door Pakistaanse militante groepen. Maar door die blinde repressie hebben de Indiase groepen meer en meer Kasjmiri tegen zich in het harnas gejaagd. Sinds de zomer van 2019 sluiten veel jongeren zich bij militante groepen aan, wat New Delhi dan nog sterker tot repressie aanspoort.
De globale discriminatie van moslims in India, speelt bijna vanzelfsprekend jihadistische groepen in de kaart. Het valt op dat voor de eerste keer in de 30 jaar spanningen, hindoe burgers slachtoffer worden van terreuraanslagen.
Kasjmir is de eeuwige splijtzwam tussen de kernmachten India en Pakistan, met aan beide kanten heersers die dat conflict graag opblazen om binnenlandse redenen. Vorig jaar kwam het aan de bestandsgrens tot het hoogste aantal schendingen van het bestandsakkoord dat in 2003 werd gesloten. India beschuldigt Pakistan van 5.133 schendingen Pakistan heeft het over 1600 Indiase schendingen.
Zwijgen (2)
De Kasjmiri wordt het zwijgen opgelegd, de buitenwereld blijft daar stil over. Pakistan doet inspanningen om de islamitische wereld mee te krijgen, maar zonder succes. Onder meer Saoedi-Arabië en de Golfstaten houden de boot af, ze staan op hun goede relaties met India. De Verenigde Arabische Emiraten steunden Modi’s beslissing zelfs om de autonomie van Kasjmir op te doeken. Dat heeft onder meer te maken met grote investeringen in India.
Saoedi-Arabië geeft in de islamwereld inzake Kasjmir de toon aan: de relaties met India zijn belangrijker dan het lot van de Kasjmiri. Opvallend dat die moslimwereld ongeveer dezelfde houding aanneemt tegenover China, Xinjiang en de Oeigoeren. Nochtans gaat het in beide gevallen over moslims in verdrukking.
De houding van het Westen (VS, Canada, EU…) is niet anders. Op de EU-India top van juli vorig jaar werd vaagweg wel het punt mensenrechten aangesneden, maar over Kasjmir geen woord. De EU roept India en Pakistan af en toe op tot overleg voor een vreedzame regeling, de officiële houding is dat Kasjmir een interne aangelegenheid van India is. De EU laat de kwestie Kasjmir in bijv. de VN-Mensenrechtencommissie ongemoeid. Een interne aangelegenheid, dat zou dan ook moeten gelden voor Xinjiang?
Er is anderzijds in de EU enthousiaste steun voor Modi van de valse ‘soevereinisten’ die het over volkenrechten hebben, maar voluit achter Modi’s beleid inzake moslims en Kasjmir staan. De BJP van Modi en Shah is tenslotte een zusterpartij van het Vlaams Belang en van Europa’s uiterst-rechts in het algemeen. In oktober 2019 trok een groep van 27 uiterst-rechtse Europarlementsleden naar Kasjmir, waar andere bezoekers en journalisten niet binnen mochten. Modi kon op hun begrip rekenen.
Modi hoeft zich met andere woorden van de zogenaamde internationale publieke opinie niets aan te trekken. De Kasjmiri zijn zijn Oeigoeren niet.
Dit artikel verscheen oorspronkelijk op Uitpers.
