De groeiende politieke repressie in Turkije treft alle segmenten van de samenleving, maar vooral ook het Koerdische volk.
Het dictatoriale regime van president Erdogan en zijn AKP partij heeft de voorbije 3 jaar tienduizenden mensen gearresteerd, anderen zijn omgebracht door de veiligheidsdiensten omdat zij anders dachten dan Erdogan. Duizenden mensen zijn gearresteerd omwille van hun berichten op sociale media. Mishandelingen in detentiecentra en gevangenissen zijn routine geworden. Ongeveer 150 duizend mensen zijn ontslagen door uitzonderingswetten onder het staat van beleg en dit zonder mogelijkheid om deze beslissingen aan te vechten. Duizenden mensen hebben het land moeten verlaten omwille van de repressie en velen zijn naar Europa gekomen.
Ondanks deze zware aanvallen op de democratische rechten en de pogingen om de gehele gemeenschap het zwijgen op te leggen, gaan de volkeren van Turkije vastberaden in verzet en buigen niet voor het regime. Vrouwen staan zelfs op de voorgrond in deze strijd. Tienduizenden vrouwen gingen op 8 maart de straat op om hun recht op leven en bestaan op te eisen tegen het mannelijk geweld. De politie heeft geweld gebruikt tegen hen. Terwijl Erdogan blijft beweren dat hij niet gelooft in gendergelijkheid, zien we dat in ‘zijn’ Turkije elke dag 4 vrouwen omgebracht worden door mannen.
Leyla Güven is één van deze vrouwen die moedig weerstand bieden tegen dit regime. Zij is één van de 67 parlementariërs van Turkije’s derde grootste partij, de Democratisch Partij der Volkeren (HDP). Zij werd verkozen tijdens de verkiezingen van 24 juni 2018. Ze kandideerde vanuit de gevangenis en geraakte vanaf haar kiesomschrijving verkozen met 90% van de stemmen.
De HDP ijvert voor een democratische en vreedzame oplossing van Turkije’s grootste probleem, namelijk de Koerdische kwestie. De vroegere co-voorzitters van die partij, Figen Yüksekdag en Selahattin Demirtas, samen met nog 11 andere verkozenen, zitten nu in de gevangenis. Meer dan 3000 leden van die partij, van de basis tot de top, zitten vast, evenals 96 verkozen burgemeesters uit de Koerdische regio’s.
Leyla Güven werd gearresteerd op 31 januari 2018, en na de verkiezingen in juni had ze vrijgelaten moeten worden omdat de Turkse wetten dat voorschrijven. Maar dat werd haar geweigerd. Het Turks regime overtreed ziender ogen zijn eigen wetten. Haar gevangenschap vond plaats onder moeilijke omstandigheden zoals bv. bemoeilijkte communicatie met de buitenwereld. Daarop startte ze op 4 november 2018 een hongerstaking om de opsluiting van alle politieke gevangenen aan te klagen.
Leyla Güven wou duidelijk maken dat de dictatuur van Turkije zich bouwt op basis van een massale arrestatie van opposanten en hun isolatie van de rest van de samenleving, en door het onderdrukken van zelfs de meest minimale democratische eisen van de Koerdische gemeenschap. Ze gelooft dat de beste manier om deze onderdrukking op te heffen en een weg te openen voor democratisering, kan door te blijven eisen dat de Koerdische kwestie op een democratische en vreedzame manier opgelost wordt.
Leyla Güven zegt dat om tot zo’n oplossing te komen, de isolatie van de Koerdische volksleider Abdullah Öcalan dringend opgeheven moet worden. Sinds de lente van 2015 kunnen zijn familie, advocaten en politici hem niet meer bezoeken. Leyla klaagt deze isolatie-politiek aan die volgens vele internationale conventies een vorm van mishandeling is. Eigenlijk zegt Leyla dat Turkije zijn eigen grondwet en de geratificeerde verdragen moet volgen, en dat dit al volstaat om de isolatie van dhr. Öcalan te stoppen.
Het doorbreken van de isolatie-politiek tegen de politieke gevangenen, op de eerste plaats tegen Öcalan, is de hoofd voorwaarde om tot een vreedzaam en democratisch proces te komen. De democratisering van Turkije en de oplossing van de Koerdische kwestie beïnvloeden ook de dynamieken in het Midden-Oosten en zelfs Europa. De voorbije jaren zagen we dat, als de Koerdische kwestie niet op een democratische manier opgelost kan worden, Turkije massaal investeert in jihadistische groepen en de Syrische burgeroorlog aanvuurt. Dit veroorzaakt migraties en crises elders.
Leyla Güven strijdt niet enkel voor de volkeren van Turkije, maar ook voor alle volkeren in het Midden- Oosten, voor hun gelijkheid en voor een vreedzame co-existentie op hun eigen gronden. Nu IS bijna verslagen is, is het tot stand brengen van zo’n vrede zeer belangrijk. De kans voor een echte vrede moet gegrepen worden.
Leyla Güven is niet alleen. Duizenden andere politieke gevangenen voeren dezelfde strijd tegen deze politieke repressie en isolatie, en roepen ons allemaal op om deze strijd voor vrede en democratie te steunen. De protestbeweging van de hongerstakers werd in gang gezet door Leyla en werd vanaf 16 december bijgetreden door 30 andere gevangenen. Sinds 1 maart zijn zo’n tienduizend gevangenen in hongerstaking, onder andere ook de ex-verkozenen die in de gevangenis zitten. Sinds 3 maart zijn ook 3 huidige HDP verkozenen aan het hongerstaken in Amed (Diyarbakir). En sinds 17 december zijn er ook 14 mensen, waaronder politici en journalisten, in een hongerstaking in Straatsburg.
Er zijn nog tal van hongerstakers in andere Koerdische en Europese steden. Allen verzetten zich tegen het regime met niks anders dan hun lichaam. En allen hebben één boodschap: Stop de isolatie, laat Öcalan spreken met zijn advocaten en geef vrede een kans.
Wij zien de eisen van Leyla en de andere hongerstakers als democratische basis eisen en deze eisen zijn ook onze eisen. Wij zien ons verantwoordelijk om de strijd van het Koerdische volk en de democratische krachten in Turkije voor democratie, mensenrechten, gerechtigheid en vrede, te ondersteunen.
Wij zijn burgers en organisaties, uit Turkije, Koerdistan en België, wij zijn progressieve, antifascistische en solidaire burgers en organisaties. En wij hebben ons verenigd in het platform Laat Leyla Leven.
Wij verdedigen Leyla’s en al de andere politieke gevangenen hun recht om te leven en steunen hun eisen.
Wij roepen de Belgische en Europese instituties en politici op om de stem van Leyla te horen en concrete stappen te ondernemen tegen de Turkse regering. Wij roepen het Belgische publiek op om deze strijd voor democratie en vrede te steunen en solidair te zijn.
Wil je deze oproep ook onderschrijven? Dat kan per mail naar letleylalive@gmail.com.
Eerste ondertekenaars (31-3-2019):
Individuen:
Arzu Demir (journalist)
Ashley Vanderkerckhove (feministe)
Aynur Tasdemir (SPA-gemeenteraadslid Leuven)
Baharak Bashar (voorzitster Plasactie)
Bernard Daelemans (hoofredacteur Meervoud)
Chris Den Hond (video-journalist)
David Baele (syndicalist ABVV AC Oost-Vlaanderen)
Dirk Pauwels (activist) Dogan Özgüden (journalist) Egbert Rooze (doctor in de theologie)
Eric Byl (activist, LSP)
Erwin Vanhorenbeeck (Vlaams activist)
Evie Embrechts (feministe, blogster)
Fariba Amirkhizi (8 march women organization)
Gert Verwilt (Vlinks)
Hafid Kaddouri (mensenrechtenactivist Antwerpen)
Jan Beghin (voorzitter IPWK, ex-parlementslid)
Jean Paul Martens (Leef! Zaventem)
Jeroen Reypens (activist)
Jimmy Crispeyn (syndicalist ABVV-Metaal)
Jo De Leeuw (activiste)
Johan Bosman (Vlaams activist)
Johan Velghe (VLinks)
Jozef Deville (filmmaker)
Karin Verelst (filosoof, Brussel)
Ludo Abicht (filosoof, Masereelfonds)
Ludo De Brabander (schrijver, Vrede VZW)
Ludo De Witte (auteur)
Marijke Colle (Feminisme Yeah, SAP)
Michel Vanhoorne (emeritus professor, Links Ecologisch Forum)
Miel Dullaert (oud-redacteur Rode Vaan, Nieuw Links, Meervoud)
Nalan Oral (vrouwenrechtenactiviste SKB)
Orhan Kilic (NavBel)
Peter Ceulemans (IDSP-Leuven)
Peter Terryn (activist)
Ramon Emanneel (IDC-Gent)
Robrecht Vanderbeeken (algemeen secretaris, ACOD Cultuur)
Roger Jacobs (publicist)
Ruth Kevers (PhD KULeuven)
Sakine Demir (vrouwenrechtenactiviste SKB)
Stephen Bouquin (academicus Université Evry-Parissud)
Thomas weyts (activist, SAP)
Toon Lambrechts (journalist)
Vicky De Wolf (Priester Daensfonds)
Willy Kuijpers (ere-Vlaams volksvertegenwoordiger)
Zeynep Görgü (Ecolo gemeenteraadslid Wezembeek-Oppem)
Verenigingen:
8 March Women’s Organisation
Afrin Solidarity Platform
ATIK (European Workersfederation of Turkey) Belgium
Coalition to Stop Uranium Weapons Belgium
Kurdish women’s organization Belgium
Comité des Femmes Djiboutiennes Contre les Viols et l’Impunité (COFEDVI)
Emek ve Özgürlük Cephesi/Avrupa Insiyatifi
Ernest Mandel Fonds
HDP Brussels office
Inclusief en Democratisch Comité Gent (IDC-Gent)
Info-Turk
Intercultural Democratic Studentplatform Leuven (IDSP-Leuven)
Koerdisch Instituut
Association d’Armeniens Democrates de Belgique
Links Ecologisch Forum (LEF)
Linkse Socialistische Partij (LSP/PSL)
Maison Du Peuple Bruxelles/Brüksel Halk Evi
Meervoud
NavBel
Peoples Democratic Congress-Brussels (HDK)
Priester Daensfonds
Revolutionary Party Europe/Devrimci Parti Avrupa
SAP/Gauche Anticapitaliste
Secours Rouge
Socialist Women’s Union (SKB)
Solidarity For All
Vlaams-Socialistische Beweging (V-SB)
Vlinks
VOS (Vlaamse Vredesvereniging)
Vrede VZW
