Een evaluatie van de resultaten van de kleine partijen die ter linkerzijde van Die Linke deelnamen aan de verkiezingen van 24 september voor de Duitse Bondsdag leert ons wat over de huidige krachteloosheid van wat links staat van de partij Die Linke. We geven het woord aan Manuel Kellner van de Internationale Sozialistische Organisation.
Om een indruk te krijgen van de verhoudingen rangschikken we de resultaten van de linkse partijen in het totaalbeeld: 47 miljoen van de 61,5 miljoen stemgerechten brachten hun stem uit, dat is 74,2%. Daarvan stemden 4,3 miljoen mensen (9,2%) voor Die Linke.
De twee meest bekende uiterstlinkse organisaties die deelnamen aan de verkiezingen waren de DKP (Deutsche Kommunistische Partei) en de MLPD (Marxistisch – Leninistische Partei Deutschlands, voormalige maoisten). De MLPD kreeg 30.000 “Zweitstimmen” (er moest een eerste en tweede stem worden uitgebracht) wat overeenkomt met 0,1%, en de DKP kreeg maar 11.558 stemmen.
Deze twee radicaal linkse partijen werden ingehaald door een reeks kleine politieke formatie sdie zich min of meer links opstellen: de Tierschutzpartei (374.000 stemmen, 0,8%), de ÖDP (Ökologisch – Demokratische Partei, 144.000 stemmen, 0,3%), de BGE (Partij voor een Onvoorwaardelijk Basisinkomen) die voor het eerst opkwam haalde 98.000 stemmen, 0,2%.
De Tierschutzallianz (een andere “dierenpartij”), kreeg 32.000 stemmen (0,1%), terwijl de grapjassen van Die Partei 454.000 stemmen vergaarden en de gekapseisde Piraten 173.000 stemmen. Een groep aflomstig uit politiek Absurdistan zoals de “Gesundheitsforschung” kreeg 23.000 stemmen en belandde zo tussen MLPD en DKP.
Gabi Fechtner, voorzitter van de MLPD, meent echter onverdroten: “Wij kregen deze keer 29.928 “tweede” stemmen, dat is 18% meer dan in 2013. Dat wijst op een positieve trendverandering…” De DKP zegt het volgende: “Het resultaat is zeer bescheiden en kan ons niet tevreden stellen.” Maar: “Wij hebben ‘rood op straat gebracht’ en zullen dat voortzetten.”
Zozo. De naam DKP bestaat sinds 1968. De MLPD viel op met zijn goed gemaakte en zichtbare plakkaten. Blijkbaar is er vandaag geen plaats voor een partijpolitiek – bovenal electoraal – alternatief links van Die Linke. Natuurlijk zijn er redenen om Die Linke te kritiseren, vooral haar tendens zich aan te passen aan het burgerlijk – parlementair politiek bedrijf en hun rol in de regeringen van een aantal deelstaten, waar zij zich in tegenspraak met hun programma inschakelen in de traditionele politiek. Die kritiek wordt trouwens uitgeoefend door de antikapitalistische krachten in Die Linke zelf.
De meerderheid van de mensen, meer bepaald van de jongeren, die opnieuw naar links evolueren, kijken naar Die Linke. Duizenden jongeren zijn in de loop van dit jaar lid geworden van deze partij. Men kan deze politieke werkelijkheid niet ontkennen, ook al staat het vast dat een linkerzijde met revolutionaire opvattingen zich ook zelfstandig moet organiseren.
