Sinds begin jaren ’90 timmert de Europese Unie de buitengrenzen in steeds sneller tempo dicht voor vluchtelingen en migranten. Daarbij wordt gebruik gemaakt van paramilitaire organisaties, prikkeldraad, hekken, infraroodcamera’s, marineschepen, helikopters en andere middelen waarmee Europese beleidsmakers “ongewenste” vluchtelingen zoveel mogelijk proberen tegen te houden. Die militarisering dwingt vluchtelingen om steeds gevaarlijker routes te nemen, met duizenden doden tot gevolg, zoals een geactualiseerde dodenlijst van de anti-racistische netwerkorganisatie United laat zien.
De militarisering van de Europese buitengrenzen weerhoudt veel vluchtelingen er niet van om toch te proberen Europa binnen te komen. Ze hebben immers geen keuze als ze willen ontsnappen aan armoede, geweld en andere onveiligheid in hun landen van herkomst. Bij hun pogingen om Europa te bereiken zijn ze veelal gedwongen om grof geld te betalen aan criminele netwerken die hen de grenzen over helpen. Zekerheden hebben de vluchtelingen en migranten niet. Als ze worden opgepakt, rest hen vaak een enkeltje naar hun land van herkomst of een lange opsluiting in een gevangenis. Velen treffen het nog slechter en vinden onderweg naar Europa de dood.
Sinds 1993 houdt United een trieste lijst bij van doden die vallen door de Europese politiek van migratiebeheersing. In 2019 staat de teller inmiddels op in totaal 36.570 geregistreerde doden. Het werkelijke aantal overleden vluchtelingen en migranten ligt nog veel hoger. Veel doden vinden immers hun weg niet naar de statistieken, maar liggen anoniem op de bodem van de Middellandse Zee en de Atlantische Oceaan. United wijst erop dat de racistische atmosfeer in Europa ertoe heeft geleid dat de EU het werk van hulporganisaties die migranten en vluchtelingen in de Middellandse Zee willen redden, zoveel mogelijk probeert te dwarsbomen.
“Moeten we hen redden of moeten we het maar zo laten?”, zo droeg het Duitse weekblad Die Zeit in 2018 bij aan de voortgaande hetze tegen migranten en vluchtelingen. Het welbewust laten verdrinken van mensen in nood maakt deel uit van de volstrekt immorele politiek van Fort Europa.
Gammele bootjes
Vanwege de deal die de EU is overeengekomen met Turkije is de vluchtroute van Turkije naar Griekenland grotendeels afgesloten. De route van Libië naar Italië is een van de weinige overgebleven manieren voor vluchtelingen om Europa nog te kunnen bereiken. Het is bovendien de langste en gevaarlijkste route, omdat de vluchtelingen in gammele bootjes en onder erbarmelijke omstandigheden de oversteek naar Europa moeten maken. Ook op de route van Marokko naar Spanje sterven veel migranten en vluchtelingen.
De investeringen van de EU in grensbewaking stijgen elk jaar fors, zo tonen onderzoeken van Stop Wapenhandel en Transnational Institute aan. Wapen- en veiligheidsbedrijven profiteren daar gretig van. Door samen te werken met dictatoriale en militaire regimes in Afrika proberen de EU-machthebbers de vluchtelingen al te laten tegenhouden voordat ze de Middellandse Zee oversteken.
Verdrinkingen in de Middellandse Zee trekken in de berichtgeving de meeste aandacht. Maar vluchtelingen en migranten sterven ook op andere manieren tijdens hun pogingen om in Europa veiligheid en bescherming te krijgen. Ze stikken, vriezen dood, worden geëlektrocuteerd door treinen en doodgeschoten door grensbewakers. Ze sterven door het onmenselijke regime in uitzetgevangenissen en door gebrek aan eten, onderdak en medische zorg. Ze plegen uit wanhoop en uitzichtloosheid zelfmoord en worden vermoord nadat ze zijn gedeporteerd naar hun land van herkomst.
Onder het motto “Geen doden meer! Tijd voor verandering!” roept United iedereen op om in actie te komen tegen de verschrikkelijke Europese politiek van migratiebeheersing, die elke dag nieuwe doden veroorzaakt.
Dit artikel verscheen oorspronkelijk op Doorbraak.
