In Gevechtsvliegtuigen als Europees project hadden we het over Jean-Luc Mélenchon, leider van de grootste linkse partij in Frankrijk La France Insoumise (LFI), die het resoluut opneemt voor de Franse wapenindustrie, in casu Dassault. Hij hekelt Europese samenwerking voor de ontwikkeling van een ‘zesde generatie’ gevechtsvliegtuig (FCAS), niet omdat het een geldverslindend, vredebedreigend project is, maar omdat “wij”, Fransen dus, “het enige land zijn – en we moeten het blijven – , dat in staat is om een vliegtuig van dit type te bouwen van begin tot eind. Omwille van redenen die ik niet begrijp heeft Macron beslist dat ook dit project door Frankrijk samen met Duitsland moet uitgevoerd worden. Daar hebben wij geen nood aan. Wij [!] hebben de Rafale gecreëerd, en we [!] deden dat alleen, en dat is het beste gevechtsvliegtuig ter wereld. Wij [!] beschikken over de technologie, de ingenieurs, de arbeiders om dergelijk vliegtuig te maken. We [!] staan dus een gunst toe aan de Duitsers [door ze te laten meewerken] Maar deze laatsten willen altijd maar meer.”

Op zijn blog ontsteekt Mélenchon opnieuw in een Franse colère, nu omdat de motoren voor de nieuwe lanceerraket Ariane 6 niet in Frankrijk maar in Duitsland zullen geproduceerd worden, zoals Ariane-Group op 23 september aankondigde. Het is één zaak de tewerkstelling te verdedigen (er zouden een honderdtal arbeidsplaatsen mee gemoeid zijn), het is een heel andere om een eerder beperkte kwestie op te blazen tot een conflict tussen twee naties: “L’Allemagne continue son pillage de la France !” titelt Mélenchon [“Duitsland gaat voort met zijn plundering van Frankrijk”]. En volgens de leider van LFI is het verlies van deze 100 arbeidsplaatsen “een catastrofe voor Frankrijk “ want dit betekent “op termijn de vernietiging van een exceptionele kennis die nuttig is voor onze macht en bijgevolg voor onze onafhankelijkheid”.

Men kan zulke standpunten een specificiteit vinden van het zelfbewuste ‘republikeinse’ Frankrijk, of misschien een poging om het extreemrechtse soevereinisme de loef af te steken, maar wie het heeft over de strijd tussen Frankrijk en Duitsland, en niet die tussen arbeid en kapitaal, wie chauvinisme verkiest boven internationalisme, keert de rug naar de basisprincipes van het links emancipatorisch antikapitalistisch project.

Herman Michiel is actief in Ander Europa. Dit artikel verscheen oorspronkelijk op Ander Europa.