Autocraten gaan in de leer bij elkaar. De Turkse semi-dictator Recip Erdogan zet justitie in om politieke tegenstanders uit te schakelen, de Indiase autocratische premier Narendra Modi volgt zijn voorbeeld: justitie schakelt oppositieleider Rahul Gandhi uit voor de verkiezingen volgend jaar.

Gandhi, de leider van de Congrespartij, is nochtans geen grote bedreiging voor Modi’s Bharatiya Janata Party (BJP) bij de parlementsverkiezingen van volgend jaar. De premier staat met zijn hindoenationalistisch programma, en geholpen door een sterke economische groei, in de volksgunst. De Congrespartij zit daarentegen al meer dan tien jaar in crisis.

Smaad

Je weet echter maar nooit, het tij kan keren – zoals in Turkije mogelijks bij de verkiezingen in mei gebeurt. En Rahul Gandhi heeft met zijn recente voettocht van het zuiden tot het noorden van het land, enig aanzien gewonnen, Dus maar beter geen risico’s nemen.

Naar Turks voorbeeld heeft een rechter de oppositieleider veroordeeld wegens smadelijke uitlating van twee jaar geleden – iets gelijkaardig als wat tegen de burgemeester van Istanbul wordt aangevoerd. Gandhi had in 2019 terloops opgemerkt dat nogal wat misdadigers op de loop, de familienaam Modi dragen. Waarop een lokale BJP-politicus, Purnesh Modi, een klacht indiende. De rechtbank veroordeelde Gandhi tot twee jaar gevangenisstraf, net de termijn waarmee hij niet verkiesbaar is. Gandhi werd terstond uit het parlement verwijderd.

Rahul Gandhi is misschien wel geen electorale bedreiging. Maar de hardnekkigheid waarmee hij aandrong op een grondig onderzoek naar de banden tussen premier Modi en de tot voor kort rijkste man van Azië, Gautam Adani, schoot de premier in het verkeerde keelgat. Adani, die inderdaad zeer nauwe banden heeft met Modi, kwam begin dit jaar zwaar in nesten door de beschuldiging van fraude met de koers van aandelen.

Escalatie

Andere oppositiepartijen vrezen ook onder vuur te komen. Justitie heeft het onder meer gemunt op enkele politici van de Aam Aadmi Party (die sterk staat in Delhi) op de verdenking van fraude. Datzelfde middel wordt veelvuldig aangewend tegen media die te kritisch worden geacht voor de regering Modi. Die krijgen dan ineens massaal bezoek van de fiscale inspectie of gelijkaardige diensten die in opdracht van de BJP handelen.

Indiase media weten mee te spreken over dat soort intimidatie. Het volstaat al dat de overheid geen advertenties meer plaatst, om ze financieel te treffen. Met daarnaast torenhoge boetes plus allerlei processen voor fraude of smaad, wordt veel kritiek gesmoord. Diverse wetten maken het mogelijk critici zelfs als staatsvijanden te bestempelen en lange gevangenisstraffen op te leggen. Stapsgewijze is India een van de landen met de geringste persvrijheid geworden.

Ook de BBC werd niet gespaard. Een documentaire over het jaar 2002 in Gujarat, de deelstaat waar Modi premier was voordat hij in 2014 nationaal regeringsleider werd, deed zijn bloed koken. De BBC toonde daarin Modi’s verantwoordelijk bij het afslachten van meer dan duizend moslims. De uitzending van dit materiaal werd verboden, maar circuleert natuurlijk wel via ‘sociale media’. Maar half februari was er ook een inval in de kantoren van de BBC in New Delhi en Mumbai die meer dan twee en een halve dag in beslag nam. Alle pc’s en telefoons werden aangeslagen voor onderzoek. De BBC kreeg te horen ‘dat ze met haar anti-Indiase propaganda bewees nog altijd een koloniale mentaliteit te hebben.’.

Zwijgende wereld

De BJP had het over een internationale samenzwering van media om de vooraanstaande plaats van India in de nieuwe wereldorde te ondermijnen. Nochtans hebben Modi en de BJP over internationale reacties weinig te klagen.

Integendeel, Modi wordt wereldwijd erg ongemoeid gelaten. De brutale manier waarop de deelstaat Kasjmir in de zomer van 2019 onder centraal bestuurd werd geplaatst en een van de zwaarste militaire bezettingen ter wereld ondergaat, wordt wereldwijd straal genegeerd. Ook door de moslimwereld die erg weinig aandacht schenkt aan zowat de omvangrijkste gediscrimineerde minderheid ter wereld, de meer dan 200 miljoen moslims van India, Modi’s zondebokken, mensen die volgens de hindoe-supremacisten geen Indiase staatsburgers kunnen zijn..

Volgens peilingen zou twee derde van de hindoes in India het met de BJP eens zijn, dat India het land van de hindoes moet zijn, dat alle anderen er in feite niet thuis horen en niet dezelfde rechten hebben. De BJP is de partij die in de eerste plaats de belangen van de hogere hindoekasten verdedigt, maar die de lagere kasten opzet tegen de moslims.

Indo-Pacific

De moslimwereld laat Modi dus ongemoeid. Maar ook de rest van de wereld. India ziet China wel als een rivaal, zelfs tegenstander, het komt zelfs af en toe tot grensgevechten. Maar Peking wil New Delhi niet teveel voor het hoofd stoten, het wil voorkomen dat India al te veel in Amerikaans vaarwater komt. Washington doet immers zware inspanningen om van India een strategische bondgenoot te maken in zijn politiek van ‘containment’, indijking, van China.

Het Amerikaanse concept van Indo-Pacific is er onder meer op gericht India in te schakelen in die anti-Chinese strategie. India zit samen met de VS, Japan en Australië in Quad dat een van de allianties moet zijn in de gordel rond China.

Maar Modi wil daar niet te ver in gaan. India is ook toegetreden tot het Shanghai Samenwerkingsverband met onder meer China en Rusland. India is ook lid van het door Peking gekoesterde BRICS (met China, Rusland, Brazilië, Zuid-Afrika en aan uitbreiding toe). Modi wil evenmin de goede verstandhouding met Moskou schaden. New Delhi heeft geen boodschap aan de westerse sancties tegen Rusland, integendeel het helpt die omzeilen.

Narendra Modi kan intern dus volop zijn gang gaan. Zelfs officieel Londen bleef stil na de raid op de BBC. Washington en West-Europa toonden zich intussen opgetogen over de bestellingen bij Boeing en Airbus.

Suprematie

De buitenwereld zwijgt dus. India is een te grote markt om de chef ervan voor het hoofd te stoten, wie stoort er zich aan dat deze ‘lekenstaat’ (met aanhalingstekens) wordt uitgehold om er een hindoe-suprematie van te maken. Volgens die ideologie zijn alle hindoes ter wereld burgers van moeder India. De organisaties van het overkoepelende Sangh Parivar van de hindoe-supremacisten, zijn de jongste jaren steeds actiever onder de diaspora van ongeveer 30 miljoen personen.

Zij kunnen er alvast rekenen op de sympathie en zelfs steun van lokaal uiterst-rechts. Modi heeft na zijn coup in Kasjmir de rode loper uitgerold voor een delegatie van uiterst-rechts uit het EU-Parlement. Die hebben immers grote bewondering voor Modi’s aanpak van de moslims en voelen zich erg verwant met de lichtgekleurdere hogere hindoekasten. Arische solidariteit.

Dit artikel verscheen oorspronkelijk op Uitpers.