Moet Poetin voor het vergiftigen van de opposant Navalny gestraft worden door het opzeggen van de in aanbouw zijnde gaspijplijn Nord Stream 2? Dat is de vraag die veel columnisten en andere opiniemakers lijkt bezig te houden. Maar de Duitse bondskanselier Angela Merkel heeft al laten weten dat dit niet echt een optie is.
Toch moeten de Europese leiders iets doen, anders komen ze in de ogen van de eigen publieke opinie als wel heel slap over. Er zijn ook lidstaten zoals Litouwen die historische appeltjes met Rusland te schillen hebben. Zelfs de Franse president Macron, nochtans een groot voorstander van strategische samenwerking met Moskou, heeft dus beslist dat zijn Minister van Buitenlandse Zaken en zijn Minister van Defensie een bezoek aan Rusland beter even uitstellen.
Het aantal mediastemmen dat vindt dat de EU harder moet optreden tegen Rusland, en, waarom niet, tegen China, neemt overhands toe. Zij lijken te denken dat de klok enkele decennia kan worden teruggedraaid, en de EU maar beter weer gaat schuilen onder de paraplu van het Atlantisch Bondgenootschap met de VS. Dat is misschien een optie die in de ogen van een aantal Tory’s perspectieven opent voor het VK, maar de Europese leiders snappen dat de EU eigen strategische ruimte nodig heeft om haar plekje onder de zon te handhaven. Ook als Trump de komende verkiezingen verliest zal dat niet veranderen. Het was al onder Obama begonnen.
Samenwerken met de energierijke en militair actieve Europese buur Rusland ligt dan voor de hand. Nord Stream 2 dat de Russische gasaanvoer naar de EU moet verdubbelen en loskoppelen van chaos in Oost-Europa wordt dan ook niet opgeofferd voor één vergiftige opposant.
Dat is ook de boodschap voor de oppositie in Wit-Rusland. Een herhaling van de chaos in Oekraïne komt de EU even niet uit. Zolang Poetin het daar niet te bont maakt mag hij er zijn gang gaan.
Dit artikel verscheen oorspronkelijk op Ander Europa.
