Je kan hieronder het standpunt van SAP – Antikapitalisten lezen over de oorlog van Poetin en zijn regime tegen Oekraïne. Deze verklaring werd aangenomen op 25 februari 2022. Je kan het hier ook downloaden als pamflet.

Neen aan de Russische imperialistische aanval op Oekraïne

Enkele dagen nadat Moskou de onafhankelijkheid van de Oekraïense separatistische gebieden van Donbass had erkend, lanceerde het leger van Vladimir Poetin op 24 februari een massale aanval op Oekraïne, met luchtaanvallen en een grondinvasie. Een dag na de aanvang van dit militaire offensief waren er al honderden doden gevallen bij gevechten in de buurt van alle grote Oekraïense steden, waaronder de hoofdstad Kiev.

Poetin ontkende in zijn toespraken waarin hij de voorwendsels voor de militaire agressie naar voor schoof, het bestaansrecht zelf van Oekraïne. Ook viel hij het beleid aan van Russische revolutionairen als Lenin, die het zelfbeschikkingsrecht van de volkeren van de USSR hadden bevorderd. Hij sprak daarom zowel van “de-communisatie” als van “denazificatie”, waarbij hij de grove propaganda herhaalde dat de Oekraïense regering zich schuldig had gemaakt aan “genocide”.

Hoewel het niet duidelijk is wat de politieke doelstellingen van het Kremlin zijn, lijkt het erop dat men de huidige Oekraïense regering omver wil werpen en er een marionettenregering onder controle van Moskou voor in de plaats wil stellen. Vladimir Poetin zet dus zijn strategie voort om de Russische imperiale invloedssfeer nieuw leven in te blazen, zoals blijkt uit de militaire interventie in Georgië in 2008, uit de niet-aflatende steun aan de autocraat Alexander Loekasjenko in Wit-Rusland, met name tijdens de crisis die volgde op de verkiezingen van 2020 in dat land, of meer recentelijk uit de hulp aan de regering van Kazachstan om de volksbeweging die dat land begin dit jaar op zijn grondvesten deed schudden, de kop in te drukken.

Het Russische militaire offensief komt acht jaar na de illegale gewapende annexatie van de Krim en de steun van het Kremlin aan de separatistische overname van delen van de Donbass, dat een conflict heeft uitgelokt waarbij meer dan 14.000 mensen om het leven zijn gekomen en twee miljoen mensen ontheemd zijn geraakt. Met de stijging van de energieprijzen en de terugtrekking van de VS uit Afghanistan zag Poetin een kans om een stap verder te gaan in zijn poging om de invloedssfeer van het voormalige Russische rijk te herstellen.

  1. In dit verband veroordeelt SAP – Antikapitalisten de Russische imperialistische militaire agressie. Wij roepen op tot de onmiddellijke beëindiging van de bombardementen en de onmiddellijke terugtrekking van de Russische troepen uit de bezette gebieden van Oekraïne, en tot beëindiging van de Russische inmenging in Oekraïne. Wij verklaren ons solidair met de burgerbevolking die wordt aangevallen. De oorlog van het Russische leger tegen Oekraïne is een daad van imperialistische agressie en moet zonder enig voorbehoud of excuus worden veroordeeld.
  2. Wij steunen de onafhankelijkheid en zelfbeschikking van Oekraïne, met eerbiediging van de rechten van etnische en linguïstische minderheden. Noch Rusland, noch de NAVO zal deze rechten verdedigen. Wij steunen het Oekraïense zelfbeschikkingsrecht uit principe, hetgeen geen steun aan de Oekraïense burgerlijke regering inhoudt.
  3. Wij steunen de progressieve krachten die strijden voor democratie en sociale rechtvaardigheid in Oekraïne, en bouwen aan internationale solidariteit van onderaf tegen de invasie van het Russische leger.
  4. De hoop dat zich in Rusland een anti-oorlogsbeweging zal ontwikkelen, is wellicht klein na de bijna totale vernietiging van de georganiseerde oppositie tegen het bewind van Vladimir Poetin na jaren van repressie. Toch zou zo’n mobilisatie doorslaggevend kunnen zijn om Vladimir Poetin te laten mislukken in zijn opzet. Vandaag mobiliseren in Rusland verschillende organisaties en individuen al tegen de oorlog. De waarschijnlijke gevolgen van de sancties zouden de ontevredenheid van de Russische bevolking nog kunnen doen toenemen. Wij verklaren ons solidair met deze anti-oorlogsmobilisaties.
  5. Wij eisen de kwijtschelding van de Oekraïense schuld en rechtstreekse humanitaire hulp aan burger-, vakbonds- en volksorganisaties in Oekraïne. Wij verdedigen de onvoorwaardelijke opvang van oorlogsvluchtelingen, waar zij ook vandaan komen, tegen de instrumentalisering door Sammy Mahdi en de regering van anti-Russische gevoelens tegenover gewone burgers. Tot slot eisen wij maximale financiële sancties tegen Vladimir Poetin, het Russische militair-industriële complex en de miljardairs-oligarchen die hem steunen.
  6. Onze ‘eigen’ leiders zullen dit aangrijpen om hun imago op te poetsen en de aandacht af te leiden van hun neoliberale en antisociale beleid. Dit terwijl zij in het verleden soortgelijke oorlogen hebben gerechtvaardigd, zoals in Irak en Afghanistan, en nooit de oorlogsmisdaden van hun bondgenoten hebben gesanctioneerd, zoals in Palestina of Jemen. We mogen ons dus niet laten vangen door hun hypocrisie. Zij zullen hiervan profiteren om een verhoging van de militaire uitgaven te rechtvaardigen, de 14 miljard die aan Defensie zijn beloofd door Vivaldi en PS-minister Dedonder, en om het imago van de NAVO, waarvan het hoofdkwartier in België is gevestigd, te herstellen. We moeten dit militaristische spel afwijzen. Ook de NAVO is een instrument van een imperialistisch machtsblok en moet worden ontbonden. België uit de NAVO en de NAVO uit België!
  7. Elke vraag om troepen te sturen (al dan niet in het kader van de NAVO), of wapens aan Oekraïne te leveren, moet worden afgewezen. Deze dreigen immers te leiden tot een verdere uitbreiding van het conflict tot een veralgemeende inter-imperialistische confrontatie. Een conflict waarbij de verschillende mogendheden ook over kernwapens beschikken. Bij een dergelijke escalatie zijn de gewone werkende mensen altijd de verliezers, ongeacht aan welke kant zij gedwongen worden te staan.
  8. Evenzo moet de alliantie rond Rusland, de Collective Security Treaty Organization (CSTO), worden ontbonden. Na de oorlogen in Tsjetsjenië, Georgië, de militaire interventie op de Krim en in Donbass, de militaire interventie in Syrië, en onlangs in Kazachstan, is het immers duidelijk dat het regime van Poetin, sponsor van internationaal extreemrechts, evenmin massale volksbewegingen en elementaire democratische vrijheden aan zijn grenzen kan dulden. Dit is de voornaamste reden voor zijn agressie tegen Oekraïne.
  9. In het onwaarschijnlijke geval dat het gewapende conflict tussen verschillende imperialistische landen of blokken verder escaleert, moeten consequente tegenstanders van imperialistische oorlogen geen partij kiezen voor een van de imperialistische machten, maar overal, in hun eigen landen en in solidariteit met de arbeidersklasse elders, strijden voor een “wapenstilstand van onderaf” en voor de omvorming van deze inter-imperialistische slachting tot een antikapitalistische en socialistische revolutie.

Deze uiterst ernstige gebeurtenissen herinneren ons meer dan ooit aan de noodzaak om een internationalistische mobilisatie op te bouwen. We moeten de volkeren en de werkende klassen een andere stem te geven dan die van de staten. Ook om solidair te zijn met het Oekraïense volk, tegen elke politiek die het aanvalt en onderdrukt. De regeringen zullen de stap naar vrede niet inzetten, daarvoor zullen we zelf actie moeten ondernemen.

Neen aan de Russische imperialistische aanval op Oekraïne!

Internationalistische solidariteit!

Noch Washington, noch Brussel, noch Moskou noch Peking! Tegen het kapitalisme hier en elders!

Voor internationale solidariteit met ons eigen sociale kamp!

Enkel de internationale werkende klasse, samen met al wie onderdrukt en uitgebuit wordt, kan doorheen de strijd voor de vrede en tegen het imperialisme, het kapitalisme en de oorlog een betere wereld opbouwen.