Op straat voor regularisatie

Afgelopen zondag werd in Brussel opnieuw betoogd voor de regularisatie van mensen zonder papieren, de sluiting van de gesloten centra en het stoppen van uitwijzingen. Verder werd ook een einde gevraagd van het criminaliseren van mensen zonder papieren en het respect voor grondrechten zoals toegang tot onderwijs en medische zorg.

Tot de betoging was opgeroepen tot de Coördinatie van mensen zonder papieren, die zelforganisaties van mensen zonder papieren verenigt, vooral uit Franstalig België. Zoals steeds werd het een levendige en strijdbare manifestatie. De kop van de betoging werd gevormd door de organisaties van de mensen zonder papieren. Het is ook een verademing dat er in Brussel steeds meer wordt afgeweken van de afgeleefde Noord-Zuid-route en de volksbuurten worden opgezocht.

Op de manifestatie liepen, naast grote groepen van de verschillende collectieven van mensen zonder papieren, ook zichtbare delegaties mee van SAP-Gauche anticapitaliste en onze jongerengroep JAC, van LSP, Secours Rouge, ACV-Brussel en haar werking van mensen zonder papieren, een organisaties van Filippijnse schoonmaaksters en huispersoneel, de Koerdische beweging,… De PVDA was opnieuw wel met een erg kleine delegatie aanwezig. Sociaaldemocraten en Groenen bleven weg, met uitzondering van Brussels Ecolo-parlementslid Zoe Genot.

Het ABVV was, op enkele militanten en verantwoordelijken na, opnieuw zo goed als afwezig op de manifestatie. Hoog tijd dat de goede praktijken van het Brusselse ACV overal in de vakbonden worden overgenomen. De solidariteit met asielzoekers en mensen zonder papieren mag niet beperkt blijven tot goede congresresoluties…

In het algemeen lag de opkomst wel lager dan op vorige manifestaties voor regularisatie van mensen zonder papieren. Blijkbaar hebben sommige organisaties, ook antiracistische bewegingen en organisaties die solidair zijn met vluchtelingen, het er nog steeds moeilijk mee wanneer de mensen zonder papieren zelf het initiatief nemen en de eisen formuleren.

Helaas viel op de betoging eens te meer op hoe zwak de aanwezigheid vanuit Vlaanderen wel was. Willen we ook hier echt opkomen voor een menselijk asielbeleid en tegen de racistische politiek van rechts en uiterst-rechts, dan mogen we echter de eisen en noden van de mensen zonder papieren, die naar schatting met ongeveer 150 000 zijn in het land, niet links laten liggen. Werk aan de winkel dus!