Opnieuw een geslaagde 8 maart

Op zondag 8 maart kwamen we opnieuw met heel wat verenigingen en politieke bewegingen op straat in Brussel. De oproep voor de manifestatie werd gelanceerd door het Collectief 8 maars en de Wereldvrouwenmars. Ondanks de regen en het coronavirus waren er toch bijna 8000 mensen op de mars in Brussel. Ook in Antwerpen en Gent kwamen respectievelijk 700 en 500 mensen naar lokale marsen en samenkomsten. Buiten het Collectief 8 maars en de Wereldvrouwenmars namen in Brussel ook Vie Féminine, de Femmes Prevoyantes Socialistes, LSP-Rosa, het ACV, met ondermeer de Ligue des travailleuses domestiques van het Brusselse ACV, het ABVV, de PVDA, Ecolo, de PS en vele anderen aan de mars deel. Er waren ook specifieke LGBTQI-blokken, een blok van migrante vrouwen en een ‘kinderblok’.

Gans de ochtend vonden activiteiten plaats op het Albertinaplein, dankzij het Collectief 8 maars dat het idee van een feministische staking verdedigde en de meer geinstitutionaliseerde vrouwenbewegingen en de vakbonden sinds een jaar voortstuwde. Gans de tijd vond ook een live-uitzending van de acties plaats geanimeerd door Zin TV, Axelle Magazine en Alter echos. Heel wat vrouwen organiseerden thematische workshops en acties rond geweld, het recht op huisvesting, of bijvoorbeeld self-care van gekleurde vrouwen in het militante milieu. Het Collectief 8 maars legde ook de link met de internationale feministische acties door de oproepen van de Chileense en Argentijnse bewegingen bekend te maken en door vrouwen uit de ganse wereld uit te nodigen het woord te nemen op het podium.

In ons eigen blok van Feminisme Yeah, SAP-Gauche anticapitaliste en onze jongerengroep JAC was er een heel levendige sfeer. Heel wat mensen vervoegden ons tijdens de mars. We zongen en riepen slogans om onze solidariteit te tonen met vrouwen in bestaansonzekerheid, met trans-personen, lesbiennes, mensen zonder papieren,… Slogans die goed samen gingen met de internationalistische, veelkleurige en radicale geest die onder de deelnemers heerste tijdens de ganse actiedag: ‘Eerste, tweede, derde generatie, wij zijn allemaal dochters van migratie”, ’tegen seksistisch geweld, sta op en verzet je’, ‘Semira, Mawda, niet vergeten, niet vergeven’, tegen geweld op lesbiennes en transpersonen, enz.

Tijdens de ganse route gaven we via de megafoon ook kort uitleg bij de link tussen de (antikapitalistische, antiracistische, ecologische) slogans die we lanceerden, de huidige sociale en politieke toestand en de feministische strijd. Onderweg kruisten we ook de weg van de beweging Angela D die opkomt voor het recht op wonen. We zongen samen met hen hun lied tegen het achteruitgaan van het recht op huisvesting in Brussel.

De politie liet zich opnieuw opmerken door geweld. Verschillende deelneemsters kregen in de marge van de mars klappen, onder voorwendsel dat ze feministische slogans op een muur gingen spuiten. Moeten we er aan herinneren dat de politie nooit een bondgenoot zal zijn van een emancipatorische beweging?

We willen in het bijzonder ook op de toespraak wijzen van Bintou (van de Voix des sans-papiers) die er aan herinnerde dat we niet over de rechten van vrouwen kunnen praten en daarbij de vrouwen zonder papieren en zonder rechten kunnen vergeten. Zij kennen een echt tragische situatie van onverschilligheid en ontmenselijking vanwege de staat en de samenleving. Bintou deed een stevige oproep aan alle manifestanten om op 21 maart deel te nemen aan de nationale betoging tegen racisme en voor gelijke rechten en om op 19 april naar de manifestatie voor de regularisering van mensen zonder papieren te komen. Voor Feminisme Yeah en de SAP is het duidelijk dat de vrouwen zonder papieren in de kop van de manifestaties horen.

We zijn nog ver af van de massale feministische bewegingen en stakingen zoals we die zien in de Spaanse Staat of in Latijns-Amerika, maar de mobilisatie krijgt ook bij ons jaar na jaar meer vorm. Ze ontwikkelt zich meer en meer in alle hoeken en kanten van het land, zoals we dit jaar zagen met de betogingen, acties en vrouwenstakingen in Gent, Antwerpen, Namen, Charleroi, Mons,… Dit jaar werd ook niet alleen op 8 maart actie gevoerd, maar waren er ook op 9 maart stakingen in het kader van de oproep van het Collectief 8 maars, de Women’s Strike UGent, enz.

Al bij al was het een mooie en strijdbare mobilisatie: de internationale feministische golf leeft ook in België. Aan ons allen om die golf nog te versterken en te verbreden door overal waar we kunnen de zelforganisatie van vrouwen te versterken met als perspectief een brede feministische staking.