Ook dit jaar steunen de Antikapitalistische Feministes de oproep om in België de internationale feministische staking te organiseren rond de symbolische datum van 8 maart. Een staking in diverse vormen: van betaald werk, huishoudelijk werk, studeren en consumeren.

Het kapitalistische systeem steunt op de uitbuiting van “zorgarbeid”. Dit type van werk wordt in overgrote mate door vrouwen* uitgevoerd, vaak onbetaald in de privésfeer, of in sectoren die zwaar getroffen worden door besparingen, zoals onderwijs, gezondheidszorg en sociaal werk. Heteropatriarchaal geweld in al zijn vormen komt overal en dagelijks voor. Een feministische staking is een manier om onze woede te uiten, zelfvertrouwen te herwinnen en onze krachten te bundelen als een noodrem tegen de kapitalistische en heteropatriarchale logica. Als de vrouwen* het werk neerleggen, staat alles stil!

Een beslissende mobilisatie in 2025

In 2025 krijgt deze mobilisatie een bijzondere betekenis. Net als hun internationale tegenhangers werken de regionale regeringen in België, samen met de federale regering die momenteel wordt gevormd, steeds meer in dienst van kapitalistische en heteropatriarchale belangen. Zij banen zo de weg voor extreemrechtse ideeën en bewegingen. Duidelijker dan ooit, en in het verlengde van vorige regeringen, kondigen de rechtse coalities zware aanvallen aan op lonen en uitkeringen, een vergaande ontmanteling van openbare diensten en sociale zekerheid, en een ideologische “antiwoke”-campagne die racistisch en cis-hetero-seksistisch is. Dit gaat gepaard met steeds hevigere repressie door politie en justitie tegen sociale bewegingen en de werkende klasse. Onder het mom van Europese eisen die zogenaamd de enige oplossing zijn voor de crisis van het kapitalisme, dreigt deze bezuinigings-, reactionaire en repressieve golf ongekende proporties aan te nemen. De regeringen versnellen daarmee het proces van toenemende ongelijkheid en bestaansonzekerheid van vrouwen* en genderminderheden, vooral de meest kwetsbaren onder de lagere inkomensklassen, migranten, mensen zonder papieren, LGBTI+ personen en mensen met een migratieachtergrond.

Maar het is niet zeker dat deze regeringsaanvallen gemakkelijk zullen kunnen worden uitgevoerd. Het verzet groeit. Nog voordat er een federale regering is, worden de vakbonden ertoe aangezet om acties te organiseren tegen de horrormaatregelen van de Arizona-coalitie. De grote betoging van 13 januari 2025, georganiseerd in gemeenschappelijk vakbondsfront, toonde het hevige verzet van vele werkneemsters en werknemers tegen de aangekondigde sociale afbraak. Sommige sectoren, zoals de non-profit, de openbare diensten en het onderwijs, hebben al sectoraal actie gevoerd, soms met een opkomst die we al jaren niet meer hebben gezien (1)Meer dan 25.000 mensen namen deel aan de betoging van de non-profitsector op 7 november; 35.000 Vlaamse leerkrachten staakten op 13 januari, waarbij ⅓ van de scholen gesloten bleef; en in het Franstalig onderwijs vonden op 27 en 28 januari twee opeenvolgende stakingsdagen plaats, na het succes van werkonderbrekingen, stakingen en betogingen eind 2024..

In dit kader is het nodig het sociaal verzet te versterken door de oproep tot een feministische staking op te nemen in een vakbondsactieplan. Deze acties moeten worden geïntensiveerd om de maatregelen die de federale regering wil opleggen, tegen te houden. Naast een massale mobilisatie voor de symbolische dag van 8 maart, ondersteunen we daarom de oproep tot minstens een interprofessionele staking op een weekdag, gericht tegen de vele maatregelen die vrouwen* in het bijzonder op verschillende manieren treffen (arbeidsomstandigheden, sociale zekerheid en uitkeringen, combinatie van werk en privéleven, zorg voor afhankelijke personen, seksistisch en seksueel geweld, enz.). We nodigen je uit om deze petitie te ondertekenen voor een feministische staking op een weekdag in maart 2025, als deel van het vakbondsactieplan.

Duidelijke en brede feministische eisen om het sociale verzet te versterken

Het sociale verzet heeft er alles bij te winnen wanneer de vakbondsacties worden gekoppeld aan de dynamiek en eisen van een feministische beweging die elke vorm van dominantie afwijst:

  • Financiële zekerheid voor iedereen: individualisering van sociale rechten (einde aan het statuut van samenwonende), verhoging van lonen en uitkeringen om een waardig leven voor iedereen te garanderen;
  • Versterking van de publieke en non-profit diensten: kinderopvang, gezondheidszorg, onderwijs, cultuur, sociale diensten en transport moeten toegankelijk en van hoge kwaliteit zijn voor iedereen;
  • Desinvesteren in politie en leger: in plaats van repressieve krachten te financieren, moeten publieke middelen worden ingezet voor de strijd tegen seksistisch, seksueel en racistisch geweld via zelfverdediging, preventie en begeleiding;
  • Regularisatie van alle mensen zonder papieren: om waardige levensomstandigheden en bescherming van fundamentele rechten voor iedereen te garanderen;
  • Echte, vrije en kosteloze toegang tot anticonceptie en abortus tot 24 weken, en afschaffing van de bedenktijd bij het aanvragen van een abortus;
  • Internationale feministische solidariteit: verzet tegen oorlogen (Oekraïne, Palestina, Afghanistan…) en de opkomst van extreemrechts; strijd voor sociale en klimaatrechtvaardigheid

Een wereldwijde feministische beweging opbouwen

Vandaag de dag is het dringender dan ooit om onze krachten te bundelen via een internationalistische, strijdbare, radicale feministische beweging die onafhankelijk is van staatsinstellingen en de logica van het kapitalistische systeem. Een beweging die het hele jaar door georganiseerd is en verbonden blijft met alle strijd van de uitgebuite en onderdrukte groepen: onze bevrijding ligt in collectieve emancipatie. Rond 8 maart trekken we de straat op, leggen we het werk neer en laten we onze stemmen horen! Geen van ons zal echt vrij zijn, zolang niet iedereen vrij is!

Voetnoten

Voetnoten
1 Meer dan 25.000 mensen namen deel aan de betoging van de non-profitsector op 7 november; 35.000 Vlaamse leerkrachten staakten op 13 januari, waarbij ⅓ van de scholen gesloten bleef; en in het Franstalig onderwijs vonden op 27 en 28 januari twee opeenvolgende stakingsdagen plaats, na het succes van werkonderbrekingen, stakingen en betogingen eind 2024.