Solidariteit is het vaccin tegen ongelijkheid

Het gemeenschappelijk vakbondsfront van ABVV, ACV en ACLVB organiseerde op maandag 28 september in heel het land gedecentraliseerde acties. In plaats van te mobiliseren voor een grote manifestatie in Brussel werd er omwille van de corona-pandemie gekozen voor acties in verschillende steden. Aanleiding voor de actieoproep was de chantage vanwege de patroons uit de privésector, die enkel willen instemmen van een verhoging van de laagste sociale uitkeringen, indien het geld voor deze welvaartsenveloppe gecompenseerd wordt door vakbondstoegevingen bij de komende loonsonderhandelingen voor een Interprofessioneel Akkoord. Voor de verenigde vakbonden is dit onaanvaardbaar. Zij komen immers op voor werkelijk vrije loonsonderhandelingen én voor het optrekken van de laagste uitkeringen.

Violen nog niet op elkaar afgestemd

Blijkbaar moeten er binnen het gemeenschappelijk vakbondsfront helaas wel nog wat violen worden gestemd. In Antwerpen bleek het niet mogelijk om de christelijke, liberale en socialistische militanten samen te brengen in een enkele manifestatie. Daardoor werden militanten van het ACV opgeroepen om te verzamelen aan het Stadspark, terwijl het ABVV verzamelen blies op het onlangs herdoopte Mediaplein, onder het motto ‘Het water staat ons aan de lippen!’. De liberale vakbond verspreidde geen oproep.

In Gent werd door ACV en ABVV wel samen actie gevoerd, daar kwamen een 120 vakbondsmilitanten coronaproof samen in de gutsende regen. Elders in Oost-Vlaanderen vonden acties plaats in Aalst en Sint-Niklaas. In Limburg werd ’s ochtends met bordjes actie gevoerd in Hasselt door de drie vakbonden. In West-Vlaanderen bleek er dan weer weinig animo te zijn bij alle bonden om deel te nemen aan de nationale actiedag. In Brussel kwamen een 250 à 300 militanten samen van ABVV en ACV. In Quaregnon (Henegouwen) kwamen een honderdtal militanten van de arbeiderscentrales van de FGTB samen onder een fikse plensbui. In Mons voerden de CSC en FGTB opnieuw apart actie. Ook in Luik was er een mooie concentratie. Het ACLVB stuurde op heel wat plaatsen haar spreekwoordelijke kat, al hadden ze de oproep wel mee onderschreven.

Getuigenissen

Tijdens de ABVV-manifestatie in Antwerpen brachten verschillende militanten getuigenissen naar voor over toestanden waar ze zelf mee geconfronteerd worden.

Zo verduidelijkte Marc Thijs namens de senioren het belang van het optrekken van het minimumpensioen naar 1500 € per maand, vooral dan voor de vrouwelijke gepensioneerde collega’s, waarvan momenteel meer dan 80% het moet stellen met een pensioen dat lager is dan 1000 € per maand. Tristan Faes getuigde over de kaalslag in de cultuursector, waar de overgrote meerderheid van de cultuurwerkers het moet stellen met precaire, tijdelijke en flexibele contracten, waardoor zij tijdens de corona-pandemie door de mazen van het sociale vangnet vallen. Vandaar het belang van een sterke sociale zekerheid én van hogere uitkeringen. An Huysmans verwoordde de dringende noodzaak van het optrekken van het minimumloon tot 14 € per uur, onder andere voor de werknemers in de schoonmaaksector.

Vanuit de reissector wees Christiane er op dat 30 tot 40% van de werknemers in deze sector bedreigd worden met collectief ontslag, ten gevolge van ineenstorting van de activiteiten in deze sector. Bovendien bevindt 60 tot 90% van deze collega’s zich in een situatie van tijdelijke werkloosheid en dit tot december van dit jaar. Wat zal er echter met hen gebeuren ná december? Om de nood van deze collega’s te lenigen is er zeker en vast een sterke sociale zekerheid nodig.

Duidelijke eisen

Tot slot werd het woord gevoerd door Bruno Verlaeckt, voorzitter van ABVV Regio Antwerpen. Hij wees er op dat sinds het uitbreken van de coronapandemie het land wordt rechtgehouden door de werkende mensen én door de sociale zekerheid. Meer dan een miljoen werknemers konden beroep doen op het regime van de tijdelijke werkloosheid, terwijl de door besparingen geteisterde zorgsector niettemin optimaal bleef functioneren.

Al deze inspanningen putten de sociale zekerheid echter uit. Het water staat die sociale zekerheid dan ook aan de lippen. Om daaraan te verhelpen, moet de jaarlijkse groeinorm van de ziekteverzekering drastisch verhoogd worden. Tegelijk moet de overheid de tekorten van de sociale zekerheid bijpassen via de zogenaamde alternatieve financiering. Om dat te bekostigen moet er een vermogensbelasting komen. Want de sterkste schouders moeten eindelijk ook eens beginnen bijdragen, in plaats van met hun rijkdom te vluchten naar fiscale paradijzen.

In de essentiële sectoren werken nog steeds al te veel collega’s aan mensonwaardig lage lonen. Daarom moet het minimumloon omhoog, naar 14 € per uur. We zijn wellicht blij dat er eindelijk een regering is, zelfs een met socialisten. Uiteraard zijn we ook blij met het op tafel komen van het minimumpensioen van 1500 €. Maar laat het duidelijk zijn: het moet gaan om 1500 € netto per maand. Er moeten voldoende gelijkgestelde periodes erkend worden, zodat ook zieken, werklozen en vrouwen die opdraaiden voor de kinderzorg, ervan zullen kunnen genieten!

Maar er dreigt banenverlies in vele sectoren. Daarom moet de kwestie van de arbeidsduurverkorting, zonder loonverlies en met compenserende aanwervingen, opnieuw op de agenda komen, terwijl het brugpensioen moet heringevoerd worden, om jongeren kansen te bieden op de arbeidsmarkt.

Verlaeckt herhaalde dat de sociale zekerheid versterkt moet worden, want “solidariteit is het enige vaccin tegen ongelijkheid.” Tenslotte keerde Bruno Verlaeckt zich eens te meer tegen de chantage door de werkgevers omtrent het optrekken van de laagste uitkeringen in ‘ruil’ voor afgezwakte looneisen voor de actieve werknemers.

Matige mobilisatie

Aan de bijeenkomst van het ABVV werd in Antwerpen deelgenomen door een 150-tal militanten, waarvan meer dan de helft afkomstig was uit de verschillende sectoren, die georganiseerd worden door de Algemene Centrale, de grootste arbeiderscentrale van het ABVV. Hoewel er maar matig gemobiliseerd werd door de bediendenbond BBTK, de horecabond Horval en de overheidsbond ACOD, waren ook deze centrales goed vertegenwoordigd. Dat maakten ze ook duidelijk met bordjes en spandoeken, waarin de eisen rond het minimumloon en minimumpensioen, het terug schroeven van de wettelijke pensioenleeftijd naar 65 jaar en de nood aan een echte vermogensbelasting prominent naar voor kwamen. De vervoersbond BTB blonk dan weer uit in afwezigheid.

In Gent zagen we dan weer een stevige delegatie van de Algemene Centrale, kleinere groepen van BBTK, BTB en een handvol ACOD-militanten, maar nauwelijks leden van ABVV-Metaal.

Bijna nergens werd het maximaal toegelaten aantal 400 deelnemers bereikt. Het barslechte weer hielp natuurlijk ook niet echt. Maar er was duidelijk meer aan de hand.

Aanzet tot actieplan?

Dat de mobilisatie voor deze actie enigszins matig was, heeft er ook mee te maken dat het een zoveelste geïsoleerde actie was. Niemand weet of er een vervolg komt. Niemand weet ook of de vakbondsleiding zich al dan niet zal neerleggen bij de magere compromissen die momenteel gesmeed worden in het kader van federale regeringsvorming.

SAP – Antikapitalisten verspreidde precies daarover een pamflet, dat overal gretig aangenomen werd door de aanwezigen. In dat pamflet wordt opgeroepen om “de agenda van regeringen en patronaat klaar en duidelijk verwerpen, om samen andere maatschappelijke keuzes door te drukken en om ‘Nee’ te zeggen aan de terugkeer naar de onmenselijke ‘normaliteit’ die de jacht op winst voorrang geeft boven levens.”

Wij pleiten inhoudelijk dan ook voor een antikapitalistisch noodplan. Tegelijk is er nood aan een nieuw actieplan van de vakbonden, in opgaande lijn. Als dat er niet komt, zullen regeringen en patronaat niet teruggedrongen worden en zal het terrein open blijven liggen voor de demagogen van rechts en uiterst-rechts. Dat mogen we niet laten gebeuren!