Strijden tegen extreemrechts vandaag betekent strijden tegen de fascisering van onze samenleving.
Extreemrechts blijft langzaam maar onvermijdelijk terrein winnen in België, Europa en de wereld: Modi, Trump, Poetin, Netanyahu. Andere partijen hebben uitstekende resultaten behaald bij de laatste verkiezingen: 54% voor Viktor Orbán, 35% voor de Poolse PiS, 32% voor het RN, 26% voor Meloni, 24% voor Geert Wilders, 14% voor Nigel Farage en… 23% voor Vlaams Belang in Vlaanderen.
Waarom deze successen? Omdat het kapitalisme en de traditionele partijen er niet in slagen de verschillende crises (ecologisch, economisch, sociaal en democratisch) te beheersen. Ze blijven echter wel bijdragen aan de neerwaartse spiraal die ons richting de afgrond duwt, terwijl ze electorale nederlagen lijden. Een groot deel van de bevolking voelt zich in de steek gelaten, de openbare diensten worden ontmanteld, en de levens- en arbeidsomstandigheden verslechteren. Extreemrechts maakt gebruik van deze wanhoop om de echte verantwoordelijken van deze ramp te beschermen door te beweren dat de natie, het ras en onze beschaving worden bedreigd door een op handen zijnde dreiging (“de grote vervanging” en “wokisme”). Daarom zou de samenleving moeten worden geregenereerd door middel van zuivering en het verwijderen van ongewenste elementen (geracialiseerde personen, moslim- en joodse minderheden en de “profiteurs”), evenals alle bewegingen die beschuldigd worden de natie te verdelen (en dus te verzwakken): vakbonden, linkse verenigningen, feministen, LGBTQIA+, antiracisten, enz. Extreemrechts presenteert zich zowel als uitdager van het systeem als de kracht die orde kan herstellen in de samenleving.
Racistische retoriek, woorden en concepten van extreemrechts worden gelegitimeerd door een groot deel van de politieke en mediagelederen, en dat gebeurt bijna overal. Politici dragen een grote verantwoordelijkheid in het proces van fascisering van de samenleving. Het meest zichtbare aspect van de eerste fase is de ideologische voorbereiding en de dominante politieke en mediatieke discours. Dit betreft vooral de onophoudelijke verspreiding van racistische, seksistische, LGBTQI-fobe ideeën, zonder enige tegenstrijdige visie. Een ander aspect is de materiële voorbereiding: de opbouw van een juridisch systeem dat extreemrechtse machthebbers in staat stelt elke vorm van oppositie neer te slaan, zonder de legaliteit te schenden. De tweede fase van fascisering is de transformatie van de staat. We gaan van een burgerlijke democratie (met een belangrijke rol voor het parlement en respect voor burgerlijke vrijheden) naar een fascistische staat, via een illiberale (autoritaire en repressieve) democratie.
Het bestrijden van fascisme betekent verzet tegen extreemrechtse partijen (Vlaams Belang en Chez Nous) en bondgenoten (media, regering, MR en N-VA) die hun normalisering en hun ideeën in de politieke arena ondersteunen. Terwijl we antifascistische allianties versterken, vooral met degenen die het meest lijden onder hun onderdrukking. Dit vereist strategisch en tactisch nadenken over onze allianties in de strijd tegen de fascistische dreiging.
Neem deel aan onze openbare conferentie aan de VUB op 8 oktober om 19h met de deelname van historicus en activist Vincent Scheltiens (extreemrechts: de geschiedenis herhaalt zich niet op dezelfde manier).
Enkele van onze eisen :
– Strijd tegen structureel racisme van de Belgische staat en haar andere bestuursniveaus
– Regularisatie van alle mensen zonder papieren
– Open grenzen, vrijheid van beweging en vestiging
– Volledig recht voor vrouwen om over hun eigen lichaam te beschikken, van abortus tot het dragen van de hoofddoek
– Solidariteit tegen alle staatsgeweld: stop de genocide en kolonisatie door Israël in Palestina
– Ontwapening en definanciering van de politie
