Sinds de vorming van verschillende monstercoalities tegen de dreiging van het Vlaams Blok/Belang hebben actiegroepen en sociale bewegingen het in Antwerpen niet makkelijk. Hun mobilisaties werden ofwel afgeremd, ofwel gerecupereerd (al dan niet via ‘intendanten’). Zo groot was de angst om in de kaart te spelen van extreem-rechts dat vele groepen neigden naar zelfcensuur, zich integreerden in bestaande machtsverhoudingen en soms ook stilletjes verdwenen. De opkomst van de N-VA en haar machtsovername in het stadhuis maakten het nog erger. Wie wil demonstreren wordt daartoe eigenlijk vooral ontmoedigd.
Daarom is het verfrissend dat een collectief van strijdvaardige vrouwen erin lukte dit carcan te doorbreken. De internationale oproep om te staken tegen de onderdrukking van vrouwen werd door hen aangegrepen om ook in Antwerpen een nieuwe start te geven aan de feministische beweging. Naast het verspreiden van vele affiches en pamfletten lukte het hen om honderden vrouwen te enthousiasmeren. De lokale vrije zender Radio Centraal weidde een hele dag aan debatten en interviews met actievoerende vrouwen met uiteenlopende achtergronden en verschillende meningen. Uiteindelijk wist het collectief 600 actievoersters en mannelijke sympathisanten samen te brengen in een Women’s Strike Festival op het Theaterplein. Ze verkregen daartoe steun vanuit bredere bewegingen en ook van (delen van) vakbonden.
Succesvolle Internationale Dag voor de Rechten van de Vrouw
Net zoals in andere Belgische steden sloegen ook in Antwerpen vrouwen de handen in elkaar om verschillende initiatieven te integreren in een veel bredere aanpak. Met succes! Het collect.i.e.f8 maars benadrukte ook in Antwerpen het belang om de strijd voor de rechten van de vrouw in een breed maatschappelijk kader te situeren. Verschillende toespraken maakten dat erg duidelijk, door achtereenvolgens te focussen op de arbeidsrechten van vrouwen (en dus de link te benadrukken met de vakbewegingen), op de betrokkenheid en bekommernis van vrouwen bij de klimaatbeweging en op het internationalistisch en antiracistisch karakter van de vrouwenstrijd. Kortom: de vrouwenbeweging toonde zich ook in Antwerpen bijzonder intersectionalistisch!
Naast feministen van Vlaamse origine waren er ook Koerdische vrouwen, Latina’s en vrouwen uit Iran en andere landen aanwezig. Een aanzienlijk aantal van de aanwezigen toonden zich uitdrukkelijk als syndicalist solidair, getuige de trots gedragen rode hesjes en groene sjaaltjes. Des te pijnlijker was het dat de door de Antwerpse ACOD (sector Overheidsdiensten) beschikbaar gestelde tent leeg en ongebruikt bleef staan. Waar waren de secretarissen van het ABVV om met gepast materiaal een handje toe te steken?
Uiteraard is deze strijddag op 8 maart 2019 slechts een begin. Er zal nog veel meer vastberadenheid, doorzettingsvermogen en organisatietalent nodig zijn om eindelijk de gelijke rechten af te dwingen waarop alle vrouwen recht hebben. De eerste stap in de heropbouw van de krachtsverhoudingen, die daartoe nodig zijn, is echter wel gezet. Dat alleen is bijzonder bemoedigend. Het enthousiasme bij de vrouwen actief bij het collect.i.e.f 8maars om door te zetten is alvast heel groot.
Een fotoreportage
Foto’s: Peter Veltmans
